Ársrit Stjörnufélagsins - 01.01.1929, Qupperneq 86

84
SANNLEIKSHOLLUSTA
STJARNAN
að efast, ef þjer komiS lijer einungis í þeim tilgangi að leita
sælubústaðar, þá er veran lijer yður algerlega gagnslaus. Mig
langar til þess að hera fram þá uppástungu, að þjer, vikuna
sem kemur, efist uin alla liluti, leggið á hylluna alt, sem þjer
liafið safnað saman þessi seytján ár; því, ef þjer hafið i liyggju
að klifa l)rattar hrekkur, verðið þjer að hera ljeltar bvrðar, og
ef þjer ætlið að kafa í djúp vatnsins, \erðið þjer að vera mjög
fáklædd. Svo er því og farið, að ef þjer vijjið skilja sannleik
þann, sem jeg ætla að flytja yður, sem er mjer algildur sann-
leikur, algildur i merkingunni eilífur — þá verðið þjer að losa
yður við það, sem þjer hafið safnað saman öll þessi ár. En
þegar þjer hafið gert það, megið þjer ekki algerlega óhugsað
gleypa við öllu, því þá verðið þjer fyrir áhrifum af því, sem
jeg segi, meðan þjer eruð hjer, og um leið og þjer farið hjeðan,
verðið þjer fyrir áhrifum af einhverjum öðrum. Því er það, að
jeg vil eggja yður á, að rengja alla hluti; ekki af því að
aðrir gera það, heldur fara eftir eigin skynsemi; en þar eð
þjer hafið eigi lagt í vana yðar að rengja, verður yður það
erfitt. Sannleikann finnið þjer með því eina móti, að losa
yður við alt, sem þjer hafið aflað, en þjer finnið hann eigi með
því, að vera ánægð með arðinn af atorku yðar og revnslu. Með
því að hafna án afláts, með því að losa yður stöðugt við það,
sem þjer hafið aflað, til þess að gela klifað hærra, komist þjer
í ríki sælunnar og sannleikans, en sannleikurinn er fullnaður
lífsins.
Sá tími er kominn, að sjerhver maður verður að hafa sína
eigin sannfæringu, verður að standa á eigin fótum, augliti til
auglitis frammi fvrir sínum eigin skilningi og ákveða, hvort hann
vill beygja sig fvrir fánýtum hlutum, sem er sama og að bregðast
sannleikanum. Jeg ætla að skýra þetta nánar. Stundum er nauð-
svnlegt að láta undan í smámunum, og hefir það litla þýðingu.
Ræði einhver mig að fara í gráan jakka í staðinn fvrir hláan,
þá mundi jeg gera það; en ef einhver hæði mig að sýna undan-
látsemi, þá er um sannleikann væri að ræða, sem þýðir það, að
eyða orku að óþörfu, j)á mundi jeg eigi gera það. Eins og áður
er tekið fram, erum vjer nú á tímamótum og verðum að ákveða
oss, (þetta segi jeg eigi til að hræða yður, jeg segi það eigi í þeirri
von, að bjóða yður inn í ríki alsælunnar, nirvana, ríki lausnarinn-
ar, eða hvað þjer nú viljið kalla það); en nú hafið þjer beðið í
scytján ár með eftirvæntingu, spyrjandi, undrandi og atliugað
alt með óþreyju. Eins og regnið fellur á skrælnað land, svo
hefir eftir þessi ár athurðurinn eftirvænti skeð, og sjeuð þjer
vitur og hafið fult jafnvægi og mikla löngun til að finna sann-
leik, sem er algildur og ótakmarkaður, þá verðið þjer að vera