19. júní - 19.06.1953, Qupperneq 34

RAGNHEIÐUR JÓNSDÓTTIR:
BLÓMIN SOFA
Þung útidyrahurðin lokast á eftir Elínu. Það
er sólskin og dýrmætur hálftími, þangað til hún
á að mæta í skrifstofunni. Þá getur hún gengið
í gegnum skemmtigarðinn og losnað við að troð-
ast inn í yfirfullan sporvagninn.
Hún nýtur þess að ganga á móti sólinni og
anda að sér morgunangan vorsins. Garðurinn
hefur verið henni athvarf í sorg og gleði svo langt
sem hún man til sín, og myndir minninganna
koma ósjálfrátt fram í hugann.
Lítil telpa með ljósar fléttur við hlið fölleitrar
konu.
— Af hverju vill guð ekki alltaf hafa sumar,
mamma?
— Af því að hann verður stundum að hafa
sumar hjá fólkinu, sem býr hinum megin á hnett-
inum.
— Getum við ekki beðið sumarið að taka okk-
ur með sér, mamma?
— Það er hollast að sumar og vetur skiptist á.
— Hvar eru blómin á veturna, mamma?
— Þau sofa.
— Ég ætla að kalla á sumarið til þess að vekja
þau.
ein uppi með 9 börn. Þrjú höfðu látist á undan
föður sínum. Þrátt fyrir erfiðan heimilishag
vegna hins stóra barnahóps, gaf Katrín sig að
ýmsum félagsstörfum. Var hún í Kvenréttinda-
félaginu í mörg ár, starfaði mikið í Mæðrastyrks-
nefnd, og árið 1942, er Laufey Valdemarsdóttir
lét af formannsstörfum í Mæðrafélaginu, var
Katrín kjörin formaður þess. Gegndi hún því
starfi með frábærum dugnaði meðan heilsa og
kraftar leyfðu. Árið 1938 var hún kjörin bæjar-
fulltrúi og sat í bæjarstjórn tvö kjörtímabil sem
aðalmaður og eitt sem varamaður. Framfærslu-
fulltrúi var hún öll þau ár, er hún sat í bæjar-
stjórn. Hún lézt eftir langa vanheilsu 26. des.
síðastl.
Ragnheiður Jónsdóttir.
Litla stúlkan vex frá mömmu sinni, og það
vakna hjá henni spurningar, sem enginn svarar.
Garðurinn verður leikvangur æsku hennar. Gréta,
Anna Stína og allar hinar vinstúlkur hennar —■
hvar eru þær núna, og hvar eru öll leyndarmálin,
sem þær hvísluðu, þegar sorgin var eins og apríl-
mjöll?
Hvítar stúdentshúfur og rauðar nellikur við
vorgrænt laufið. Gleðin rís hátt. Garðurinn óm-
ar af lofsöng til lífsins, og tvö og tvö leita úr hópn-
um, þegar húmar.
— Nú göngum við inn í sólskinið, Elín, og aldrei
út úr því aftur.
Hún lítur upp til hans og gengur hlæjandi inn
í sólskinið með honum.
Ung hjón með barnavagn, sem beygja hjá, ef
þau mæta gömlum kunningjum. En blómin sofa
og kaldir vindar næða um garðinn.
Sumar hjá þeim, sem búa hinum megin á hnett-
inum.
Unga konan ekur ein barnavagninum, og hann
er þyngri af því að enginn gengur við hlið henn-
ar. Hvar er hann, sem leiddi hana einu sinni inn
í sólskinið? Skyldi honum hafa tekizt að fylgía
sumrinu eftir?
Elín gengur út úr garðinum og flýtir sér inn í
skrifstofuna. Vonjulegur vinnudagur. Ritvéla-
skrölt, hlátur og mas í matarhléinu, málaðar varir
og augu, sem mæna út í vorið. Elín er aðeins áhorf-
30
19. JÚNl