Morgunblaðið - 03.01.2009, Blaðsíða 33

Minningar 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 3. JANÚAR 2009
gat þá orðið innilega kátur og
glaður.
Tryggvi var myndarlegur og
laglegur maður og átti oft í vök að
verjast gagnvart ásókn kvenna,
sem girntust hann, en vegna hans
eðlislægu góðmennsku átti hann
stundum erfitt með að verjast svo
að úr gat orðið smá misskilningur
sem þó ávallt leiðréttist farsæl-
lega.
Ævistarf Tryggva var við mat-
seld, hverja hann lærði í Dan-
mörku á ungdómsárum sínum, hún
fórst honum svo vel úr hendi að
hann var eftirsóttur til starfa bæði
til lands og sjós og var heiðraður
opinberlega af stéttarfélögum sín-
um með heiðursskjali og -peningi.
Tryggvi var elskur að fjölskyldu
sinni og á fjölda mannvænna af-
komenda, sem nú syrgja elskuleg-
an föður og afa, en geta unað við
hlýjar minningar um góðan dreng.
Ég sem þetta skrifa hef ekki átt
annan betri óskyldan vin en
Tryggva og er Ingu og máttar-
völdunum þakklátur fyrir að hafa
veitt mér aðgang að vináttu hans.
Far þú í friði, vinur.
Þorvaldur Hafberg.
Þegar mamma tilkynnti okkur
bræðrunum, þar sem við vorum að
horfa á fótbolta á Njálsgötu
seinnipart sunnudagsins 21. des-
ember, að Tryggvi frændi Tausen
hefði látist fyrir klukkustund síð-
an, ræddum við fjölskyldan saman
um hann, Ingu og börnin og þær
ljúfu minningar sem við áttum um
þetta viðkunnanlega og gefandi
fólk. Pabbi hafði sagt mér nokkru
áður að Tryggvi væri veikur, en
það virtist litlu breyta um hversu
óvæntar fréttir andlát mannsins
voru sem ég þekkti og átti dýpri
stað í hjarta mínu en ég áður vissi.
Ég votta fjölskyldunni allri mína
dýpstu samúð og þakka jafnframt
fyrir það sem ég hef fengið að gjöf
frá ykkur öllum. Tryggvi frændi
Tausen hafði alltaf verið fjölskyldu
minni einstakur vinur og skemmti-
legur. Sem barni var mér boðið að
gista í Reykholti, sem unglingi í
heimsóknir á heimili ykkar og
Tryggvi frændi bjó til kjúkling
sem hefur aldrei farið úr bragð-
laukum minninganna. Og oftar en
einu sinni fékk ég fullvaxinn að
bera húsgögnin hans Tryggva á
milli íbúða í Kópavoginum og finna
til þess hversu öflugur ég var orð-
inn.
Og í gegnum þetta fólk fékk ég
að kynnast þráðum í sjálfum mér
og lærði að bera virðingu fyrir
þeim. Þessi fjölskylda sem var svo
lík minni: Húsbóndinn ættaður frá
Suðureyjum Færeyja og settist að
með fjölskyldu á Íslandi, húsmóðir
ættuð að vestan og börnin sem
virðast hafa svo skemmtileg
blöndu af lífsdugnaði og léttlyndi,
þar sem hver innan heildarinnar
hefur fullt leyfi til að vera hann
sjálfur. Takk fyrir mig og allar
þessar ómissandi stundir.
Hvíldu í friði með Guði, kæri
frændi.
Þór Martinsson Tausen.
Tryggvi vinur minn er nú fallinn
frá eftir snarpa baráttu við erfið
veikindi. Okkar vinátta hefur stað-
ið í nær fjóra áratugi, byrjaði á
Bifrastarárunum og hefur staðið
óslitin síðan.
Tryggvi var fæddur og uppalinn
í Færeyjum og kom hingað ungur
að árum og settist hér að, kynntist
Ingu sinni þegar hann var til sjós
á Flateyri og þá var ekki aftur
snúið. Hann var hamingjumaður í
einkalífinu, eignaðist þrjú mann-
vænleg börn og á því fjölmarga af-
komendur.
