19. júní - 19.06.1971, Side 34

Ég tel það bœði nauðsynlegt og sjálf-
sagt, að konur taki þátt í stjórnmálum til
jafns við karlmenn. Til þess að svo verði,
þarf margt a.ð breytast.
1 fyrsta lagi skiptir það að sjálfsögðu
býsna miklu máli, hvort stjórnmálaflokk-
arnir sjálfir leitast við i innra starfi sínu
að rétta hlut kvenna. Ekki fer milli mála,
að í Alþýðubandalaginu er ríkjandi mjög
mikill áhugi á því að virkja konur til þátt-
töku í stjórnmálum. Þegar Alþýðubanda-
laginu var breytt í formlegan, sósíálískan
stjórnmálaflokk fyrir rúmum tveimur ár-
um, var kona i fyrsta sinn kjörin vara-
formaður i islenzkum stjórnmálaflokki. 1
flokki okkar hafa ekki verið stofnuð sér-
stök kvenfélög, þar sem við teljum, að
þau séu frekar til þess fallin að einangra
koyiurnar og lieilbrigðara sé, að þœr starfi
fyrst og fremst í sameiginlegum félögum
karla og kvenna á jafnréttisgrundvelli.
Og óhœtt er að fullyrða, að í seinustu
sveitarstjórnarkosningum vakti það sér-
staka athygli, hve víða konur voru i efstu
sætum á listum Alþýðubandalagsins. I 4
kaupstöðum skipaði kona efsta sœti list-
ans og í Reykjavík var kona i öðru sœti.
Eins er það von okkar og nánast vissa,
að kona muni verða i nœsta þingflokki
A l þýðubandalagsins.
Hitt. er svo annað mál, að enn virðist
1-angt i land, að konur gegni trúnaðar-
störfum í Alþýðubandalaginu og á vegum
þess til jafns við karla. Við Alþýðubanda-
lagsmenn hefðum þurft að ganga lengra
til móts við konurnar, og flestir okkar
hefðu vafalaust viljað það. En staðreynd-
in er nú sú, að enda þótt flokkur okkar
le/itist við að ganga á undan með góðu
fordæmi og visa veginn til jafnréttis kynj-
anna, þá hlýtur hann eft.ir sem áður að
mótast nokkuð af aðstœðum og rikjandi
viðhorfum fólksins í landinu, sem hann
sœkir styrk sinn til. Enn er það þvi mið-
ur svo, að konum er ekki álmennt treyst
fyrir stjórnunarstörfum til jafns við karl-
menn. Þær þurfa að vera sérlega fram-
takssamar og vel af guði gerðar, ef þœr
eiga að koma til greina. Það er því grund-
vállaratriði, að viðhorf fólksins breytist.
Hvað er það þá lvelzt, sem mótar við-
horf fólksins í þessum efnum? Að sjálf-
sögðu er það sú staðreynd, að konan er
enn ekki komin út í atvinnulífið nema að
litlu leyti. Efnahags- og atvinnumál hafa
löngum verið sérlega fyrirferðarmiklir
þœttir í stjórnmálaumrœðum, ekki sízt á
Islandi, og þar sem tiltölulega fáar konur
búia yfir mikilli reynslu úr heimi viðskipta-
lífs og atvinnumála, eru þær konur að
sama skapi fáar, sem táldar eru koma til
greina til framboðs og jafnvel enn færri,
sem gefa kost á sér. Einkum er þetta sér-
stáklega áberandi við kosningar til Al-
þingis í kjördœmum, þar sem fáir þing-
menn eru kjörnir.
Þegar þetta vandamál er brotið til
mergjar, kemur sem sagt skýrt í Ijós, að
aðrar hliðar málsins velta á því, að kon-
ur taki þátt i atvinnulífi landsmanna til
jafns við karla. Heppilegasta leiðin til að
auka þátttöku kvenna í stjórnmálum er
tvímælalaust sú, að allt sé gert til að auka
hlut þeirra í atvinnulífinu. Hér koma
fjöldamörg atriði til greina, eins og kunn-
ugt er, bæði hvað varðar uppeldi stúlkna
og menntun, réttindi kvenna á vinnustað,
þjónustu hins opinbera við börn og heim-
ili og margt fleira.
Gjörbreyting til batnaðar, hvað varðar
vistun barna á dagheimilum og leikskól-
um, er ein af mörgum, augljósum og óhjá-
kvœmilegum forsendum þess, að vænta
megi verulega aukinnar þátttöku kvenna
í atvinnulifi og stjórnmálum.
Alþýðubandalagið er flokkur róttækra
karla og kvenna með sósíalíska lífsskoð-
un, sem stöðugt leitast við að benda á
fœrar leiðir til að auka jafnrétti þegn-
anna á þessu sviði sem öðrum. Flokkur-
inn mun gera allt sem í hans valdi stend-
ur til að eyða því hindurvitni, að núver-
andi verkaskipting kynjanna sé eðlilegt
ástand og konan sé sköpuð til annarra
álmennra starfa en karlar.
32
19. JÚNÍ