Morgunn - 01.12.1941, Qupperneq 45

MORGUNN
143
Hún fékk vilja sfnum framgengt.
Mig langar að segja Morgni frá sýn, er bar fyrir syst-
urson minn, er hann var 15 ára gamall. Hann er svo
grandvar, að ég held mér sé óhætt að fullyrða, að hann
hafi aldrei talað ósatt orð. Hann er dálítið einkennileg-
ur, vanþroska á sumum sviðum, en afbrigða minnugur á
það, sem hann sér og heyrir. Ég hefi látið hann sjálfan
segja mér sýnina og sagt honum að gæta sín með að segja
rétt frá og satt.
Móðir mín var ekkja og bjó með dóttur sinni, sem
hafði verið gift og átt með manni sínum þennan um getna
dreng; móðir mín hafði mjög miklar mætur á honum og
hugsaði um hann að mestu leyti, frá því er hann fæddist.
Móðir mín andaðist í sept.-mánuði, árið 1931. Dag-
inn, sem hún dó, var drengurinn ekki heima, en var við
síldarvinnu hér í þorpinu. Hún var margsinnis búin að
spyrja um hann þennan dag, og ég vissi hve sárt hana
langaði til að sjá hann, því að ég var yfir henni meðan
hún var veik. Þegar hann kom heim til að borða miðdeg-
ismatinn talaði ég um það við móður hans, hvort við
ættum ekki að láta hann koma inn til ömmu sinnar; en
hún færðist undan því af þeirri ástæðu, að drengurinn
átti vanda til yfirliða, sem læknar sögðu stafa af hjarta-
bilun. Óttaðist móðir hans því, að hann mundi ekki þola
að sjá ömmu sína í því ástandi, sem hún var í, svo að
hann fór aftur til vinnu sinnar án þess að sjá hana. Þeg-
ar hann kom heim aftur, var hún dáin.
Um veturinn, í byrjun des.-mánaðar, er drengurinn
einn í húsinu, að undanskildu fólki því, er leigði þar. Móð-
ir hans var í fiskvinnu og átti hann að sjá um að eldur
væri uppi, er hún kæmi heim. Veður var leiðinlegt, sunn-
anrigning, stormur og skammdegismyrkur. Hann vantaði