Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1915, Síða 23

!öUNN)
Katrín í Ási.
17
»Hvað er þetta!« sagði drotlinn, »er þá ekkert það
i gjörvöllu himnaríki, er þér geðjist að?«
»Æ, guð minn góður,« varð Katrínu að orði; hún
á kné og fór að gráta, »— það er víst alt fremur
°f gotl handa mér. En —, en —,« og svo kom hún
ekki neinu upp fyrir gráti.
»Hertu upp hugann og segðu það,« sagði drottinn.
*Pví hér fá allir óskir sínar uppfyltar.«
Orð þessi höfðu þau áhrif á Katrínu, að hún sagði:
»Ef svo er, þá vildi ég lang-helzt hverfa aftur til
Jarðar. t*ví ég gel ekki séð, hvernig hann Pétur á að
kouiast fram úr þessu einsamall.«
Állir englarnir, sem stóðu þarna umhverfis, lilu
hálf-hissa á drottinn. Pví að aldrei höíðu þeir heyrt
neinn vilja afsala sér himnaríkissælunni lil þess að
snúa aftur til jarðar.
En drottinn brosti við og sagði: »Viltu, að ég láti
sækja manninn þinn hingað þegar í stað?«
»Lof og þökk fyrir það,« sagði Katrín. »En þá
yiðu þeir báðir hann Kristján og hann Símon föður-
l^usir og móðurlausir.«
»Já, ég verð enn að hafa drengina þína nokkra
stund á jarðríki,« sagði drottinn. »En hvað viltu þá?«
»Gæti ég ekki fengið að hverfa aftur heim að Ási?«
sPurði Katrín með hálfum huga.
»lig verð liklegast að lála þetta eftir þér,« sagði
hrottinn. »En nú er búið að grafa líkama þinn, svo
að þú verður öllum ósýnileg og getur líklegast ekki
heldur orðið að miklu gagni héðan af.«
»En þá gæti ég fengið að fylgja lionum Pétri eftir,
hvert sem hann færi, og drengjunum mínum líka,«
Sagði Katrín. »Og fengi ég það, teldi ég mig jafn-
sæla englunmn á himnum.«
»Eg verð þá, held ég, að leyfa þér þetta,« sagði
hl'ottinn góðlátlega. Og svo klappaði liann henni á
löunn 1. 2
L