Fréttablaðið - 30.04.2011, Qupperneq 82

30. apríl 2011 LAUGARDAGUR58
BAKÞANKAR
Davíðs Þórs
Jónssonar
1
6 7 8
10
13
119
12
15
16
18
21
20
17
14
19
2 3 4 5
krossgáta
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
LÁRÉTT
2. strit, 6. tveir eins, 8. ílát, 9. starfs-
grein, 11. fíngerð líkamshár, 12.
frárennsli, 14. fyrirmynd, 16. skóli,
17. eyrir, 18. hætta, 20. eldsneyti, 21.
faðmlag.
LÓÐRÉTT
1. hljóta arf, 3. frá, 4. málmur, 5.
arinn, 7. rafstraumur, 10. æxlunar-
korn, 13. svif, 15. fullnægja, 16. dá,
19. nudd.
LAUSN
LÁRÉTT: 2. baks, 6. rr, 8. fat, 9. fag,
11. ló, 12. afrás, 14. mótíf, 16. ma, 17.
aur, 18. ógn, 20. mó, 21. knús.
LÓÐRÉTT: 1. erfa, 3. af, 4. kalsíum, 5.
stó, 7. rafmagn, 10. gró, 13. áta, 15.
fróa, 16. mók, 19. nú.
PONDUS
KYNNIR:
Húðflúr úr
2. deildinni
í Englandi
... sem menn
kannski sjá
eftir í dag!
NÆST:
Tannlausir
leikmenn í
utandeildinni
rekja ættir
sínar!
Þú ert ekki
Matthías
læknir.
Einmitt. Ég
er Sigrún,
samstarfskona
hans.
Og þú ert
kona.
Sjónin er í
góðu lagi...
NÝJAR VÖRUR
Þetta misserið snýst
allt um fágun. Og þessi
flík er eitthvað sem
þú verður að eignast!
Fágaðri flík finnurðu
ekki en samt finnst þér
þú ekki vera of upp-
áklædd!
Ekki halla
þér á
stólnum
Solla,
þú gætir
dottið.
Ekki halla
þér á
stólnum
Solla,
þú gætir
dottið.
Ekki halla
þér á
stólnum
Solla,
þú gætir
dottið.
S
K
E
L
L
U
R
Hversu oft
þarf ég að
segja þér
þetta?
Einu sinni
enn hefði
verið fínt.
FÉLAG VÉLSTJÓRA OG MÁLMTÆKNIMANNA
Stórhöfða 25 - 110 Reykjavík - 575 9800 - www.vm.is
ÞING UM
MÁLEFNI
LÍFEYRISSJÓÐA
Á G ra nd H óte l
l au g a rd a g i n n 7 . m a í 2 0 1 1
Framtíð lífeyrissjóða – Standast loforðin?

Flutt verða fjögur erindi frá kl. 10:00 til 12:00: um kosti og galla
kerfisins og hvort blikur séu á lofti um að kerfið muni ekki ganga upp.
Eftir erindin verður boðið upp á léttan hádegisverð.
Pallborðsumræður hefjast eftir hádegisverð og standa í einn til tvo tíma.
Fundarstjóri:
Sigurjón M. Egilsson
Fyrirlesarar:
1. Einar Beinteinn Árnason
Sjálfbærni lífeyriskerfisins og uppgjörsaðferðir.
2. Ólafur Ísleifsson
Fjallar um stöðu sjóðanna í gegnum áföll og uppsveiflur.
3. Lilja Mósesdóttir
Fjallar um sína sýn á velferðar og lífeyriskerfi.
4. Marinó Örn Tryggvason
Þarf að breyta réttindakerfi lífeyrissjóðanna?
Milli 17:00 og 19:00 verður boðið upp á léttar veitingar
í húsakynnum VM að Stórhöfða 25. (4. hæð.)
Skráning á vm@vm.is og í síma 575 9800
Einhver misskildasta frásögn Gamla testamentisins er sagan af því þegar
Guð platar Abraham til að halda að hann
eigi að fórna Ísak syni sínum. Enda engin
furða. Við fyrstu sýn virðist sagan draga
upp mynd af andstyggilegum Guði sem
pínir fólk og lætur það halda að hann geri
ómanneskjulegar kröfur til þess. En slíkur
skilningur byggir á algerri vanþekkingu á
sögulegum bakgrunni frásagnarinnar og
því samfélagi sem hún gerist í.
TRÚ Abrahams var ekki eingyðistrú í
nútímamerkingu heldur sk. „mónólatría“.
Þá er átt við að tilvist annarra guða var
ekki hafnað sem slíkri, heldur beind-
ist átrúnaðurinn og tilbeiðslan alfar-
ið að einum tilteknum guði. Í tilfelli
Abrahams var það sennilega kanverski
háguðinn El. Hann var meðal annars til-
beðinn með frumburðafórnum. Þær voru
alsiða í trúarbrögðum frjósama hálfmán-
ans á öðru árþúsundinu fyrir okkar
tímatal og héldust víða við lýði
langt fram á það fyrsta. Í
Spádómsbók Jeremía 7.30-
31 gagnrýnir spámaður-
inn villutrú konungsins og
segir hann hafa reist Tófet-
fórnarhæðir í Hinnómsson-
adal, sem í Nýja testament-
inu er kallaður Gehenna.
Tófet var fórnarstaður þar
sem börnum var fórnað í
eldi eins meðal annars tíðkaðist í Fönikíu.
Kröfu Guðs um að Abraham fórnaði Ísak
er því óþarfi að skilja öðruvísi en sem frá-
sagnarhátt fornaldar af því að viðtekin trú-
ariðkun Abrahams hafi krafist frumburðar-
fórnar af honum.
EN það er þá sem undrið gerist. Guð ætt-
feðranna afþakkar fórnina. Fram kemur
guðsmynd sem hafnar mannfórnum. Sagan
er allegoría af þeim merku tímamótum í
þróun trúarbragða gyðinga þegar frum-
burðafórnirnar voru aflagðar, sennilega
um 1800 f.Kr. eða um 500 árum fyrir brott-
förina úr Egyptalandi og um 800 árum
fyrir stofnun konungdæmisins í Jerúsal-
em. Þetta skref stigu flestar grannþjóðir
Ísraelsmanna ekki fyrr en mörgum öldum
síðar, sumar ekki fyrr en árþúsundum
síðar.
FRÁSÖGNIN er því í raun skáldleg
útfærsla á afar blessunarríkum atburði í
mannkynssögunni. Hún er á ákveðinn hátt
fæðingarfrásögn hins miskunnsama Guðs.
Hún segir söguna af því, skv. bókmennta-
legum frásagnarreglum ritunartíma síns,
þegar menn vakna til skilnings á Guði
sem hefur þóknun á miskunnsemi en ekki
sláturfórnum og á guðsþekkingu fremur
en brennifórnum (sbr. Hós 6.6), Guði sem
setur siðferðið ofar ritúalinu, hve erfitt sem
menn hafa síðan átt með að skilja það
sl. 4.000 ár.
Hið misskilda miskunnarverk