19. júní - 19.06.2002, Síða 19

wm
Rúna Jónsdóttir, fræðslufulltrúi Stígamóta, segir nauðsynlegt að hætta að tala um vændiskonurnar og
fara að beina sjónum okkar að þeim sem bera ábyrgð á vændinu, þeim sem bera kynlífsiðnaðinn uppi.
Bryndís bætir því jafnframt við að sú kynferðislega
misnotkun sem margir einstaklingar sem leiðast út
í vændi eigi sameiginlega, virðist hafa í för með sér
líkamlegar og andlegar afleiðingar sem geta leitt til
þess að ungu fólki sem hefur orðið fyrir slíku finn-
ist sá „þröskuldur", sem stíga þarf yfir til að stunda
vændi lægri en þeim sem ekki hafi orðið fyrir mis-
notkun. „Þannig leiðir kynferðisleg misnotkun oft
til lágs sjálfsmats og óbeitar og fyrirlitningar á eig-
in líkama. Sumum þessara einstaklinga reynast
því kynmök við ókunnuga ekki eins „heilög" og
ungu fólki sem aldrei hefur upplifað ofbeldi og
misnotkun samfara kynlífsreynslu sinni. Einn við-
mælandi minn sagði til dæmis að hún hafi hugsað
sem svo þegar hún ætlaði að selja sig í fyrsta sinn
að nú fengi hún þó alltént borgað fyrir það sem
áður var hrifsað af henni.“
Gafst upp fyrir minningunum
Rúna heldur áfram og segir að sú kona sem hafi
kennt starfskonum Stígamóta mest sé kona sem
við köllum Kristínu hér. „Þessa konu dreymdi um
að geta lifað eðlilegu og hamingjusömu lífi án
minninganna um niðurlæginguna og auðmýking-
una sem fylgdu þeirri misnotkun sem hún hafði
orðið fyrir í æsku og síðar þegar hún leiddist út í
vændi til að fjármagna fíkniefnaneyslu. Henni tókst
það sem fæstum tekst, það er að komast út úr
neyslunni, en þurfti þá að kljást við að lifa áfram
með sögu sína og reynslu. Hún kom fram í fjölmiðl-
um hvað eftir annað auk þess sem hún vann hér
hjá okkur því hana dreymdi um að leggja sitt af
mörkum til að aðstoða aðrar konur sem væru í
svipaðri stöðu og hún. Hana dreymdi um geta
stofnað sjálfshjálparhóp. Þessi stúlka gafst upp
þrátt fyrir viljann , eljuna og dugnaðinn og svipti sig
lífi. Það var mjög mikið áfall fyrir okkur hér á Stíga-
mótum því okkur fannst sem okkur hefði mistekist.
Þessi stúlka hafði kennt okkur svo margt sem við
gátum svo notað í samskiptum við aðrar konur.
Svo áttuðum við okkur á því að þessi kona var enn
að kenna okkur. Með dauða sínum var hún nefni-
lega að segja okkur það að afleiðingar vændis geti
verið svo alvarlegar að þær séu óbærilegar." □
19