Ársrit Stjörnufélagsins - 01.01.1929, Síða 109

STJARNAN
MARKMIÐ STJÖRNUFJELAGSINS
107
þjer sjálfir að vera vissir í yðar sök. Þjer bjóðið fólkinu að
koma inn i Stjörnufjelags-búrið yðar — bjóðið því nýjar trú-
arskoðanir, nýja fjötra á lífið, nýjar takmarkanir? Af því að
þjer eruð sjálf í búri, þó það kunni að vera eittbvað stærra
en margra annara, þá viljið ])jer ná i aðra inn í búrið til yðar.
Þetta er ekki leiðin til fullsælunnar, ekki leiðin til Ástvinar-
ins, ekki vegur sannleikans; þeir vegir liggja langt frá ölluni
takmörkunum og frelsið eitt mun láta yður finna það sem þjer
leitið að. Mig langar ekki til að telja vður á minar skoðanir,
því eins og jeg' befi oft sagt er það gróf tegund af blevpidóm-
um, að reyna að snúa öðrum til sinnar skoðunar. Með sjálfum
mjer veit jeg, að það sem jeg tala um befir eilíft gildi; jeg veit,
hvað jeg befi öðlast, jeg veit að jeg er sameinaður Ástvininum,
og að mitt líf er hans lif. Enginn getur bætt við það lif, eða
tekið af því. Jeg óska ekki að skapa neina bringiðu tilfinning-
anna bjá yður, með þvi að segja þetta, og fá yður á þann bátt
til að trúa mjer. Mig langar ekki til, að minn skilningur á sann-
leikanum verði til þess að berða á fjötrum yðar, en það mun
bann gera ósjálfrátt, ef þjer bafið sjálf enga löngun til að los-
ast við öll bönd. Ef þjer bafið ekki fullvissuna innra með yður
— ekki f}’rir það sem jeg befi sagt, beldur fyrir mátt sannleik-
ans sjálfs, sem kallar yður öll til sín — ef þessi fullvissa yfir-
gnæfir ekki alt annað, þá verða allar trúarskoðanir yðar, öll
orð j'ðar, eins og bismi, sem vindurinn feykir á undan sjer.
Þjer bafið bingað til borist áfram á lygnum vötnum, leiddir
af vafasömum leiðtogum. Jeg nota orðið vafasamur af ásettu
ráði, af þvi að öll drottinvöld verða vafasöm að lokum, vegna
þess að þeim er bægt að kippa burtu, eins og trje er böggið upp.
Þegar svo nýr leiðtogi talar, þá munuð þjer taka á móti bon-
um og fylgja honum hugsunarlaust, því þjer liafið verið vön að
lilýða i blindni. Þjer trúið samkvæmt skipun annara, og afneitið
samkvæmt skipun annara, en kærið yður kollótta um sannleik-
ann. En það er sannleikurinn einn, sem jeg vil rótfesta í björt-
um yðar.
Jeg vil að þjer öðlist skilyrðislausa vissu um, að það sem
jeg segi yður, er sannleikur; ekki vegna þess að yður befir verið
sagt, að jeg væri þessi eða binn, heldur vegna innra gildis þess
sannleika, sem jeg flyt.
Eins og jeg befi áður sagt, þá langar mig ekki til að eign-
ast áhangendur, kæri mig ekki um lærisveina; jeg er ekki met-
orðagjarn og óska ekki eftir, að skapa stórl albeimsfjelag. Ef
jeg kærði mig um alt þetta, þá mundi jeg segja vður að hlýða
mjer, jeg mundi segja yður að spyrja einskis. Nú segi jeg yður
þvert á móti að efast um alt, svo þjer getið komist að raun