Morgunn - 01.12.1941, Side 89

MORGUNN
187
upp, sá ég sjálfan mig krjúpa að fótum manns, sem var
dýrlegri en svo, að augu mín þyrðu að horfa á hann, og
ég heyrði rödd, sem sagði: Þessi er minn elskaði sonur,
sem ég hefi velþóknun á! — Og loftið varð þrungið af
söng, eins og af þyti þúsund vængja“.
Þetta er líkingarmynd af framtíðarmarkmiðinu, sem
bíður vor allra. f leit vorri að sjálfum oss verðum vér að
ganga með pílagrímsstafinn í hönd, unz allt vort þríþætta
eðli, að vitsmunum, tilfinningum og viljaorku, krýpur að
fótskör hans, sem í sinni dýrð er háleitari en svo, að vér
þorum að horfa á fylling dýrðar hans, fyrr en eftir langa
vegferð um miklar og margar veraldir.
Þetta hafa þær heilögu verur að einhverju leyti öðlazt,
sem þjóna við dánarbeðina, þjóna hér í helgidóminum í
kvöld, og þjóna hvarvetna í heimum Guðs endalausu til-
veru.
Með þeim og með öllum sálum, sem hafa gengið inn
fyrir hlið hinnar gullnu borgar, hefjum vér sigursöng.
Yér minnumst þess, að þegar silfurþráðurinn slitnar og
gullskál vorrar sýnilegu tjaldbúðar brotnar, skal hærra
stefnt, í áttina til hins eilífa ljóss.
Dýrð sé góðum Guði í hæstum hæðum!
Á víð og dreif.
Eftir ritstjórann.
_ . , í sumar og haust hafa verið haldnir all
rurouleg aras. ....
margir fundir, bæði presta og leikmanna,
til þess að ræða málefni kristindóms og kirkju. Af því,
sem blöðin hafa birt um þær samkomur, er bert, að áhuga-
mönnum um þau efni er mjög hugleikið, að finna ráð til
þess að auka veg kirkjunnar og áhrif hennar á þjóðlífið.