Búfræðingurinn - 01.01.1946, Qupperneq 122

120
BÚF RÆfllNGURINM
mál. Gætu ekki ráðunautar þeirra tekið myndirnár, án þess að
það kostaði mikið fé, eða tíma? Ekki er það óhugsandi, að
byggingarfróðir ménn gætu haft nokkurt gagn af slíkum mynd-
um, því að enn er margt álitamál, er að byggingum lýtur. Þó
mundi riss af grunnfleti bæja koma að meiri notum, en þar er
um dýr verk að ræða.
Það er alkunnugt, að löngum tíma og miklu fé hefur verið
varið til þess að grafa upp gamlar rústir og hauga. Mannvit og
þekking hafa þreytt torsótta glímu við að ráða liinar duldu
rúnir, sem þar er að finna. Þar hafa vísindamenn og spekingar
séð svipi liðins tíma, og hlustað ldjóðir á aldanna dyn.
Tíminn er hraðfleygur. Fyrr en varir er það glatað og
gleymt, sem átt Iiefði að geyma. Margir vildu kalla það úr
helju, en það fæst ekki. Gamlir og ónothælir gripir eru keyptir
dýru verði, þá sjaldan þeir eru fáanlegir. Sá er og metnaður
margra ætta, að vilja ekki láta forngripi af hendi, og er það að
vissu leyti vel farið.
Byggðasöfn eru meðal merkustu verðmæta margra menning-
arþjóða, og nokkuð hefur verið unnið að því hér, hin síðari ár,
að safna til þeirra, er vonandi, að þess verði ekki langt að bíða,
að þau komist á fót. Myndir, slíkar sem þær, er hér hefur verið
drepið á, ættu að geymast í byggðasöfnum, þegar húsrúm og
aðrar ástæður leyfa. Hitt mætti líka vel við una, og ef til vill
þætti sumum Jrað réttara, að geyma myndirnar í sýslubókasöfn-
um, og ættu þær þá að vera Jrar á vegum sögufélaga, senr nú
hafa verið stofnuð í flestum héruðum landsins.
Fátt er nátengdara þjóðlífi íslendinga en torfbæirnir. Þar
lrefur ménning þjóðarinnar Jrróast og dafnað í þúsund ár, með
öllum sínum kostum og göllum. Gömlu torfbæirnir eru nú óð-
um að hverfa, og er Jrað sízt að lasta. Við vonunr að Jrjóðinni
auðnist að njóta nreiri fegurðar og þæginda en Jreir geta veitt.
En mjög væri þá menning okkar nrislagðar hendur, ef kom-
andi kynslóðir ættu Jress naumast kost, að sjá svo nrikið senr
nryndir af þessum þúsund ára bústöðum feðra sinnna.
G. B.