Ársrit Stjörnufélagsins - 01.01.1929, Qupperneq 90

SANNLEIKSHOLLUSTA
STJARNAN
<s
þjer að því afstöðnu finnið varanlega sælu, seni enginn endir
mun á verða og skynjið fylling lífsins. Venjulega komið þjer
hingað í tjaldbúðirnar, hlaðnir áhyg'gjum og efasemdum, i því skyni
að láta troða einhverju í yður, en þessa viku ætla jeg að taka
burt, sje J>að hægt, alt sem í yður liefir verið troðið; jeg ætla
að taka frá yður allar hækjur, sem Jijer liafið stuðst við. Eigi
geri jeg það af illvilja, heldur af kærleika til yðar, af því að
jeg elska sjerhvert j'ðar og vil kenna yður að elska alt og alla,
en ekki einungis eina lífsvéru. .Teg v’eit þjer farið hjeðan og
segið: En hvað hann er harðorður, en livað hann er vægðar-
laus. En hvort vilduð þjer lieldur hafa lækni, sem læknaði yður
og gæfi yður lyf, sem hjeldi yður við stöðuga heilsu, eða hafa
lækni, sem gæfi yður bráðabyrgðalyf, til þess að lækna sjúk-
dómseinkennin, án Jjess að snerta við orsök sjúkdómsins? Jeg
tala því eigi svona sökum Jiess að jeg vilji sýna yður liörku,
heldur þvert á móti sökum þess, að hjarta mitt er fult af kær-
leika, og sökum þessa kærleika, sökum þeirrar elsku, langar
mig til að sýna yður leiðina, svo Jjjer getið eignast hina eilífu
uppsprettu, sem hreinsa á hugarfar yðar og hjörtu.
Þjer kunnið að líta með lotningu á Jiennan iíkama — jeg
er fullviss um að þjer gerið það, - en þjer hyllið eigi sann-
leikann að sama skapi, en hollustu við sannleikann vildi jeg
vekja í hjörtum yðar. Þjer kunnið að unna mjer; þjer kunnið
að hylla mig; en það er nú eigi svo mjög áríðandi; það sem
mestu varðar er J)að, að þjer verðið lærisveinar sannleikans,
en eigi meðalgöngumannsins, eigi lærisveinar skuggans, sem er
milli sannleikans og yðar. Jeg tek það því aftur fram, að sá
tími er kominn, að þjer getið eigi samrýmt yðar lítilfjörlegu
trúarskoðanir við sannleikann. Jeg kysi heldur einn mann, sem
eigi reynir að fá undanþágu hjá sannleikanum, en þúsund
menn, sem stöðugl svíkja hann; jeg kvsi heldur einn mann,
sem skilur, en þúsund menn, sem einungis endurtaka orð mín
í mismunandi myndum.
Það er þvi von mín, að þjer undirbúið lijörtu yðar og hugi
þessa viku, og reitið upp alt illgresi og flevgið þvi burtu, svo
þjer komist eigi i fávislegt uppnám, heldur uppnám, sem vitr-
um mönnum sæmir. Jeg veit þjer komist i uppnám. Alveg
stendur mjer Jiað á sama J)ó Jjjer i vikulokin ákveðið öll að
koma eigi á fundinn bjer i tjaldbúðunum næsta ár. Það stendur
mjer á sama, J)ótt þjer í vikulokin bættið að hugsa um mig og'
hættið að elska mig, en jeg óska að geta sannfært vður um að
])að, sem er falskt, það sem er fallvalt, getur aldrei leitt jrður
til sannleiks nje sælu. Þjer verðið að þola miklar J)rautir, mikl-
ar byltingar, mikla vansælu, til þess að öðlast sælu, til þess að