Lindin - 01.01.1946, Page 57

LINDIN
55
móðir? Það held ég ekki. Og hvergi hefir tign og
virðing móðurinnar verið sett í hærra veldi en í
Maríudýrkun kaþólsks siðar. Við getum kallað slíkt
öfga og villutrú, en hitt verðum við þó að viður-
kenna, að sé nokkuð til í mannheimum, sem slík
lotning bæri, væri það hin hreina mynd Maríu frá
Nazaret sem einfalt og óbrotið tákn móðurástarinn-
ar. Hversu móðurhlutverkið er dýrðlegt í augum
beztu manna nú á dögum, skal aðeins nefnt eitt
dæmi. Allir kannast nú við séra Kaj Munk. Hann
talar á einum stað í ritum sínum um breyska kven-
menn, sem fallið hafi i freistni, og segir hann þar
meðal annars á þessa leið: „Þegar kona á annað
borð er orðin móðir, þá er hún ekki lengur fallin
kona. Þá skiptir það engu, hvernig slíkt hefir horið
að höndum. Heimurinn á ekki til dýrmætara orð en
móðir, það er blátt áfrarn hið einasta nafn á jörð-
unni, sem er heilagt, og þannig munum við einnig
skoða hverja þá, sem rétt hefir til að bera það
nafn“. Þetta segir hann. Móðir er kona, sem alið
hefir barn og sýnir því ást sína og umhyggju, eins
og hún hefir bezt vit á. Skiptir þar ekki máli út af
fyrir sig, þótt eitthvað kunni að vera af fáfræði
gert.
„En sérhvert barn, sem fæðist, flytur þau skila-
hoð, að Guð sé eigi ennþá orðinn vonlaus um mann-
inn“ kvað Rabindranath Tagore og mun það vissu-
lega sannmæli.
Óendanlega mikilvægt er því hlutverk sérhverrar
móður og þar af leiðandi aldrei of mikið i sölurnar
lagt til þess, að þær og börnin geti eignazt sem hezt
og hagkvæmust skilyrði til vaxtar og þroska. Megi
dagurinn, sem helgaður er Mariu guðsmóður ætið