19. júní - 19.06.1965, Page 35

Álagahamurinn fellur.
Ég geng um gamlar slóðir,
hlusta á lækjarnið í fjarska.
Fjallið grætur af gleði.
Lindir kliða í hlíðum.
Þangað vil ég fara,
en leiðin er brött og hægt miðar.
Hátt gnæfa klettabeltin
eins og dökkur veggur.
Steinar á stangli í brekku,
jarðgrónir, mosavaxnir.
Ég tylli mér
og blæs mæðinni.
liýkur úr grænum mosanum.
Augu leita j'fir dalinn,
svipast um hæðir og hálsa.
Klaki enn í giljum,
fannir í lautum,
slitrur af fjötrum vetrar.
Hér er frelsi,
loftið tært og svalt.
Móðir náttúra bregður blundi
og rís af vetrardvala.
Álagahamurinn fellur.
Brjóst hennar bifast.
Hún slítur siðasta fjötur.
Þá lifnar allt og syngur henni lofsöng,
syngur lofsöng lífinu og henni.