Morgunblaðið - 03.01.2009, Blaðsíða 34

34 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 3. JANÚAR 2009
Elsku Ari, þú varst svo góð-
ur við mig.
Þú varst líka svo fyndinn. Al-
gjör grín-Ari og bull-Ari.
Þú fórst oft með okkur í bíl-
túr.
Við fórum líka oft í Kolaport-
ið að kaupa hákarl og harðfisk.
Þú passaðir mig oft, þá fékk
ég að horfa á sjónvarpið og þú
gafst mér popp og kók. Þú fórst
líka með okkur í sumarbústað,
það var gaman.
Við fórum oft í hjólatúr. Við
fórum saman í bíó. Þú varst
alltaf með okkur á jólunum. Ég
sakna þín mikið.
Kveðja
Ásta Valgerður.
HINSTA KVEÐJA
✝ Ari Arason, stýri-maður og við-
skiptafræðingur,
fæddist á Blönduósi
13. desember 1954.
Hann andaðist 22.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Guðlaug Ni-
kódemusdóttir, f. 30.
október 1914, d. 12.
júlí 2001 og Ari Jóns-
son, f. 10. júní 1901, d.
6. janúar 1966. Syst-
kini Ara eru: Sam-
mæðra: 1) Brynjólfur
Sveinbergsson, f. 17. janúar 1934,
kvæntur Brynju Bjarnadóttur, f.
1942, þau eiga 3 börn og 6 barna-
börn. 2) Jón Sveinbergsson, f. 8.
mars 1936, kvæntur Sesselju
Bjarnadóttur, f. 1942, þau eiga 3
börn og 7 barnabörn. 3) Grétar
Sveinbergsson, f. 13. október 1938,
d. 2. október 1992. kvæntur Guð-
rúnu Steingrímsdóttur, f. 1943, þau
eiga 3 börn og 8 barnabörn. Al-
systkin: 4) Karl, f. 14. ágúst 1943,
kvæntur Bryndísi Kjartansdóttur,
f. 1943, þau eiga 6 börn, 18 barna-
börn og 5 barnabarnabörn. 5) Þor-
leifur, f. 9. apríl 1945, d. 11. nóv-
ember 1991, sambýliskona Hildur
Gunnarsdóttir, f. 1946. 6) Ingibjörg
Þuríður, f. 31. maí 1946, hún á 1
barn og 1 barnabarn. 7) Valgerður,
f. 4. janúar 1948, d. 3. júlí 1994, hún
á 1 barn og 1 barnabarn. 8) Jón, f.
20. apríl 1949. 9)
Sveinn, f. 22. október
1951, kvæntur Berg-
ljótu Ósk Ósk-
arsdóttur, f. 1953,
þau eiga 4 börn og 11
barnabörn. 10) Har-
aldur Nikódemus, f. 4.
ágúst 1953, kvæntur
Ingveldi Gestsdóttur,
f. 1953, þau eiga 2
börn og 3 barnabörn.
11) Guðrún, f. 27. apr-
íl 1956, gift Þóri Ein-
arssyni, f. 1958, þau
eiga 3 börn og 1
barnabarn. 12) Anna Helga, f. 28.
janúar 1960, gift Guðgeiri Gunn-
arssyni, f. 1960, þau eiga 4 börn og
4 barnabörn.
Ari ólst upp á Blönduósi og lauk
þar gagnfræðaprófi. Hann tók
stýrimannapróf úr Stýrimannaskól-
anum og stundaði ýmis störf á ýms-
um skipum. Hann nam útgerð-
artækni í Tækniskólanum og lauk
svo viðskiptafræði frá Háskóla Ís-
lands. Hans atvinna var við Fiski-
félag Íslands og Fiskistofu Íslands
sl. 15 ár. Hann var ókvæntur og átti
engin börn en flest hans systk-
inabörn áttu hann að, en hann var
Ástu Valgerði Björnsdóttur syst-
urömmudóttur sinni eins og afi, en
mikil vinátta var þeirra á milli.
