Búfræðingurinn - 01.01.1946, Qupperneq 95

BÚFRÆÐINGURINN
93
starfsmönnum stöðvarinnar, en hafi þá sérstöku skyldu að bera
ábyrgð, gagnvart nautgriparæktarráðunaut Búnaðarfélags ís-
lands, á skýrsluhaldi héraðsins eins og fyrr.
Margt græðist á slíku samstarfi. í fyrsta lagi geta hvorir að-
stoðað annan eftir því, sem annir hvorra tveggja heimta. En
einkum er mikils um það vert, að þeir menn, sem þurfa dag-
lega að ferðast um sveitirnar til að sæða kýrnar, hafa einnig frá-
bæra aðstöðu til að hafa auga með skýrsluhaldinu, sjá um að
nytin sé stöðugt færð inn, og bókin að öðru leyti rétt og dyggi-
iega haldin.
í*á gætu þessir menn jafnvel haft eftirlit nreð hreinlæti fjóss
og gripa og á annan hátt verið til aðhalds, jrar sem þörf gerist.
bá munu skýrslur sjálfrar stöðvarinnar frá upphafi veita mikl-
ar og glöggar upplýsingar um ættir nautgripanna á svæðinu og
auðvelda mjög ættfærslu og samningu væntanlegrar ættbókar
yfir nautgripi, sem mjög er nú þörf á.
Með slíku fyrirkomulagi má vænta stóraukins og fljótvirk-
ara árangurs af starfsemi nautgriparæktarfélaganna.
Að lokum skal það tekið fram, að sæðingastöðvar ættu, þar
sem mögulegt er, að starfa með eftirliti og í samráði við dýra-
laskni héraðsins.
Annar meginkostur við sæðingu er sá, að með henni má
bindra útbreiðslu margra sjúkdóma, sem geta borizt rnilli gripa
við æxlun.
Erlendis, Jrar sem margir bráðsmitandi sjúkdómar liggja í
nautgripunum, hefur þetta stórmikið gildi. Vér íslendingar er-
l,ni heppnir, livað það snertir, að nautgripir vorir eru haldnir
fáum slíkum sjúkdómum, og því sjaldnast nokkur áliætta að
halda kúnum undir nautin.
En þegar innflutningur nautpenings verður reyndur, er
sjálfsagt að framkvæma hann með sæðingu.
Einnig á sviði sauðfjárræktar muhu jiessir yfirburðir sæð-
lngar reynast mikils virði.
Innflutnngur sauðfjár er nauðsynlegur til blöndunar við
mnlent fé. En í Bretlandi og annars staðar, er við lýði fjöldi
sauðfjársjúkdóma, sem enn hafa ekki borizt liingað, en gætu
það hins vegar auðveldlega, ef ekki væri sérstakrar varúðar gætt