Tryggvi var sannkallað náttúru-
barn, sem hvergi kunni betur við
sig en í sveitinni, sérstaklega í
Borgarfirði, þar sem hann og fjöl-
skyldan dvöldu lengst af við störf
og leik, fyrst á Bifröst og síðar í
Reykholti, en Hvítársíðan var hon-
um ekki síður hugleikin, þar sem
hann hafði eignast sælureit að
Laugarási í landi Síðumúla. Þang-
að sótti Tryggvi vinur minn eins
oft og hann gat og eftir að hann
hætti launuðum störfum dvaldi
hann þar langdvölum, sérstaklega
við bakka Hvítár, þar sem hann
stundaði bæði stangveiði og neta-
veiði og ekki má gleyma veiði í
gegnum ís á Norðurá. Þar undi
Tryggvi sér best í faðmi íslenskra
fjalla og borgfirskra dala.
Tryggvi var einnig góður skot-
veiðimaður og oft var merkilegt
hvað hann náði miklum feng með
einhleypunni. Hann var hins vegar
gjafmildur með afbrigðum, hvort
sem hann veiddi fisk sér til matar
eða rjúpu fyrir jólin og hafði sér-
staka unun af að gefa vinum sínum
aflann og var því stundum sjálfur
uppiskroppa með jólarjúpurnar.
Þannig var Tryggva best lýst, hon-
um fannst sælla að gefa en að
þiggja.
Tryggvi var matreiðslumaður að
mennt, lærður af danskinum í
Kaupmannahöfn á sjötta tug síð-
ustu aldar. Hann var góður fag-
maður en kunni þó aldrei almenni-
lega við sig í þéttbýlinu. Úti á
landi vildi hann vera eða til sjós,
en þar var hann sérstaklega eft-
irsóttur starfsmaður. Hér á árum
áður vann hann á Gullfossi, en síð-
ar á Norrænu, þar sem hann var
yfirmatreiðslumaður og allra síð-
ustu starfsárin vann hann sem
kokkur á glæsilegustu aflaskipum
landsins.
Þó Tryggvi hafi kunnað vel við
sig til sjós þá hafði Ísland þann
segul, sem dró hann til sín og
lengst af bjó hann í Brennubæ í
Reykholti, þar sem hann sá um
mötuneyti staðarins. Þar eigum
við Kristín og fjölskyldan alveg
einstaklega skemmtilegar minn-
ingar um ánægjulegar samveru-
stundir.
Nú hefur Tryggvi kvatt okkur
samferðamennina. Það verður fá-
tæklegra um að litast og ekki von
til þess að svipast verði um við
Kljáfoss í Hvítá, hvort netstubbur
liggi þar í streng eða hvort okkar
maður sé kominn heim í Laugarás.
Við Kristín sendum innilegar
samúðarkveðjur til Ingu, Önnu
Dóru, Villu og Marteins og fjöl-
skyldna þeirra. Genginn er góður
drengur sem unni Íslandi meira og
betur en margir innlendir menn.
Það fer vel á því að Tryggvi skuli
vera jarðsettur í Reykholti, þeim
stað þar sem hann átti sín bestu ár
með fjölskyldu sinni og vinum.
Samt er í samfylgd
sumra manna
andblær friðar
án yfirlætis,
áhrif góðvildar,
inntak hamingju
þeim er njóta nær.
(Guðmundur Böðvarsson.)
Hrafn Magnússon.
Góður félagi og samstarfsmaður
okkar Tryggvi Marteinsson er lát-
inn. Við kynntumst fyrst, þegar
Tryggvi réði sig sem matsvein á
frystitogarann Snorra Sturluson
1989, síðar fluttist hann með okkur
yfir á Þerney og starfaði þar út
sinn starfsaldur.
