19. júní - 19.06.1991, Qupperneq 40

„Áreiðanlega mjög margt, en úrslita-
atriði var líklega ferð sem ég fór á
vegum JC til Puerto Rico. Þar skoð-
uðum við regnskóga og vorum frædd
um mikilvægi þeirra fyrir líf á jörð-
inni. Síðan er mér miklu ljósara að
það er alls ekki sama hvað sett er
ofan í jörðina og verið meðvitaðri um
umhverfismál almennt.“
-Og hvernig hófst líf ykkar sem græn
fjölskylda?
„Við byrjuðum 3. febrúar á því að
hafa augun opin gagnvart sjálfum
okkur - hvernig við fórum með vatn
og sorp og þess háttar. Við breyttum
engu.í venjum okkar en fórum að sjá
hlutina í nýju ljósi. Það var eiginlega
dálítið erfitt að þurfa að halda að sér
höndum!
Eftir þessar tvær vikur hófumst við
svo handa við að fara eftir þeim ráð-
um sem við fengum í veganesti. Okk-
ur er nokkuð í sjálfsvald sett hvernig
við stöndum að þessu, en við Guð-
laugur mældum t.d. nákvæmlega
vatnsnotkun eina vikuna, vigtuðum
rusl aðra viku o.s.frv..
Sjö lítrar
■ súginn
Þær mælingar hafa líklega orðið til
þess að gera ykkur áþreifanlega vör
við hvað maðurinn skilur eftir sig!
„Já, og það var margt sem vakti okk-
ur til umhugsunar. Við mældum t.d.
vatnsnotkun mjög samviskusamlega,
ég taldi lítrana upp úr baðinu og vask-
inum eftir þvotta, lét leka í fötu á
meðan tennur voru burstaðar til að
athuga hversu mikið vatn færi í það.
Ég mældi magnið í vatnskassanum á
salerninu, en hann tæmist jú í hvert
sinn sem sturtað er niður. Þessi íjög-
urra manna fjölskylda mín notaði
2000 1 af vatni á viku, sem er ótrúlega
mikið, ekki síst þegar maður veltir
því fyrir sér hversu margir í heiminum
verða að lifa við vatnsskort. Sem
dæmi um það, sem virkilega fékk mig
til að hugsa, var sú uppgötvun að
bara á meðan ég burstaði í mér tenn-
urnar - og lét vatnið leka á meðan
fóru 3 1 af vatni í vaskinn. Önnur
kona í græna hópnum, sem líklega
lætur þá renna hressilegar en ég geri,
fór með heila 7 1 á meðan hún burst-
aði sínar tennur. En hér á íslandi
hvarflar það auðvitað sjaldnast að
okkur að vatn sé munaðarvara sem
ekki ber að sóa. Þó er það misjafnt -
kunningi okkar, sem er úr Vest-
mannaeyjum og alinn upp við að
þurfa að fara vel með vatn, varð al-
veg undrandi þegar við sögðum frá
40