Útför Ara fer fram frá Blönduós-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Litli bróðir minn, sem þó var aldr-
ei lítill, er dáinn. Hann var fæddur
stór og stækkaði óðum. Hann var
alltaf duglegur en holdafarið háði
honum svolítið þegar hann byrjaði
að ganga, því ef hann datt þar sem
óslétt var þurfti hann aðstoð við að
standa á fætur. En það hjálparleysi
óx fljótt af honum og honum varð
fátt óviðkomandi. Hann og Halli
næstyngsti bróðirinn voru einstak-
lega óheppnir og það má segja að
læknar og hjúkrunarlið hafi fengið
að halda sér í þjálfun við að sauma og
bródera og binda um sár.
Ari varð snemma bráðger og fróð-
leiksfús. Það kom þó ekki verulega
fram í því að hann lægi í námsbókum
sínum, en hann hafði þeim mun meiri
áhuga á mínum en ég var 3 árum
eldri. Ég hefði auðveldlega getað
sent hann fyrir mig í mannkynssögu-
og landafræðipróf þegar að lands-
prófi kom. En þegar hann tók upp
hjá sjálfum sér að fara í Stýrimanna-
skólann stundaði hann það nám með
prýði og endurtók árangur Kalla
bróður okkar að keppa um hæstu
einkunnir í gegnum skólann við
menn sem höfðu mun betri undir-
stöðu en þeir. Það stóð heldur ekki
fyrir honum að taka Tækniskólann
og fara í viðskiptafræði í Háskólan-
um og lauk hann prófi þaðan með
sóma. Hann var aðeins 11 ára þegar
faðir okkar dó og fannst þá að hann
þyrfti að standa meira á eigin fótum
eins og við hin systkinin. Við áttum
þó frábærlega duglega móður sem
ekki gafst upp og einstaklega um-
hyggjusöm eldri systkini, en sjálf-
stæðið varð samt mikið. Ari var alltaf
einstaklega skemmtilegur persónu-
leiki og góður félagi, það geta vinir
hans vitnað um. Þeir höfðu gaman af
því að gantast við ýmsa, en þegar í
óefni var komið var hægt að skýla
sér bak við Ara, sem var stór og
sterkur. Hann lenti oft í ryskingum,
vegna þessa þó sjálfur væri hann
gæðablóð. Einu sinni hafði komið til
átaka sem nokkuð margir tóku þátt í
og sást Ari koma stökkvandi inn í
hópinn og héldu margir að hann ætl-
aði að taka þátt í þessu en hann kom
jafnskjótt stökkvandi út úr hópnum
og þá með litlu systur í fanginu. Hún
hafði orðið þarna innlyksa. Hann tók
upp á því á þessum árum að láta hár
og skegg vaxa villt og var oft svolítið
villimannslegur að sjá.
Ari var alla tíð einstaklega góður
við börn og gamalmenni og þó hann
virkaði hrjúfur var hann einstaklega
hjartahlýr og góður maður. Hún
móðir okkar hefði vissulega átt erf-
iðari ellidaga af Ara hefði ekki notið
við. Það voru ófáar ferðir sem hann
tók hana með í, lengri og skemmri.
Annað dæmi um mjúka manninn var
þegar dóttir mín lét skíra eldri prins-
inn sinn á afmælisdeginum sínum og
systkinin og Unnur Brynja færðu
honum stórgjöf að þegar Ari var að
fara stakk hann að dóttur minni um-
slagi og sagði henni að opna það ekki
fyrr en hann væri farinn. Þar var þá
dágóð peningaupphæð og miði: Að-
eins fyrir þig sjálfa. Engir reikning-
ar. Svona væri hægt halda lengi
áfram. Við systkinin missum mikið
að Ara gengnum. Hann var límið
sem límdi og hélt tengslum.
Ari minn, þín verður sárt saknað,
en ég vil trúa að móttökunefndin
verði stór sem tekur á móti þér og
láti þér líða eins og þú átt skilið.
Góða ferð. Sjáumst.
Sveinn Arason.
Það eru allir í önnum fyrir jóla-
undirbúning, hugsa fyrir fjölskyldu
og vini þar á meðal jólaboð og fjöl-
skyldusamkomur, allir svo glaðir.
En það breyttist fljótt því í hádeginu
hinn 22. des hringdi síminn minn í
vinnunni og Sveinn maðurinn minn
sagði mér að Ari mágur hefði dottið
niður í vinnunni sinni. Það greip mig
ósjálfrátt mikil geðshræring, að Ari
mágur væri allur. Ég kallaði hann
yfirleitt Ara mág til að greina hann
frá öðrum nöfnum hans í fjölskyld-
unni.
