Ársrit Stjörnufélagsins - 01.01.1929, Qupperneq 48

4(5
HÆSTI TINDURINN
STJAUNAN
ins upp fyrir vindaskýin. Til þess að stjórna vexti þessarar
himinbornu plöntu, verðið þjer að eiga visku og vit, sem er
ávöxtur reynslu. Hvað dásamlegt sem sæðið er i upphafi, þá
munuð þjer drepa plöntuna, sem upp af því vex, ef þjer eruð
fáfróðir og kunnið ekki að fara með ungar jurtir. Dað er á valdi
yðar sjálfra, livort trjeð vex og verður fagurt, livort það verður
beinvaxið og teygir sig til himins, og það er reynsluþekkingin,
sem kennir yður vizku þá, er gerir yður að góðum garðyrkju-
mönnum. Óskirnar einar duga yður ekki, livað slerkar sem þær
eru. Til þess að ná takmarkinu verðið þjer líka að öðlast visku,
sjálfstjórn og jafnvægi.
Þegar sterkur maður klifar upp á fjallstind, j)á fer hann
beinustu leiðina; hann hefir undirhúið sig, æft og þroskað
vöðva sína, hvílt sig og safnað kröftum, síðan velur hann stjrsta
en hættulegasta veginn. En þróttlítill maður verður að fara
krókaleiðir, gatan sem hann gengur liggur ýmist upp á við eða
niður á við, sá vegur er auðveldari og miklu lengri cn hinn, en
liggur þó að lokum Iíka upp á fjallstindinn. Ef reynslan er
rjettilega notuð, þá mun hún gefa yður þekkingu og visku í
störfum yðar. Af því að jeg hefi náð takmarkinu og er samein-
aður uppsprettu lífsins, þá get jeg sagt yður það, að lausnin
næst ekki með eintómu afsali, heldur með þvi að fullkomna
lífið, sem er umhverfis oss og í oss sjálfum. Sá maður sem
sjálfur er leystur, þráir ekki einungis að vekja löngun eftir
lausn hjá öðrum mönnum, heldur vill hann einnig sýna þeim
aðferðina til að öðlast frelsi og fullsælu. Þess vegna hefir það
verið tilgangur minn, síðan jeg hóf fræðslustarf mitt, að vekja
lijá yður öfluga þrá eftir^lausn; jeg hefi viljað sá i hina ósánu
akra hjartna yðar fræi því, sem á vaxtarmátt til að verða að
voldugu trje. Á mínu valdi er að sá fræinu, en sjálf eruð þjer
jarðvegurinn; þjer verðið því að gera jarðveg hjarlna yðar
frjóan, svo að trjeð sem þar á að vaxa upp fái næringu og verði
stórt og voldugt, þá munuð þjer geta veitt þreyttum og þjáðum
huggun og hjálp.
Sannleikurinn, sem er kjarni frelsis og fullsælu, hýr ekki
langí frá yður, á einhverjum fjarlægum sviðum, heldur dvelur
hann eilíflega í hjörtum þeirra, sem eiga sannleiksþrána. Þeir,
sem vilja fjdgja sannleikanum og öðlast frelsi og fullsælu, ættu
fyrsl og fremst að losa sig við alla þröngsýni og hleypidóma og
síðan að grafa djúpt í sín eigin hjörtu, þar sem sannleikurinn
er grundvallaður og þá mundu þeir hráðlega öðlast frelsi og
fullsælu. Þar sem fullsæla hýr, er eilíft frelsi fengið, því að án
hinnar óumbreytanlegu fullsælu er ekki hægt að öðlast lausn.
Allar mannlegar verur eru enn þá háðar lijóli lífs og dauða