Ársrit Stjörnufélagsins - 01.01.1929, Side 62

60
STJARNAN
SAMSTILLING LÍKAMANNA
háð miskunsemd annara. Hann herst þvi sem blað fyrir vindi,
því liann er ofurseldur eftirlöngunum sinum, hann skortir vald
yfir tilhneigingum sínum, girndum og eftirlöngunum, en það
vald mundi gera lífið einfalt og manninn hreinan og mátt-
ugan. Því einfaldleiki er eitt aðalskilyrðið til að öðlast lausn.
Þjer getið ekki náð hátindinum, sjcuð þjer fjötruð og lilaðin
þungum Jjju-ðum.
Til þess að geta yfirunnið allar liindranir á leiðinni að tak-
markinu er fullkomin menning og göfgi nauðsynleg, þá fvrst
getur maðurinn orðið einfaklur og látlaus. Framkoma barna og
villimanna er í fvrstu afar einföld og óbrotin, hvorirtveggja eru
á byrjunarstigi þekkingar, eru að safna kröftum og reynslu, en
hafa enn ekki lært að hafna hinu óverulega, svo að þeir sjeu
ferðbimir i frelsisleitina. Á þessari framþróunarbraut verður
barnið fulltíða. Á meðan maðurinn er háður ástríðum sínum,
eftirlöngunum, gleði og sorgum, er liann flæktur i neti óska
sinna, en í gegnum margvíslega reynslu, sorgir, þjáningar og
gleði fer hann smám saman að losa sig úr fjötrunum, verða
látlaus og taka stefnu að takmarkinu, sem er lausn. Þannig
verða þeir sem leita frelsis og fullsælu, að þroska sjálfið með
því að eyða því, verða að sameina byrjun og endir og verða
einfaldir sem börn. Þess vegna verðið þjer að temja vður, því
enda þótt þjer kunnið að liafa eygt takinarkið, verður því ekki
náð sjeuð þjer hlaðin þungum byrðum. Þjer verðið að haga
yður likt og fjallgöngumaður, sem leggur af stað klyfjaður, en
eftir jyví sem ofar dregur losar liann sig við alt, sem hann getur
án verið, tekur einungis það með i förina, sem getur orðið hon-
um að gagni á leiðinni upp á tindinn. Til þess að öðlast lausn
verðið þjer að vera látlaus, og látleysi yðar ávöxtur menningar
og göfgi. Ef yður skortir siðfágun og menningu, eruð þjer enn
á bernskuskeiði. Þetta fáið þjer fj'rst tileinkað yður þegar þjer
byrjið að liafna því sem fjötrar yður.
Til þess að temja hugann, tilfinningarnar og likamann,
verðum vjer fyrst og fremst að evgja takmarkið, þvi næst að
hafa það ávalt í huga og reyna að þroska hina þrjá líkami:
geð, hug og efnislíkama. Þjer verðið að spegla huga yðar,
svo að þjer sjáið allar hugsanir yðar, og getið greint á milli,
hverjar eru þarfar og hverjar ekki, og ósk yðar að ná tak-
markinu mun hjálpa yður til að velja hið rjetta. Á líkan
hátt eiga tilfinningarnar að speglast, svo að þjer getið at-
hugað þær lilutlaust og skynsamlega, og komist þannig
að rjettri niðurstöðu viðvikjandi því hvað gera skuli, þá mun
yður ávinnast stvrkur til framkvæmda og tilfinningarnar verða
öflugri og einfaldari. Þá kemur röðin að likamanum, hann ber