19. júní - 19.06.1965, Síða 13

Eins og nú háttar finnst mörgum konum það ekki
nóg ævistarf að ala upp og annast börn sín, ævin
er orðin svo löng. Því leita nú æ fleiri konur út í
atvinnulífið. En fæstar koma þangað ennþá með
sama hugarfari og karlar: Því að gera sér atvinn-
una að æfistarfi. Konur skortir þvi stundum bæði
undirbúning og starfsþjálfun, og þær sem hafa
hvort tveggja, gjalda hinna, eru ekki taldar eins
traustur vinnukraftur og karlar, enda þótt þær
reyni að sanna að svo sé. Á meðan ungar stúlkur
alast upp við þær skoðanir, að óþarft sé að þær
búi sig undir að skipa annan sess í þjóðfélaginu en
að vera húsmæður, öðlast þær ekki jafnrétti á
vinnumarkaði.
I.b.: — Víðast mun tíðkast að konan ráðstafi
meiri hluta af tekjum heimilisins, leiðir það af
þeirri verkaskiptingu, sem algengust er nú. Ef
það er talið til forréttinda að velja daglegar neyzlu-
vörur heimilanna, þá hefur karlmaðurinn þar ekki
jafnan rétt og konan: þótt hann kaupi mjólkina
á sunnudögum, ræður hann trúlega ekki, hve
margir lítrar eru keyptir. Af fyrnefndri verka-
skiptingu leiðir einnig, að karlar hljóta að taka
margar ákvarðanir um viðskiptamál, án þess að
hafa um það samráð við konur sínar, og sama
máli gegnir um þær konur, sem stunda sjálfstæð-
an atvinnurekstur, þær bera ekki hvað eina undir
menn sína.
I. c.: — Svarað undir a-lið.
II. : — Til þess að svara þessari spurningu þarf
að gera könnun og samanburð á embættisferli ís-
lenzkra kvenna og jafn margra karla í samsvar-
andi stöðum; og nægði þó naumast. Konurnar eru
ekki nógu margar til þess að hægt sé að fá saman-
burðarhæft úrval.
Ef konur almennt væru jafn fúsar, og vel til
þess búnar hvað menntun og lífsviðhorf snertir
og karlar að sinna þessum málum, væri úr að velja
allt að helmingi stærri hóp hæfra manna, og ætti
þá að vera auðveldara að sneiða hjá þeim miður
hæfu.
III. : — Ef konur almennt hefðu brennandi
áhuga fyrir því að starfa að opinberum málum,
og þær hæfustu væru til þess fúsar, held ég að
ekki stæði á að því yrði tekið fegins hendi. Oft
virðist ekki vera um auðugan garð að gresja, þeg-
ar leitað er eftir fólki, sem vill taka á sig ábyrgð,
eril og stundum vanþakklæti, sem því fylgir að
sinna tímafrekum störfum í almennigs þágu.
IV. : — Veit ekki. Ætla mætti að þar gætti sömu
viðhorfa og þegar fullorðnir meta verk bama, til-
hneigingar til að dæma þau vægar, eða taka þau
naumast alvarlega.
V. : — Ég vil ekki fyrst og fremst spyrja um
þarfir þjóðfélagsins, en lýsa þeirri skoðun minni,
að fátt muni hverjum einstaklingi nauðsynlegra,
til þess að ná persónulegum og jafnframt félags-
legum þroska, en það að eiga kost á að njóta þeirr-
ar menntunar, sem hann er hæfur til að þiggja.
Mér er sú hugsun einkar ógeðfelld, að markmið
menntunar sé það eitt, að koma hæfileikum manna
í verð, til þess að auka ytri velmegun í þjóðfé-
laginu.
VII.: — Svona má ekki spyrja. Réttindabarátta
nýlenduþjóða, blökkumanna, kvenna eða hvers þess
hóps, sem beittur hefur verið misrétti, er háð á
þeim forsendum, að öllum mönnum beri sami
réttur og að misrétti sé engum til góðs.
Ef að hjá þér sorgin sest
sinn á tignarstólinn —
tak hana þá sem góðan gest
gefur hún fræðin dýpst og mest.
Það er sagt, að það sé bezti skólinn.
Hlustaðu vel á hennar klið
þó hjarta blæði í sárum.
Loks þú finnur líkn og frið,
legg þig fram við stafrófið,
þó sérhver rún sé glituð gullnum tárum.
Halla Loftsdóttir.
Dýpstu hljóma hjartað dylur
heimsins glaumi og umbylting,
þessa óma þögnin skilur —
það er heilög samstilling.
Halla Loftsdóttir.
1 9. JÚNÍ
11