Morgunn - 01.12.1941, Side 58

156
MORGUNN
hann segja við Jóhannes: „Þú mátt ekki gleyma þessu
lengur, og mundu nú það“.
Nánara aðspurð um það, hvað væri innan í umslagi þessu,
svaraði miðillinn: „Það er sumt prentað, en sumt skrifað“.
Jóhannes telur, að rétt hafi verið þarna lýst í öllum
aðalatriðum herbergjaskipun á heimili hans, skrifborðinu
og fleiri húsmunum, en einkum kannaðist hann vel við
blýantinn í skrifborðsskúffunni, er var bilaður. Eftir fund-
inn gekk hann rakleitt heim og rannsakaði bréfin í skrif-
borðsskúffunni. Fann hann þar bréf frá kunningja sín-
um, er í voru nokkrir peningaseðlar. Var hann beðinn í
bréfinu að leggja aura þessa í bankann. Bréf þetta, með
peningunum í, hafði slæðzt ofan í skrifborðsskúffuna og
gleymzt.
Ég læt þessi fáu dæmi nægja að sinni. En ég vil þó bæta
því við, að ég á miðilsfundum frú Láru hefi hvað eftir
annað orðið sjónarvottur að svo mörgum og stórfelldum
líkamninga- og afholdgunarfyrirbrigðum, að ég tel með
öllu útilokað, að þar hafi getað verið um blekkingar einar
og sjónhverfingar að ræða. Sumarið 1939 sá ég sjálfur
um allan útbúnað í fundarstofunni, og geymdi sjálfur
stöðuglega lykilinn. Hafði miðillinn aldrei með sér þang-
að inn tösku eða nokkurn annan sýnilegan farangur. En
rétt er að fara varlega í allar fullyrðingar. Og líkamninga-
fyrirbrigðin tel ég að æskilegra hefði verið að fá að rann-
saka ítarlegar en mér hingað til hefir gefizt kostur á. En
merkileg eru þau og afar athyglisverð.
Niðurstaðan af athugunum mínum á miðilsstarfi og
miðilshæfileikum frú Láru Ágústsdóttur er í fám orðum
á þessa leið:
1. Að á mörgum miðilsfundum frú Láru hafa gerzt at-
burðir, sem eru í senn bæði stórfenglegir og merkilegir,
og að hin dulrænu fyrirbrigði eru yfirleitt harla merkileg
og flókin athugunar- og rannsóknarefni, þar sem vér enn
þekkjum of lítið til þess að vera fær um að kveða upp