19. júní - 19.06.1953, Qupperneq 37

og var það ekki sízt fyrir bjartsýni og dugnað
frú Kristínar V. Jacobson, sem verið hafði for-
maður félagsins allt frá byrjun. Hressingarhælið
tók til starfa í nóv. 1926. Það var ætlað fyrir 25
sjúklinga og starfsfólk að auki. Læknir hælisins
var aðstoðarlæknirinn á Vífilsstöðum. Var það
Helgi Ingvarsson allt frá stofnun hælisins og þang-
að til hann varð yfirlæknir á Vífilsstöðum 1939.
Hælið var rekið á félagsins kostnað, og fékk það
ennfremur loforð ríkisstjórnarinnar um að fá
jörðina Kópavog til ábúðar, þegar hún losnaði
úr ábúð. Tók síðan félagið við jörðinni 1931 og
i'ak þar síðan búskap í 17 ár. Hafði félagið færzt
mikið í fang, er það hafði tekið að sér bæði rekst-
ur hressingarhælis og búskap á jörð, en hvort-
tveggja tókst giftusamlega, og má það einkum
þakka hinum sivakandi áhuga og stöðugri forsjá
og aðgæzlu frú Kristínar V. Jacobson, því að þessi
fyrirtæki Hringsins áttu allan hug hennar sem
væru þau hennar eigin. Auk þess var félagið svo
heppið, að það hafði öll árin sama bústjórann,
Óskar Eggertsson, sem reyndist því hinn ákjósan-
legasti, bæði sakir trúmennsku sinnar og dugn-
aðar, enda var oftast allgóður hagnaður af Kópa-
vogsbúinu meðan Hringurinn rak það.
Þó kom að því, að Hringurinn treystist ekki
lengur til þess að reka hressingarhælið við þær
aðstæður, sem fyrir hendi voru. Það var fyrsta
hressingarhæli á landinu, en því miður fékk það
ei notið sín sem slíkt, vegna þess hver skortur
var á hælum fyrir rúmliggjandi sjúklinga. Þótti
ekki fært að neita þeim um vist, þótt hælið væri
alls ekki fyrir þá ætlað og ýmislegt skorti, að
það gæti fyllilega bætt úr þörfum þeirra. Á fé-
lagsfundi haustið 1939 var samþykkt að bjóða
ríkinu hressingarhælið að gjöf með öllum innan-
stokksmunum og tækjum. Tók ríkið við hælinu
næsta ár og hefur rekið það síðan, en nú er það
notað fyrir holdsveikraspítala og að nokkru í
sambandi við fávitahæli, sem þar hefur verið
komið upp. Búið í Kópavogi rak Hringurinn aftur
a móti áfram þar til vorið 1948, að ríkið keypti
bað af félaginu.
Er Hringurinn hafði afhent ríkinu Kópavogs-
hælið, urðu þáttaskil í starfsemi félagsins. Þangað
til hafði starfsemi þess aðallega beinzt að berkla-
veikinni, en þar hafði nú ríkið tekið í taumana
°g gert stórvirkar ráðstafanir til þess að sigrast
á þeim meinvætti. Var því eðlilegt, að Hringur-
^nn litaðist um eftir nýju verkefni til þess að
vinna að.
Frú Ingibjörg Cl. Þorláksson, núverandi form. Hringsins.
Bæði af viðtölum við lækna og af eigin reynd
höfðu Hringkonur sannfærzt um, að hér væri
mikil nauðsyn fyrir barnaspítala, og varð það
því úr, að félagið gerði það að aðalverkefni sínu
að fá því til leiðar komið, að fullkominn barna-
spítali yrði settur hér á stofn. Síðan 1942 eða í
rúmlega 10 ár, hefur öll starfsemi félagsins beinzt
að þessu marki. Mál þetta hefur átt svo miklum
vinsældum að fagna, að allt sem félagið hefur
gert til að efla sjóðinn, svo sem skemmtanir eða
basarútsölur, hefur átt vísa aðstoð almennings.
Drifið hafa að minningargjafir og áheit úr ýms-
um áttum, en drýgstar hafa þó tekjur sjóðsins
verið af sölu minningarspjalda.
Skömmu eftir stríðslok voru teknar upp við-
ræður við landlækni og ráðherra um möguleika
á stofnun barnaspítala í sambandi við stækkun
Landsspítalans, sem ráð hafði verið fyrir gert
strax við byggingu hans. En þær leiddu ekki til
neinna framkvæmda þá.
Þegar farið var að ræða um að koma upp bæjar-
spítala árið 1948, var um það rætt, hvort barna-
spítalinn ætti að vera i sambandi við hann, og
19. JÚNl
23