Það var fyrir ca. 40 árum sem ég
kom fyrst í Skuld á Blönduósi. Þar
tók á móti mér móðir og stór syst-
kinahópur, þarna voru allavega 9
systkini stödd en þau voru 13 í allt.
Þegar Ari heilsar mér segir hann:
„Ari Arason, kallinn í Skuld.“ Þarna
held ég að lýsingin hans sé nokkuð
góð fyrir þá sem þekktu hann best.
Ég vil þakka Ara samferðina í gegn-
um tíðina og allar heimsóknirnar til
okkar. Hann var einstaklega dugleg-
ur að fara í bíltúr með móður sína
meðan hún var og svo voru Nonni,
Imma, Unnur og litla Ásta Valla oft
með í för. Svo núna í seinni tíð voru
þeir bræður Ari, Nonni og Kalli oft á
ferðinni um víðan völl og komu þeir
oft við hjá okkur í Grindavík. Fannst
okkur hlýtt að fá þá í heimsókn svo
glaða og káta með húmorinn alltaf
meðferðis. Einnig var farið víða. Ég
var að tala við hana Ástu Völlu síð-
asta dag ársins og var hún að rifja
upp vesturferðina á æskuheimilið
mitt í fyrra sem og árið þar á undan.
Það var mikið farið í skoðanaferðir
og farið upp í fjall og tínd ber.
Ógleymanlegar ferðir fyrir okkur og
þá sérstaklega hana Ástu litlu og
móður hennar, Unni Brynju. Það eru
svo margar góðar og skemmtilegar
minningar um hann Ara og gætum
við búið til bók um þær en þær munu
lifa áfram í hjörtum okkar allra.
Fyrir hönd fjölskyldu minnar
votta ég öllum ættingjum og vinum
Ara samúð. Kæri Ari mágur, takk
fyrir allt og góða ferð.
Bergljót Ósk.
Enn er höggvið skarð í systkina-
hópin frá Skuld.
Reiði. Það voru mín fyrstu við-
brögð þegar mér var sagt frá andláti
föðurbróður míns, hans Ara.
Ekki voru samskipti okkar mikil í
æsku þar sem hann var alinn upp á
Blönduósi en ég á Selfossi en alltaf
fórum við fjölskyldan norður á
hverju sumri. Fyrst man ég vel eftir
honum sem miklum töffara með sítt
hár og alskegg alveg eins og útilegu-
maður. Seinna urðu samskiptin að-
eins meiri þegar hann var kominn
suður og farinn að mennta sig. Þá
hitti maður hann oftar og ekki þótti
honum tiltökumál að lána frænkum
sínum frá Selfossi bílinn sinn á rúnt-
inn í Reykjavík þó svo við Inga systir
hefðum aldrei keyrt í Reykjavík og
værum nýlega komnar með bílpróf.
Hittast fyrir noðan, tjalda í Skuld,
fara að veiða. Alltaf nennti hann að
taka þátt í því sem við systkinabörn-
in hans vorum að gera. Hann og
Kalli frændi á rúntinum á Suður-
landinu, hitta þá í sumarbústaðnum
hjá pabba og mömmu í Þjórsárdaln-
um. Margt hefur leitað á hugann
undanfarið og var það notaleg stund
eftir kistulagninguna hans Ara að
hittast í kjötsúpu heima hjá Unni á
þriðjudaginn var.
Kveð ég þig nú frændi og votta öll-
um mínum ættingjum samúð mína,
þó sérstaklega Unni og Ástu Val-
gerði.
Margrét.
Ari Arason gegndi mikilvægu
hlutverki sem forstöðumaður upp-
lýsingasviðs Fiskistofu og skilur eft-
ir sig skarð sem erfitt verður að
fylla. Hann hafði yfirburðaþekkingu
og yfirsýn yfir flest sem lýtur að
tölulegum upplýsingum úr íslensk-
um sjávarútvegi og var því öðrum
mönnum hæfari til að svara fyrir-
spurnum þar að lútandi. Hann hafði
líka brennandi áhuga á þessari mik-
ilvægu atvinnugrein og rekstrarum-
hverfi hennar. Þekkti til þeirra
manna og fyrirtækja sem starfa við
veiðar og vinnslu sjávarafurða og
kunni að rekja einstök mál langt aft-
ur í tímann. Hann var því á réttri
hillu í starfi sínu hjá Fiskistofu.