Tryggvi var einstaklega þægi-
legur maður í allri umgengni og
góður félagi. Matseldin lá mjög vel
fyrir honum, oft fannst manni
hann setja eitthvað í pott eða á
pönnu og útkoman var hinn besti
heimilismatur, þrátt fyrir að vera
að elda fyrir stóra áhöfn. Eftir-
minnilegustu máltíðirnar eru
svartfuglinn og steiktir þorskhaus-
ar en þann mat kunni hann svo
sannarlega að meðhöndla enda
uppalinn í Færeyjum.
Sátum við oft í borðsalnum og
áttum skemmtilegt spjall um alls-
kyns veiðiskap fyrir utan togara-
mennskuna, s.s silungsveiði,
rjúpnaveiði og fleira en Tryggvi
var mjög áhugasamur veiðimaður.
Fór spjallið vítt og breitt, frá
gamla skútulífinu í Færeyjum þeg-
ar Tryggvi var ungur, upp í Borg-
arfjörð þar sem hann hafði starfað
sem matsveinn á árum áður og
þau Inga höfðu eignast sumarhús
sem var þeim einkar hugleikið.
Gott var þau hjónin heim að sækja
í Borgarfjörðinn, þar sem Tryggvi
undi hag sínum einna best.
Tryggva kveðjum við af virðingu
og við þökkum honum samfylgd-
ina, eftir lifa hlýjar minningar um
góðan dreng.
Ingu og öðrum ástvinum vottum
við einlæga samúð okkar.
Þórður Magnússon.
Kristinn Pétur Pétursson.
Vinur minn og sveitapabbi, öð-
lingurinn Tryggvi er fallinn frá.
Þar fer góður drengur sem verður
sárt saknað.
Ég var ekki lengi að átta mig á
því, kornung hnátan, að ég var
komin til einstaklega góðs frænd-
fólks í sveitinni þegar ég kom í
Brennubæ til Ingu og Tryggva.
Mér var tekið opnum örmum og
varð eins og ein af systkinunum á
sumrin. Það sem ég fyrst man eft-
ir Tryggva var hvað mér fannst
húðflúrið á handleggnum hans
flott. Þarna fór greinilega alvöru
töffari þótt hann væri hlýr og
vinalegur. Mér fannst líka merki-
legt að svona góður karl með húð-
flúr kynni að búa til ljúffengan
mat og enn merkilegra fannst mér
að hann væri Færeyingur og kynni
að tala færeysku. Ég og við frænk-
urnar ungu vorum eins og blóm í
eggi í sveitinni. Inga frænka dekr-
aði við okkur, saumaði ný og flott
föt á dúkkurnar mínar og leyfði
mér að dást að símalínunum og
Tryggvi fræddi mig um fiska og
veiðiskap og sagði mér sögur.
Hann var með hlýja og góða nær-
veru sem lét öllum líða vel. Ég
man bara eftir að hafa orðið hon-
um sár eitt einasta sinn og það var
þegar hann kallaði mig fiskifælu í
veiðitúr. Þegar hann sá að mér
sárnaði klappaði hann mér ljúflega
á kollinn og sagðist bara hafa ver-
ið að stríða, ég væri nú kannski
efni í afbragðs veiðimann – sem ég
var aldeilis ekki.
Eins og verða vill í lífinu hitti ég
Ingu og Tryggva og frændsystk-
inin alltof sjaldan þegar fullorðins-
árin tóku við, en það var ævinlega
jafn gott að hitta þau, hvort heldur
í Kópavoginum eða Borgarfirðin-
um. Ég get enn hlegið að ógleym-
anlegri ferð minni með þeim vin-
unum Tryggva og Guðmundi í
Brekkukoti þegar mér hlotnaðist
sá heiður að vera sérstakur einka-
bílstjóri þeirra eitt kvöldið. Þeir
voru óborganlegir saman vinirnir
og veiðifélagarnir þar sem þeir
heimsóttu bæ og annan, rifu af sér
gamansögurnar og gullmolana,
sungu og spiluðu. Ég verð æv-
inlega þakklát fyrir stóru sveita-
fjölskylduna mína og sumrin öll í
Reykholti hjá góðu fólki.
