Morgunn - 01.12.1941, Side 41

MORGUNN
139
flutning', þá mundu skeytasendingarnar (í fyrstu mjög
ófullkomnar, eða ef til vill að eins meðvitundarlaus að-
dráttur) fara vaxandi, því að sú aukning miðaði til að
fullkomna tegundina. Þegar fram líða stundir, mundu
þessi líffæri með „annars heims efnisaukann" verða marg-
brotnari og vinna meira starf, þangað til sá tími kæmi,
er efnislíffæri máls og heyrnar tækju að þróast og gagna
betur til að ná tilgangi skeytasendinganna, og fjarskynj-
unarhæfileikinn tæki þá að falla úr notkun.
En sending og móttaka fjarhrifanna eru eigi hið eina,
sem veldur erfiðleikum á því að finna skýring á fjar-
skynjuninni.
Þess eru mörg dæmi, að skeyti eru send um það, sem
sendandinn gat ekki vitað um öðru vísi en með skynjun
án hjálpar skilningarvita. Hann hefir ef til vill sagt frá
umhverfi sínu á þeim tíma í einstökum atriðum, sem
sjón hans gat ekki náð til. Auk þess kemur það oft fyrir,
að þegar fjarhrifa skeytið kemur á dauðastund sendand-
ans eða þá er hann er staddur í mikilli hættu, þá sýnir
hann í smáatriðum hvaða klæði hann hafi þá borið eða
annað þýðingarlítið, sem mjög er ólíklegt að hann hafi
hugsað um á hættu eða úrslita stund.
Og fjarskynjun er ekki hið eina fyrirbrigði, sem ekki
hefir hugkvæmzt nein skýring á. Það eru önnur fyrir-
brigöi, — hvort sem þau eru skyld fjarskynjun eða ekki
— svo sem skyggni, farandskyggni, svipir séðir af einum
eða fleiri mönnum og tvífara fyrirbrigði, sem enn er ekki
fundin á nein skynsamleg skýring. Þá eru einnig bókar-
sannanir með skyggni og skyggnilestur bréfa i innsigluð-
um umslögum.
Þegar lýsing kemur í fjarhrifaskeytum á sviði í um-
hverfinu, sem liggur fyrir utan það, sem sjón sendand-
ans nær til, þá hlýtur það, sem lýsingin er af og áhrifin
stafa frá, að vera utan við líkama sendandans? Þegar
um farandskyggni er að ræða, þá hlýtur eitthvað að
vera á ferð, sem sendir frá sér hugskeytið, sem lýsir