Morgunn - 01.12.1989, Blaðsíða 30

DULRÆN REYNSLA
MORGUNN
eins og hún vildi ekki að ég „sæi“ hana. Þá tók hún barnið og
fór.
Mig langar að skrifa nokkrar línur um atburð sem átti sér
stað þegar ég var 12-13 ára. Þetta var um mitt sumar og hey-
skapur í fullum gangi. Ég bjó þá að bæ sem heitir Litli-Kambur
ásamt móður minni og bóndanum á bænum. Ég lá uppi í rúmi
og var að lesa bók um Morgan Kane þar sem mér þótti gaman
að þeim bókum. Ég las við lítinn lampa sem stóð á náttborði
við rúmið mitt. Klukkan var sennilega langt gengin í eitt og
allir gengnir til náða þar sem að vinnudagur var að morgni.
Allt í einu hrökk ég upp frá miðjum skotbardaga Morgans við
að hurðin opnast harkalega. Fullorðinn maður gekk inn stór-
um skrefum. Hann var um áttrætt, bláleitur í andliti og allt um-
hverfis hann, með hvítt hár og mikið sítt skegg. Annað augað
var dálítið skrítið og það hvarflaði að mér að hann væri ein-
eygður. Hann var í bláum slitnum mikið bættum samfesting.
Andlitið var stórskorið og nefið stórt og mikið, svipmikill og
þrekvaxinn maður. Hann veitti mér enga athygli en mér virtist
hann ganga í gegnum borðlampann og hverfa síðan. Ég hafði
veitt því sérstaka athygli að hurðin líkt og tvöfaldaðist eins og
ljósblá ára hurðarinnar opnaðist þó hin jarðneska væri lokuð.
Ég var furðu lostinn yfir þessari sýn þar sem ég hef aldrei séð
svo skýra mannsmynd, þó hef ég séð bæði menn og dýr.
Daginn eftir sagði ég bóndanum frá þessari sýn og svaraði
hann því til að lýsingin væri af afa hans og hann hefði verið
eineygður. Þeir voru að því mér hefur verið sagt mjög nánir
vinir á meðan gamli maðurinn lifði.
Árið 1987 að vetrarlagi skeði eftirfarandi atburður sem ég
hef enga skýringu á. Ég bjó í einu litlu herbergi og lá í rúmi
mínu. Allt í einu kom drengur gegnum vegginn og þegar hann
varð þess var að ég sá hann fór hann undir rúm. Ég reyndi að
tala við hann en hann virtist feiminn. Ég reyndi að ná í hann og
mér til mikillar furðu fór ég hálfur út úr líkamanum. Ég greip
um fótinn á honum en hann streittist á móti svo ég sleppti hon-
um og fór að sofa. Ég varð var við hann í nokkur kvöld svo liðu
dagar en eina nótt kom hann í draumi og bað mig að koma með
sér. Mér fannst ég fara úr líkamanum og fara gegnum vegginn
28