Morgunn - 01.12.1991, Blaðsíða 28

Opið hús - Jólafundur S.R.F.I.
MORGUNN
okkar, ég tími ekki að nota hann, hann er líka of stór
fyrir mig, að stytta hann kemur ekki til greina.
Stutt er síðan, trúlega vika, að ég ákvað að fá mér
góðan göngutúr, og viti menn, ég tek fram stafinn.
Þegar konan sá að ég var með stafinn og sá að ég
myndi ætla út með hann, varð hún svo hissa að hún
spurði mig hvort ég ætlaði virkilega út með hann. Ég
kvað svo vera.
Um miðjan göngutúrinn fór ég að sveifla stafnum á
ýmsa vegu, svona eins og ég taldi mig muna að ég
hefði séð „betri borgara" gera í ungdæmi mínu.
Eg sagði Maggý að það færi ekki á milli mála að hér
hefði föðurbróðir minn og vinur verið að láta mig vita
að það hefði sér vel líkað.
í morgun, föstudaginn 7. desember, heimsótti ég konu
mína, er þá lá á St. Jósepsspítala í Hafnarfirði, og sagði
henni frá því sem að framan er ritað. Ég sagði henni að
ég fyndi ekki „Sigríði" í huga mér, þó hefði Maggý sagt
að hún hefði sagst hafa þekkt móður mína vel, oft
komið til hennar og að hún hefði líka þekkt okkur bæði
vel. Ég bað konu mína að hugleiða þetta.
Þegar ég svo heimsótti hana í kvöld sagði hún:
„Manstu ekki eftir henni Sigríði frænku þinni, sem vann
svo mikla handavinnu fyrir okkur á börnin?
Auðvitað mundi ég nú strax eftir „Sigríði", mikilli
sómakonu, er lést fyrir nokkrum árum. Já það var
einmitt hér sem ég sá mest eftir að hafa ekki lagt hin
nöfnin á minnið, nöfnin sem Maggý kom með.
Þegar ég hóf þessa ritun, þá var það með það eitt í
huga að lýsa því sem fram kom hjá Maggý og hvernig
það nú hefur sannað sig, en ég sé að þetta er orðið
sambland af fundargerð og skyggnilýsingu, sem mér
finnst staðfesta það að ég hafi veriö mjög ánægður með
hvoru tveggja, fundinn í heild og skyggnilýsingarnar.
Þar sem hér er mál að linni, lýk ég þessari frásögn,
með þakkæti til allra sem að samkomu þessari stóðu, og
þeirra sem fram komu þar.
26