Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1915, Side 73

ÍÐUNN1
Endurminningar.
67
var hornótt, en hin kollótt, þekti ég þær að, ef ég
sá á hausana. Hestana þekti ég líka nokkurneginn
að, enda var einn brúnblesóttur, annar brúnskjóttur,
þriðji jarpur, en þrír voru rauðir; einn var alrauður
með hvíta stjörnu í enni; annar alrauður, en ljósa-
sokkótlur á fótum; hann var ungur og átti ég hann;
þriðja var rauðblesótt meri. Sokka minn þekti ég á
löppunum, Trausta á hvítu stjörnunni i enninu, og
merina þekti ég frá honum, ef ég sá blesuna framan
i henni; annars þekti ég ekki hest frá meri, nema
með grandgæfilegri skoðun. Kvíaærnar voru um 70;
af þeim voru 4 dökkgráar en tvær svartar. Þrjár af
þeim dökkgráu og önnur sú svarta voru eignaðar
mér, en engar þessar inislitu ær þekti ég svo, að ég
gæti sagt, hverjar voru mínar fjórar af þessum sex.
Eg var fyrst látinn sitja yfir með unglingspilti,
komnum yfir fermingu, og átti liann að venja mig
við, en síðan skyldi ég sitja yfir einn með stelpu-
krakka, sem var enn yngri en ég. Alt gékk vel meðan
ég sat yfir ásamt piltinum; ég var ósporlatur að
hlaupa fyrir og þess á milli höfðum við okkur ýmis-
^egt til skemtunar. T. d. bygðum við okkur smala-
kofa úr grjóti, létum veggina ganga saman að ofan
°g þöktum með hellum og mosa og bárum smásteina
é ofan. Hann var ekki stærri en svo, að við gátum
rétt að eins setið þar inni tveir einir réttum beinum.
Um þessar mundir sátum við yfir úti og uppi í
^taðarheiði, rétt úti undir Halakletti. Hann er l'ramt
að 2000 feta hár, og er ekkert sérlega örðugt fyrir
fallorðinn mann að ganga upp á hann. Þangað
^onisl ég upp, þótt ungur væri, og man ég eftir að
^ér þótti útsjónin mikilfengleg. Veður var bjart og
langt til hafs, á að gezka 15 danskar milur; ræð
það af þvi, að ég sá lengst úti í hafi eins og
fiottan skóg af frönskum fiskiduggum; en eitthvað 15
fodur beint austur frá landi er langt grynni frá norðri
5*