19. júní - 19.06.1971, Qupperneq 36

Sú spurning er lögð fyrir mig, hvort ég
telji æskilegt fyrir þjóðina, aö þátttáka
kvenna í stjórnmálum aukist. Ég svara
þessa7'i spwningu hiklaust játa7idi. Ég lít
svo á, að konur œttu aö taka meiri og
virkari þátt í stjórnmálum en 7iú er og
ég er þeirrar skoðunar, að það yrði til
góðs fyrir þjóðfélagið og stjómmála-
flokka^ia.
Enn fremur er spurt um það, hvaða
leiðir ég álíti heppilegastar til að auka
þátttöku kve^ma í stjórnr>iálum. Ég held,
að úr þessari spurningu verði ekki leyst
með nemni algUdi'i foi'múlu, er eigi álltaf
og alls staðar við. En það er mm skoð-
un, að hér sé mest undir konwium sjálf-
um komið. Ég held, að þœr verði að sý7ia
áhuga á og leggja vmnu i að ky>ma sér
þjóÖ7nál álmennt, en ekki bmda sig við
einhverja emstáka málaflokka, sem séu
sérstaklega til þess fállnir, að ko7iur fáist
við þá. Þœr verða að korna að stjórryxmál-
unum á sama hátt og karlmenyi og táka,
ef svo má segja, hið súra með þvi sæta.
Þœr eiga að mmum dómi að starfa i ál-
meymum stjó7'nmálafélögum við hlið karl-
manna. Þar verða þær að láta að sér
kveða, sækja fundi, hreyfa málum, taka
þátt í umrœðum o. s. f7-v. Ég held, að þetta
eigi við um félagsmálastarfsemi álmemit.
Þess vegyia eiga konur t. d. að taka virk-
an þátt í samryinnufélögum, stéttafélögum,
memiingarfélögum o. s. frv. Eg held, að
ef konur kæmu þaymig fram á álmennum
vettvangi, þá myndu menn fljótlega —
jafnt karlar sem ko7iur — korna auga á
þær konur, sem vel vœru fállnar til þátt-
töku, i þjóðmálastarfsemi. Ég held eimúg,
að konur þurfi að sý7ia vaxayidi áhuga á
sveitarstjÓ7'7iarmálum. Seta í sveitarstjó7'7i
getur opyiað Teið til stærri viðfayigsefyia,
og er auðvitað hinn ágœtasti reynsluskóli.
Eg held, að koyiur — ekki síður en
kai'lar — verði að gera sér grein fyrir
því, að pólitík er vinna og aftur vinna.
Þœr veröa að gera það upp við sig, hvort
þœr vilja leggja á sig þá vinnu, sem óhjá-
kvæmilega fylgir ve7'ulegri þjóðrnálaþátt-
töku. Ég efast ekki um, að svar margra
þeirra verði að athuguðu máli jákvœtt.
Og það er einmitt vilji þeirra sjálfra, sem
hér þarf fyrst og fremst til. Embeittur
vilji þeirra sjálfra mim op7ia þeim dyr til
aukvma þjóðmálaafskipta. E71 þœr eiga
ekki að vera að halda sig í einhverjum
sérdeildum og á emhverjum sérsviðum.
Það á ekki að kveðja þœr til stjórnmála-
sta^'fa bara af þvi að þær eru koyiur, held-
■ur sem einstáklinga, er hafa áhuga á og
getu til að fást við þjóðmál og standa í
stjóryimálábai'áttu.
Mér er Ijóst, að þetta er engan veginn
tœmandi svar við þeirri mikilsverðu
spurnmgu, sem fyrir mig var lögð. Það
er margt annað, sem til álita og athug-
unar kemur i þessu sambayidi. En það
yrði of la7igt mál að fara út í þá sátma.
En það, sem ég hefi hér fest á blað, eru
þau megi7iat7'iði, sem mér verða efst í hug,
er ég i önn dagsms hugleiði framangreinda
spurningu.

34
19. Jtjni