19. júní - 19.06.1984, Qupperneq 11

Eftir kjör Vigdísar Finnbogadóttur til em-
bættis forseta íslands afhentu Gerður Stein-
þórsdóttir cand. mag. og Sigríður H. Jóns-
dóttir fjölmiðlafræðingur Kvennasögusafni
Islands að gjöf safn blaðaúrklippa er fjölluðu
um kjör Vigdísar. Efnið var úr innlendum og
erlendum blöðum, og efni um forsetakjörið
almennt. Safnið nær yfir tímann frá ársbyrj-
un 1980 til 1. ágúst er Vigdís tók við embætti
forseta. Safnið var límt á spjöld og bundið í
þrjár stórar bækur, samtals rúmar 350 blað-
síður.
Á myndinni eru Anna Sigurðardóttir for-
stöðumaður Kvennasögusafnsins og Vigdís
Finnbogadóttir forseti Islands er afhend-
ingin fór fram. (Ljósmynd Gunnar Elísson).
þriðja ár hluta úr degi við skrifstofu-
störf. í nóvember 1940 eignaðist ég
fyrsta barn mitt og fékk þá tveggja mán-
aða fæðingarorlof með launum. Hús-
bóndi minn var sanngjarn maður sem
hafði áhuga á öllum félagslegum fram-
förum. f>að er dálítið erfitt að vinna
utan heimilis þar sem engar eru gæslu-
stöðvar fyrir börn. Ég fékk telpur til að
gæta barnsins á meðan ég var í vinn-
unni. Veturinn sem drengurinn fæddist
hafði ég reyndar fullgilda vinnukonu en
það var líka fleira heimilisfólk hjá
okkur þá. Ég hljóp heim úr vinnunni til
að gefa barninu brjóst; stúlkan hringdi
til mín þegar drengurinn vaknaði. Dæt-
urnar eignaðist ég 1943 og 1948.
í tómstundum sinnti ég áhugamálum
mínum. Ég gekk í Kvenréttindafélag
íslands árið 1947 en svo var það árið
1950 að ég gekkst fyrir stofnun Kven-
réttindafélags Eskifjarðar. Það var nú
litið misjöfnum augum af bæjarbúum,
en þrátt fyrir það urðu félagskonurnar
þrjátíu. Starfið í þessu félagi var ákaf-
lega blómlegt og lifandi. Við höfðum t.d.
þann hátt á að skipa smáhóp á hverjum
fundi sem átti að annast fræðslu- eða
skemmtiefni fyrir næsta fund og þetta
setti mjög skemmtilegan blæ á starf-
semina. Samkomur höfðum við fyrir
unga og gamla. Samfelld dagskrá sem
við fluttum á fyrstu samkomu okkar, 6.
janúar 1951, þótti ágæt kvennaársút-
varpsdagskrá 6. október 1975.“
- Pú varst byrjuð að viða að þér efni um
konurfyrir austan og hélstþvísvo áfram
síðan. Hvernig hagaðir þú söfnuninni á
þessum tíma?
„Það verður nú að segjast að þetta
var ekki skipulega unnið hjá mér. Ég
hafði áhuga á öllu sem varðaði konur,
störf þeirra, kjör og menntun. Hefði ég
safnað þessu skipulega hefði það aldrei
orðið svona mikið, t.d. úr fornritunum,
öllum Islendingasögunum.
Þetta „dót“ mitt er í alls konar formi;
ég geymdi blaðagreinar sem ég rakst á.
Ég skrifaði margt hjá mér þegar ég var
að lesa, oft jafnvel á smásnepla og rif-
rildi utan af matvöru. En ég tími aldrei
að henda neinu fyrr en ég er viss um að
það sé komið á sinn stað og þess vegna
er það með tímanum orðið heilmikið
„dót“ sem ég á. Þar að auki viðaði ég
líka að mér dálitlu safni bóka um mál er
snerta konur á einhvern hátt svo sem
ævisögum og skáldritum.“
Kvennasögusafn íslands
Eins og mörgum lesendum 19. JÚNÍ
mun vera kunnugt varð „dótið“ hennar
Önnu stofninn að Kvennasögusafni
íslands. Blaðamaður heimsótti safnið,
sem jafnframt er heimili Önnu að
Hjarðarhaga 26, og fékk að litast um á
safninu, glugga í skápa og kassa til að
kynnast í svip þeim gögnum sem þar er
að finna. Anna var jafnframt spurð um
aðdragandann að því að hún setti safnið
á stofn ásamt þeim Elsu Miu Einars-
dóttur og Svanlaugu Baldursdóttur.
Árið 1968 hlýddi ég á erindi sem
Karin Westman Berg hélt um rann-
sóknir í kvennasögu á ráðstefnu norr-
ænna kvenréttindafélaga á Þingvöllum
og upp úr því kviknaði hjá mér sú hug-
mynd að ef til vill væri tímábært að
stofna safn til sögu íslenskra kvenna.
Ég setti mig í samband við kvennasögu-
söfnin í Gautaborg og Árósum og þessi
samskipti héldust næstu árin. Árið 1973
11