Lindin - 01.01.1946, Qupperneq 7

Texli:
Esaj: 11. 6. „... og smásveinn gæta þeirra,“
(leiða þau, enska þýðingin)
I. Tim. 3. 15. „... Guðs hús, sem er söfnuður
lifanda Guðs, stólpi og grundvöllur sannleikans.“
De Gaulle: „Það var eins og ég hefði tilbeðið
Guð í einu af hinum veglegu musterum lians“.
Kagawa myndi liafa fajlist á, að lntgleiðing þessi
þyrfti ekki að vera lengri. Þarna er allt fengið:
Jólabarnið, eingetinn sonur Guðs, sem gætir grimmd-
aráranna (orðið er sanmefnari mag. S. Guðmunds-
sonar á ljónum, úlfum, nöðrum og hornormum spá-
mannsins), sameinar þá og sættir, augnablik á heil-
ögum jólum, og leiðir þá inn í musteri lifandi Guðs,
þar sem þeir — ef til vill í þetta eina skipti á árinu
— kunna að haga sér cins og kristnir menn, svo
að „kirkjan ómar öll“.
Ég get hugsað mér að ýmsir, sem kynnst hafa
einum hinum ágætasta bókmenntasögulega viðburði
íslenzkum á síðari árum, hafi tekið eftir andvarp-
inu, sem líður upp frá brjósti prófessors Magnúsar
Jónssonar, þegar hann segir frá því (bls. 297), að
sökum tímaskorts hafi þeir félagar ekki getað skoð-
að rústirnar frægu í Baalbeck (Balsborg) á Sýrlandi.
Þetta musteri, sem á sínum tíma var kennt við
Jupiter, höfðu verkamenn verið látnir undirbyggja
(grundvalla) með björgum, sem sum eru talin liafa
verið 1000 tonn. Ol'an á þennan trausta grundvöll
reistu svo smiðirnir súlnaraðir, scm voru 70 fet á
hæð og 100 tonn á þyngd, súlur með turnvíðum, út-