Elsku Inga mín, Anna Dóra,
Vilborg, Marteinn, tengdabörn,
barnabörn og ástvinir, við Stein-
unn vottum ykkar okkar innilegu
samúð og biðjum góðan Guð að
geyma ykkur og styrkja í sorginni.
Minningin um góðan dreng lifir.
Guðfríður Lilja Grétarsdóttir.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda
efni til Morgunblaðsins – þá birtist
valkosturinn Minningargreinar
ásamt frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Ef útför hefur farið fram
eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur birt-
ing dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar séu
ekki lengri en 3.000 slög (stafir
með bilum - mælt í Tools/Word
Count). Ekki er unnt að senda
lengri grein.
Minningargreinar
✝
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
SÆVAR HELGASON,
Suðurgötu 9,
Keflavík,
lést sunnudaginn 28. desember á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju mánudaginn
5. janúar kl. 14.00.
Ragnheiður Skúladóttir,
Sigurður Sævarsson, Dröfn Rafnsdóttir,
Jóhann Smári Sævarsson, Jelena Raschke,
Sigrún Sævarsdóttir Griffiths, Paul Stephen Helgi Griffiths,
Ragnheiður Ösp, Sigríður Ösp, Sævar Helgi,
Gunnhildur Ólöf, Rhys Ragnar, Sædís Rhea.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, systir og frænka,
HANNA EDDA HALLDÓRSDÓTTIR,
Hvassaleiti 157,
Reykjavík,
sem lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
21. desember, verður jarðsungin frá Grafavogs-
kirkju mánudaginn 5. janúar kl. 13.00.
Jón Egill Sveinbjörnsson,
Hanna Dóra Ólafsdóttir,
Gunnar Halldórsson, Svenný Hallbjörnsdóttir,
Páll Einar Halldórsson, Bára Melberg Sigurgísladóttir,
Gyða S. Halldórsdóttir, Sigurjón Bjarnason,
Margrét Pálmadóttir, Hreinn Mýrdal Björnsson
og aðrir vandamenn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
vinur,
ELÍN J. ÞÓRÐARDÓTTIR,
Kópavogsbraut 1a,
Kópavogi,
lést fimmtudaginn 1. janúar.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn
8. janúar kl. 15.00.
Elín J. Jónsdóttir Richter, Reinhold Richter,
Valgerður Þ. Jónsdóttir, Árni Þórarinsson,
Arngunnur R. Jónsdóttir, Helgi Rúnar Rafnsson,
Jón Þórir Ingimundarson,
Elín Ingimundardóttir,
Ingimundur Eyjólfsson.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
ÓLAFÍA SIGURBJÖRG ÓLAFSDÓTTIR,
Lækjasmára 21,
Kópavogi,
sem lést sunnudaginn 21. desember, verður
jarðsungin frá Fossvogskirkju þriðjudaginn
6. janúar kl. 13.00.
Svanhvít Ásta Jósefsdóttir, Ásgeir Ólafsson,
Björn Ingi Jósefsson, Dóra Ásgeirsdóttir,
Ólafur Jósefsson, Steinunn Svanborg Gísladóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við fráfall og útför ástkærrar
móður okkar,
GUÐBJARGAR ÞORSTEINSDÓTTUR
frá Fornusöndum,
V-Eyjafjöllum,
síðast til heimilis í Þangbakka 8,
Reykjavík.
Séra Bolla Pétri Bollasyni færum við góðar þakkir fyrir hans nærgætni og
hlýju á erfiðum tímum.
Sérstakar þakkir til alls starfsfólks líknardeildar Landspítala, Landakoti
fyrir einstaklega góða umhyggju og hlýju.
Ársæll Hafsteinsson,
Bergþóra Hafsteinsdóttir,
Klara Guðrún Hafsteinsdóttir
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.