Morgunn - 01.12.1991, Qupperneq 69

MORGUNN
Leiðin til baka í ljósi framtíðarinnar
En það sem við höfum lært á göngu okkar hér, hin
dýpri reynsla sem við höfum aflað okkur, hún er öll
skráð hið innra með sálinni og í gegnum þessa reynslu
þroskast hún. Raunveruleg verund okkar, okkar innsta
sjálf, er það sem notar líkamann sem starfstæki. Þegar
líkaminn ekki getur lengur þjónað tilgangi sínum þá
hverfur hann aftur til moldar jarðarinnar og sálin heldur
áfram til móts við nýja reynslu.
Nú kemur það stundum fyrir að sál gleymir ekki
ýmsum smáatriðum úr jarðlífi sínu þrátt fyrir dauðann
og frekari þroska í fíngerðari heimi, en flytur með sér
minningabrot frá fyrra lífi hér á jörð, þegar hún snýr
aftur í nýjum líkama. Frá sjónarhóli einstaklingsins þá
er þetta ekki sérlega skemmtilegt, þar sem mannkynið
hefur enn ekki náð það háu þroskastigi að það geti
lifað með slíkum minningum án þess að þær flæki það
líf sem það einmitt er að lifa hér nú.
En þegar við höfum náð lengra í þróun okkar þá
munu þessar skýru minningar frá fyrra lífi á jöröinni
verða okkur til mikillar hjálpar. En það verður því
aðeins að við höfum náð svo langt að við tengjumst
ekki tilfinningalega hinu fyrra lífi. Það er ljóst að við
getum lært mikið af þessari reynslu en þessi lærdómur
tengist alltaf djúpum sársauka sem ekki verður raunin
þegar við höfum náð meiri þroska.
Þegar við höfum gengið í gegnum dyr dauðans þá
stöndum við hinum megin og sjáum hvað vantaði í það
líf sem við höfum nýlokið á jörðinni.Við sjáum, skiljum
og drögum lærdóm af því sem við sjáum.
A sama hátt mun fólk á síðari stigum veröa fært um
að muna fyrri tilverur sínar og fá á þann hátt víðari
framtíðarsýn yfir tilveruna. Með tilverunni á ég í þessu
tilfelli ekki bara við þá sem við lifum á jörðinni núna
heldur líka þá sem við lifum í eilífðinni. Því lífið er
eilíft. Dauðinn er einungis eitthvað sem virðist vera,
vegna þess að við horfum á hann með efnislegum
augum okkar. En hjá þeini sem hefur jafn skýrar
67