19. júní - 19.06.1971, Síða 47

*
I listinni eru
engin takmörk
í\œtt um áötju. l)a ILttsi nó á J)á (an.cl;
Orð þessi mælti Heigi
Tómasson, okkar heimsfrægi
dansari, þegar hann kom
heim til Islands síðastliðinn
vetur og dansaði aftur á
sviði Þjóðleikhússins við
geysilega hrifningu áhorf-
enda. Helgi hóf nám við
Ballettskóla Þjóðleikhússins
um leið og skólinn var stofn-
aður haustið 1952, og er því
ekki úr vegi að rifja upp
sögu ballettsins á Islandi af
þessu tilefni.
Dans þótti heldur léttúðar-
full dægrastytting um alda-
mótin. Áhugi á leiklist var
mikill, og smátt og smátt
fór áhugi á dansi að vakna,
þar sem farið var að líta á
hann eins og hálfgerðan leik.
Árið 1920 iærðu systkinin
Ásta og Jón Norðmann sam-
kvæmisdansa hjá Stefaníu
Guðmundsdóttur og Guð-
rúnu Indriðadóttur. En hug-
ur Ástu stefndi lengra. Eftir
að hún hafði lært fyrstu
ballettsporin hjá danskri
konu, sem kenndi listdans
hér í nokkra mánuði, fór
hún til Þýzkalands til frek-
Sif Þórz og Sigríður Ármann dansa hér tvídans.
ara náms. Eftir heimkom-
una setti hún á stofn dans-
skóla hér, sem var til húsa
á Hótel Vík, og er Ásta
Norðmann þvi fyrsti íslenzki
ballettkennarinn. Sýningar
hennar voru mjög smekk-
legar, og tók fólk þessari
listgrein fegins hendi.
Hér sjáum við Ástu
Norðmann, fyrsta ís-
lenzka ballettkennar-
ann, í gervi ungrar
stúlku í ungverskum
búningi.
Þessi mynd er úr kvikmynd Óskars Gíslasonar:
„Síðasti bærinn í dalnum“, sem var ein fyrsta
íslenzka kvikmyndin. Ballett var fléttaður inn í
myndina, og var Irmý Toft aðaldansmærin og
Klara Óskarsdóttir í hlutverki álfkonunnar. Aðr-
ir dansarar voru Guðrún Erlendsdóttir, Valgerð-
ur Erlendsdóttir, Edda Scheving og Björg Bjarna-
dóttir. Sigríður Ármann og Sif Þórz sömdu dans-
inn.
19. Jtjní
45