Morgunn - 01.06.1971, Side 39

TJLFUR RAGNARSSON:
SÉRA SVEINN VÍKINGUR
Minning
1 ljóssins átt stefnir lífsins þrá,
sú leit er því dýpst í eðlið borin.
Að vaxa til dýrðar duftinu frá
er draumurinn ljúfi, sem rætist á vorin.
Svo kvað hann, sem nú er látinn.
Maðurinn, sem flutti mér fregnina, hafði orð á því, að hann
mundi aðeins vera látinn af þessu amstri á slóðum rúms og
tíma, rétt eins og liann lét af prestsskap eða lét af ritstjórn
Morguns. Sveini lætur svo vel að lifa, að hann lætur áreiðan-
lega aldrei af því.
Sveinn Víkingur var lífsins maður, hvar sem hann fór, og
það er áreiðanlega líf í kringum hann, þar sem hann er nú.
Miklum hluta starfstíma síns á jörðinni varði hann til þess að
koma betri vitneskju á framfæri, að rannsakanleg fyrirbrigði
bendi mjög ákveðið til þess, að umskiptin, sem við erum oft
svo seinheppin að nefna dauða, séu morgunn nýs dags. 1 þessu
skyni þýddi hann margar merkar bækur, sem fjalla um sálar-
rannsóknir. Einnig ritaði hann fjölda greina um sama efni í
blöð, einkum þó í Morgun, tímarit Sálarrannsóknafélags fs-
lands, en hann var forseti Sálarrannsóknafélagsins árin 1960—
1963. Ritstjóri Morguns var hann frá 1964 til síðustu áramóta.
Þá skilaði hann starfinu í hendur Ævars R. Kvaran, því að
hann mun hafa grunað undir niðri, hvað að fór. Það er stund-
um, að menn grunar það, sem þeir vita ekki enn. Og það þyk-
ist ég vita, að þar sem hann stendur nú i ljósi síns nýja morg-
uns, er honum mjög í mun, að lýðum sé ljóst, að nú sé hann
genginn úr skugga ellinnar til nýs lífs og frjálsara.
Svo finnst þeim, sem nærveru hans nutu og söknuður sækir
að, að árin hans hér hefðu vel mátt vera fleiri. Þó verður varla
3