Morgunn - 01.12.1941, Side 43

MORGUNN
141
heilaspuna og vilja því ekki rannsaka, og svipta svo sjálfa
sig tækifæri til að þekkja sannleikann og aðra gagninu,
sem gæti orðið að stuðningi þeirra til sigurs góðu máli.
Aðrir eru jafnsannfærðir um fánýti fyrirbrigðanna og
hefja rannsóknir einmitt til þess að sanna mál sitt, en
venjulega með þeirri niðurstöðu, að þeir sannfærast og
verða þá beztu stuðningsmennirnir. Ég get ekki stillt
mig um að nefna síðasta dæmið, sem ég þekki, þótt þér
mörg kannizt við það, því að forseti gat þess í síðasta
hefti Morguns. Það var Charles J. Seymour, sem nýtur
mikils trausts. Hann hugðist á 5 vikum mundu fletta of-
an af öllum þessum svikum og blekkingum. En hann rann-
sakaði nú í 5 ár og sagði þá: ,,Ég lýsi því yfir, að spírit-
isminn er sannleikur. Maðurinn er andi, sem lifir út yfir
gröf og dauða . . . Ég kom til að spotta málefnið, en mér
fór eins og svo mörgum öðrum . . . Sannanirnar eru yfir-
gnæfandi miklar“.
Þér heyrið að þessi maður er orðinn sannfærður. Hann
veit. Þó heldur hann áfram að rannsaka, leita skýringa
á því sem dulrænt er. í síðasta blaði af Light frá 27.
marz hefir hann skrifað grein þess efnis í nokkuð líkum
anda og dr. Garton, þótt annað sé efni. Hann er að svara
presti, R. W. Maitland, líka spíritista, auðvitað í bróðerni
— eins og spíritistar eiga ætíð að gera — og lætur í ljós
annan skilning á reimleikum á ensku prestssetri, Boldon
rectory, sem margir hafa skrifað mikið um. — Þannig
er mannsandinn; meðan hann skilur ekki eitthvað, —
jafnvel við það, sem hann þó þekkir — hættir hann ekki
að rannsaka og leita. Að því leiti eiga spíritistar og guð-
spekingar sjálfsagt góða samleið, eins og vinur minn
sagði í fyrra.
En gleymum ekki, að við eigum blessað rafmagns-
ljósið, þótt vísindin viti ekki enn hvað sjálft rafmagnið
er. Og hvílíkur munur! Mér er í barnsminni fyrir meii’a en
70 árum, að varð að róta í földum glóðum í eldhúshlóð-
unum til að kveykja á lýsislampanum í baðstofunni. Þetta