Morgunn - 01.12.1941, Qupperneq 80

178
MORGUNN
að sjá þá mynd, sem vér eigum að bera í framtíðinni.
Heilagir menn og spámenn hafa talað til okkar, en við
höfum ekki hlustað. Við erum of önnum kafin í smámun-
um til að hlusta eftir því; en einhverntíma mun hulan
verða tekin frá augum okkar, ekki fárra, heldur margra.
Þeir, sem á undan okkur eru farnir, sjá hvað okkur skort-
ir; á fjarlægri strönd rétta þeir fram hendur sínar til að
hjálpa okkur og bjóða velkomna. Ef við gerðum okkur
ljósa fylling lífsins, alla ástúðina og hjálpina, sem bíður
okkar, mundum við vakna, við mundum sigrast á dapur-
leik og úrræðaleysi og skilja, að allt það böl, sem menn-
irnir hafa skapað, geta mennirnir einnig sigrað. Við elt-
um of oft einskisverða skugga og gerum okkur erfiði að
óþörfu, eins og við séum á valdi stöðugrar blekkingar, sem
dregur úr okkur kjark. En augu okkar gætu verið opin
fyrir dýpri skilning á veruleikanum.
Nokkur skilningur á markmiðum mannsins er ekki eins
fjarlægur og við hyggjum. Enn þurfum við trú til að eiga
þann skilning; en þeir „hinum megin“ segja okkur, að
þessi skilningur sé í nánd, hann sé að koma. Þeir kunna
að telja tímann öðruvísi en við; en næsta kynslóðin mun
vissulega lifa miklar breytingar til hins betra. Við getum
ekki haldið áfram að liggja í þessu feni sálarörbirgðar-
innar. Við biðjum: „Komi ríki þitt“. Við eigum sjálf að
gera því mögulegt að koma. Lítum ekki ávallt niðui’, eins
og maður, sem er að moka saur. Manneðlið er of dýrmætt
til slíkrar iðju. Við verðum að gera skyldu okkar, en við
megum ekki gera hana með hangandi hendi og nauðug.
Hvert heilbrigt starf er þjónusta við mannkynið, sem á
að vera af hendi leyst með upplyftum augum og með
frjálsri sál. Á leið okkar eru of augljósar hindranir og
okkur virðist þær ósigrandi, en fyrir handan þær er ljós
og von. J. A. þýddi.