Morgunn - 01.06.1971, Síða 31

PRÉDIKUN í ANDA SPÍRITISMANS
25
Hugsið ykkur, hvað hefur verið að gerast í Gyðingalandi
allrasíðustu árin. Jesús hefur farið fram og aftur um landið.
Hann hefur lifað fullkomlega heilögu lifi, svo að hann hefur
getað staðið frammi fyrir óvinum sínum og spurt þá: Hver af
yður getur sannað upp á mig nokkura synd? Hann hefur talað
eins og enginn maður hafði áður talað á jörðunni. Hann hefur
flutt þann boðskap, sem fagnaðarríkastur er alls þess, sem boð-
að hefur verið hér í heimi: Að allir menn, smælingjar jafnt og
stórmenni, eigi föður á himnum, svo máttugan og svo ástríkan,
að ekkert þurfi annað en elska hann, ganga honum á vald og
trúa honum fyrir sér. Þá sé öllu óhætt um tíma og eilífð. Hann
hefur leitazt við að kenna mönnum það, að kjarninn í öllu sé
kærleikurinn. Ekki þurfi annað en elska nógu mikið. Á því
skuli lærisveinar hans þekkjast, að þeir elski hver annan, og
enginn geti elskað guð, nema hann elski bróður sinn. Svo liátt
setur liann markið, þvert ofan í alla rétttrúaða og lærða guð-
fræðinga þátíðarinnar, að hann krefst þess, að mennirnir elski
alla, lika óvini sína. Drotlinn elski alla, hvað fráhverfir sem
þeir séu honum, hvað djúpt sem þeir séu sokknir í synd og spill-
ingu. Ævinlega komi hann móti þeim með opinn föðurfaðm-
inn, hvenær sem hann eigi þess kost, hvenær sem mennirnir
fáist til þess að leita hans.
Þennan dýrlega boðskap flytur hann, fátækur og umkomu-
laus iðnaðarmaður, af svo mikilli snilld og svo miklu andlegu
valdi, að annars eins hafa aldrei verið dæmi í mannkynssög-
unni. Þetta, sem Gyðingar fengu að heyra af vörum hans, var
svo magnmikið, að það hefur síðan, vitanlega i mjög ófull-
komnum frásögum, verið djúpsettasta spekin, sem siðuðum
heimi hefur verið flutt, sú lindin, sem mannkynið, stórmenni
og smælingjar, vitrir menn og vitgrannir, spekingar og fáfræð-
ingar hafa ausið úr sína æðstu huggun, þrótt sinn og styrkleik
og sinar háleitustu vonir um 19 aldir. Hugsið ykkur, hvernig
muni hafa verið að heyra hann sjálfan segja það!
Ég ætla ekkert að segja að fullu um það, hvernig stóð á því
mikla andlega valdi, sem hann liafði og lýðurimi undraðist.
Um það eru menn ekki að öllu sannnála — ef til vill ekki heldur