Búfræðingurinn - 01.01.1946, Qupperneq 83

BÚFRÆÐINGURINN
81
hirðir í flestum tilfellum að liafa mjög náin kynni af hverjum
einstaklingi, þörfum hans og eiginleikum, því arðvænn bú-
rekstur eða ódýr framleiðsla byggist ekki minnst á því, að af-
kastageta hvers einstaklings sé notuð til liins ýtrasta. — Allar
skepnur þurfa að verða matvinnungar áður en þær fara að gefa
arð.
Ef maður athugar nú dálítið slærð meðalbús hér á landi, þá
sýnir það sig, að fóðurframleiðsla þess er nálægt 17500 fe, en
það samsvarar 350 hestburðum af töðu. Nálega 2/5 hlutar af
þessu fóðri, miðað við fóðurgildið, er þó úthey. — Þessa fóður-
framleiðslu mætti auðveldlega fá af 7 hö af sæmilega ræktuðu
landi, og ef ræktunin væri góð og áburður rétt notaður, þá
þyrfti ekki nema 6 ha til að afla þess fóðurs. — Svona
landlítil býli eru víðast hvar kölluð smábýli, en ekki regluleg
hændabýli, sem hafa oftast yfir 10 ha af ræktarlandi og upp í
50—60 Iia. í Danmörku t. d. eru um 165 þús. jarðir og býli sem
hafa meira en 3,3 ha af ræktarlandi. Af þessum býlum Iiafa unr
70 þús. minna en 10 ha af landi, önnur 70 þús. hafa 10—30 ha,
uni 20 þús. hafa 30—60 lia — og um 5 þús. jarðir hafa stærra
land.
Ýrnsir af landbúnaðárfrömuðum okkar eru nú að undirbúa
atak til að koma ræktun jarða hér á landi í það lrorf, að sem
flestar þeirra gefi innan fárra ára ekki undir 600 hestbúrða hey-
skap á véltæku landi. Það nrundi samsvara um 12 ha túnstærð.
hetta átak er nauðsynlegt og þarf að vinnast sem fyrst, og þegar
því er lokið, verður íslenzka meðalbýlið samt frekar lítið, og þá
þarf strax að hefja nýjan áfanga og koma meðalbýlinu upp í
tinr 20 ha af ræktuðu landi hjá þeim, sem þess óska. — ísland
verður þá livorki stórbænda- né smábændaland, og það er að
’uínu áliti eftirsóknarvert. — í sambandi við þetta dettur mér í
hug dálítið, sem vilur maður hefir sagt um okkur samlanda
suia. Hann hélt því fram, að í eðli sumra okkar byggi tilhneig-
Jug til að hata stórbœndur en fyrirlita smábœndur. — Hatrinu
fyigir hernaður, en fyrirlitningunni blíðmælgi og kjass. Eftir
þessu að dæma er lilutur bændanna ekki góður, og ef þetta er
rett, þá þurfa þeir að hrista af sér fyrirlitninguna og fylgifiska
hennar, en eiga að glotta við hatrinu og styrkjast við jiað.
6