Ársrit Stjörnufélagsins - 01.01.1929, Qupperneq 60

SAMSTILLING LtKAMANNA
STJARNAN
58
Samstilling líkamanna.
Erindi
flutt að Eerde-kastala fyrir nokkrum nemendum, sumarið 1927.
Meðal fjölda manna ríkir sú skoðun, að til þess að öðlast
frelsi og fullsælu verði menn að snúa baki við veröldinoi og
hennar gæðum, tortíma öllum árangri vísinda, lista og trúar-
bragða. En slík frelsishugmynd er algerlega neikvæð. ílið nei-
kvæða er sneytt framkvæmdaafli og á núverandi framþróun-
arstigi er það einmitt hlutverk vort að skapa, framkvæma,
vekja í sjálfum oss hina skapandi krafta, afl það sem gerir oss
fær um að gera aðra frjálsa, láta þá finna til máttar síns og
finna guð í sjálfum sjer. Þar að auki hefir hin neikvæða frelsis
og fullsælu hugmynd eyðileggjandi áhrir, slikt frelsi mundi or-
saka löglejrsi og vcröld án laga, þar sem alt er á ringulreið og
án allrar sannrar menningar.
Frelsi er ekki i því fólgið að liafna öllum lieimsins unaðs-
semdum, lieldur í því að vera óháður öllu því veraldlega. Þó að
þjer hljótið að lifa i veröldinni, klæðast, nota nýtisku farar-
tæki og alt þetta sem daglega lifinu tilheyrir, verðið þjer að
vera algerlega óháð öllum þessum hlutum, það er að hafna
samkvæmt rjettum skilningi, og er nauðsynlegt skilyrði til að
öðlast frelsi. Að ganga í klaustur og draga sig út úr skarkala
heimsins er heldur ekki vegurinn til frelsis og fullsælu, það má
finna hvar sem þjer eruð stödd. Lausn fæst ekki með einskæru
afsali, ekki síst ef þjer hafið engu að hafna. En ef þjer eigið
þekkingu og reynslu, og fórnin eða afsalið á rót sína að rekja til
þcss, er vegurinn til frelsis og fullsælu vis. Sá, sem ekkert hefir
að gefa, sem ekkcrt hefir skapað innra með sjer, hefir engu
að liafna, en maður sem hefir visku, þckkingu og reynslu til
að bera, hann færir fórn Jiegar hann slitur fjötra þá, sem binda
hann við hið veraldlega. Því að lausnarhugmyndin, sem fólgin
er í afneitun alls hins veraldlega umhverfis oss, er á röngum
grundvelli bygð, og fjarri liinu sanna frelsistakmarki.
Frelsi og fullsæla eru hinar jákvæðu liliðar tilverunnar,
binn göfgandi, skapandi máttur, sem myndar samræmi úr hring-
iðu lífsins, en ofar öllu frelsi, er þekldng mannsins á sjálfum
sjer, mannleg fullkomnun. Sje litið á frelsi frá þessu sjónar-
miði, sjáum vjer að til þess að ná tindi fullkomnunarinnar,