Ársrit Stjörnufélagsins - 01.01.1929, Síða 85

STJARNAN
SANNLEIKSHOLLUSTA
83
Sannleikshollusta.
Erindi
flutt í byrjun Stjörnufjelagsfundarins í Ommen, í ágúst 1928.
Jeg ætla að flvtja alvörumál i tlag, og jeg vona að halda
óskiftri athj'gli yðar; með því meina jeg, að þjer sjeuð fúsir að
iilusta, en fyllist eigi hræði liins fávisa manns, að þjer sjeuð
áhugasamir að skilja, hver á sinn hátt, hversu sem skilningur-
inn er takmafkaður, hversu óþroskaður sem liann er, en hlýðið
ekki með auðmýkt skilningsleysisins á kenningar annara, nje
takið móti áhrifum frá annara ímyndunum og annara ályktun-
um. Sú er mín einlæg ósk, að þjer hreinsið úr liugum yðar alt
það, sem valdið gæti flækjum, svo sem átrúnað, kennisetning-
ar, hálf-sannindi, fengin að láni hjá öðrum; svo þjer getið
skilið mig fyllilega, og að þjer revnið að fylgjast með mjer vik-
una sem í hönd fer, með lireinu lijarta og jafnvægi hugans.
Eins og skrælnuð jörð bíður eftir regni, svo grasið grói og blóm-
in angi, þannig hafa sum yðar heðið i seytján ár eða lengur
full eftirvæntingar og óþreyju og með hrennandi löngun eftir
fullvissu. Og þessi seytján ár hafið þjer bygt vður eins konar
sæluhús, þar sem þjer húist við að finna sannleikann og öðlast
eilífa sælu; þar sem þjer húist við að fá þá fullvissu um liið
fvrirliugaða, þá varanlegu von, sem uppörfar og nærir hugi
vðar og hjörtu. Og eins og lif færist í fúna fauska, og jörðin
klæðist grænu skrúði þegar rigna tekur, þannig mun sannleik-
urinn vekja skilning hjá yður, ef J)jer algerlega kastið frá yður
hinum fánýtu imyndunum yðar og sannleiksmolum; kastið burt
vðar smásmuglegu vonum, vðar þokukendu trú, og rannsakið
hreinskilnislega hjörtu vðar og hugskot, með áliuga þeim, sem
samfara er framsækni að markinu.
Jeg er liræddur um að sumir komi hjer af vana. Staður
þessi er orðinn þeim eins konar sumardvalarstaður eða skemti-
staður. En aðrir koma hjer eigi einungis til þess að njóta úti-
loftsins, umhverfisins, grænu trjánna og kyrðarinnar, heldur
einnig og miklu fremur, til þess að komast að raun um, hvernig
eigi að gera greinarmun á þvi, sem er áriðandi, aðalatriði og
varanlegt, og því, sem er hverfult, ónauðsynlegt og aukaatriði.
Ef þjer liafið komið i tjaldhúðirnar í þeim eina tilgangi að
skemta yður og njóta, en eigi til þess að fræðast, eigi til þess