Morgunn - 01.12.1945, Síða 39

MORGUNN
117
halda að þetta hafi verið draumur. Ég var glaðvakandi
eins og núna og ég sá hann eins vel og ég sé yður.
„Hvernig varð yður við?"
— Ég helt ég væri feigur, ég veit u'm ýmsa, sem sjá
frelsarann, og þeir eru feigir. En mér fannst þetta gott
eins og komið var fyrir mér.
„Hafið þér séð sýnir áður?“
— Ég hefi einu sinni séð frelsarann áður. Við sáum
hann sex saman hérna inni í borðstofunni á Elliheim-
ilinu. Það var rétt fyrir stríðið og hann birtist okkur
í skýi.
„Urðuð þér svo einskis varir þar til þér urðuð heilir?“
— Ekki beinlínis. En nóttina eftir að ég sá frelsarann
við rumstokkinn, dreymdi mig að ég var á gangi á slétt-
um flötum í umhverfi, er ég þekkti ekki. Ég fann og
sá að ég hélt á lampa í hendi, og kveikti á lampanum
og ljósið snéri fram og lýsti upp umhverfið. Draumur-
inn var svo skýr og svo undarlegur, að mér fannst
hann hljóta að boða einhver tíðindi.
,.En hvernig skeði svo sjálfur atburðurinn þegar
þér urðuð heilbrigður?"
— Það var á sunnudegi, 7. okt. s.l. Um morguninn
gekk ég til altaris í Elliheimilinu, en um daginn hlýddi
ég á útvarpsmessu hjá síra Árna Sigurðssyni úr her-
bergi mínu, og á meðan ég hlýddi á messuna, þar sem
m. a. var talað um kraftaverk Jesú á sjúkum og löm-
uðum, fékk ég allt í einu máttinn aftur og það réttist
samtímis úr fingrunum. Síðan hefi ég verið heill, ég
nýt svefns eins og barn og ég væri til í aflraunir og
áflog ef læknarnir bönnuðu mér það ekki eins og stendur.
En ég bíð nú átekta hvað það snertir.
„Vitið þér nokkra skýringu á þessu fyrirbæri?“
— Læknarnir vita hana ekki, en ég veit hana. Þetta
er ráðstöfun æðri máttarvalda til að viðhalda trúhneigð
fólks. Fólkið er að missa trúna, og það trúir ekki nema
kraftaverk gerist. Og nú hefir það gerzt.