Búfræðingurinn - 01.01.1946, Qupperneq 71

liÚFRÆÐINGURÍNN
69
Silturrefaskinn Minkaskinn
Noregur 400,000 6,000
Bandaríki Norður-Ameríku 270,000 150,000
Kanada 250,000 125,000
Svíþjóð 110,000 40,000
Þýzkaland 30,000 35,000
Önnur lönd 153,000 60,000
Framleiðsla blárefaskinna er talin hafa verið 50,000 til
^0,000 skinn á sama tíma.
Tölur þessar eru engan veginn nákvæmar, en eru þó nægi-
legar til þess að gefa heildaryfirsýn yíir heimsframleiðsluna ár-
ið 1939.
Ofriðurinn hefir haft í för með sér miklar breytingar á fram-
leiðslu loðskinna. Refaræktin hefir gengið mikið saman, hvað
ftiikið verður þó ekki séð með vissu, en gizka nrætti á, að hún
v<Eri nálægt þriðjungur á móti því, senr áður var. Mest lrefir
silfurrefaskinnafækkunin orðið í Noregi, þar senr framleiðslan
er nú talin vera 50 þúsund skinn í nresta lagi, og í Svíþjóð eitt-
hvað svipuð. í Þýzkalandi sanra senr engin, og í Ameríku tals-
vert nrinni en áður. Minkunr hefir hins vegar fjölgað.
Arið 1939 var heimsframleiðsla silfurrefaskinna orðin það
'nesta, senr hún hefir nokkurn tíma verið. Slíkt lrafði ekki í för
nreð sér verulega erfiðleika á að konra skinnunum út, en verð-
O' lækkaði nreð auknu framboði, því að með lægra verði á
skinnunum ferrgu fleiri konur elni á að kaupa skinnin til
skrauts. En verðið fór þá líka svo lágt, að það svaraði ekki með-
al tdkostnaði. Sanrdráttur framleiðslunnar lá því framundan.
Svo kom ófriðurinn með ófyrirséðar truflanir á loðdýrarækt-
nini sem öðrum atvinnuvegunr. Með minnkandi framleiðslu
silfurrefaskinna fór verðið aftur hækkandi. Eftir skýrslu land-
búnaðarráðuneytisins í Kanada var meðalverð silfurrefa-
s^inna, þar í landi, orðið 50% lrærra árið 1943, en það var árið
'939. Þó hækkaði verðið enn talsvert fyrri hluta árs 1944, en
^kkaði svo nokkuð aftur. Verðhækkunin varð mest á alsilfur-
’efaskinnum, upp undir 100% á sumum gæðaflokkum. Silfur-
tefaskinn héðan liafa farið mest á brezkan markað á þessu tíma-