En við, sem þar störfum, sjáum nú
ekki einungis á bak mjög hæfum fag-
manni, við söknum einnig góðs og lit-
ríks félaga. Það var yfirleitt engin
lognmolla í kringum Ara. Hann var
bæði stór og sterkur og ekki síður
kjarnyrtur. Hann hafði ákveðnar
skoðanir, var ófeiminn að láta þær í
ljós og gjarnan á gamansaman hátt,
þótt alvara væri á bakvið. Ari hafði
ríka kímnigáfu sem naut sín vel bæði
í mæltu og rituðu máli. Létti það oft
lund mína í amstri dagsins að lesa
tölvupósta frá Ara um margvísleg
málefni.
Ari var skipulagður og afkasta-
mikill í starfi sínu og hélt til haga
samskiptum sínum við aðra í mik-
ilvægum málum. Kom sér oft vel að
geta flett upp í honum hvernig löngu
afgreidd mál höfðu þróast og verið
meðhöndluð.
Ari ræktaði líkama sinn vel ekki
síður en hugann, en fyrir rúmum
tveimur árum fékk hann alvarlega
áminningu frá hjarta- og æðakerfi
sínu. Hann lét það ekki á sig fá enda
ekki fyrir það gefinn að gefast upp
fyrir neinu eða neinum. Hélt hann
áfram að stunda líkamsræktina og
það af svo miklu kappi að stundum
þótti mér nóg um. Og það var í lík-
amsræktarsal að hann féll niður og
var allur, langt fyrir aldur fram, að-
eins 54 ára gamall. Fráfall Ara er
mikill missir fyrir okkur á Fiski-
stofu, þó enn meiri skyldfólki hans
og ástvinum. Við, starfsfólk Fiski-
stofu, vottum þeim öllum okkar inni-
legustu samúð.
Þórður Ásgeirsson.
Fallinn er frá langt fyrir aldur
fram einn af mínum bestu vinum
sem hefur verið mér samferða frá
æskuárunum. Ég var barn að aldri
þegar ég fyrst kynntist fjölskyldunni
frá Skuld á Blönduósi. Þá fyrst man
ég eftir Haraldi eldri bróður Ara, og
síðan kynntist ég Ara og hélt vin-
skap við hann alla tíð síðan. Ari var
traustur maður og vinur vina sinna
og gott var að leita til hans í lífsins
ólgusjó. Saman unnum við ýmis störf
á Blönduósi þ. á m. í skipavinnu. Ari
vann svo hraustlega að eftir var tek-
ið. Afl hans var mikið og var hann
góður í kastíþróttunum sem hann
stundaði áður fyrr.
Vináttan hélst eftir að við höfðum
flutt til Reykjavíkur. Það var oft
glatt á hjalla, gripið í skák, málin
rædd og skipst á skoðunum um
heimsmálin og ekki vorum við nú
alltaf sammála. Hressilegar göngur
voru farnar á Esjuna og Úlfarsfellið
svo eitthvað sé nefnt.
Ari var bókhneigður og víðlesinn
og átti auðvelt með að læra og lauk
hann námi frá þremur skólum með
glæsibrag. Það var mjög gott að leita
til hans hvort sem það var varðandi
nám, bókhaldið eða eitthvað annað.
Hann sá ekki eftir tíma sínum varð-
andi svoleiðis viðvik. Einnig ef veik-
indi eða erfiðleikar komu upp þá var
hann alltaf nálægur.
Mér er ljúft að geta þess að þrem-
ur dögum fyrir andlát Ara hittumst
við fimm æskuvinir og snæddum
saman góðan kvöldverð. Við
skemmtum okkur við að rifja upp
góðar stundir liðinna ára. Af nógu
var að taka, skemmtisögur sagðar og
glatt á hjalla. Menn skildu saddir,
sáttir, og glaðir þetta kvöld og
ákveðið var að endurtaka slíkan fund
sem fyrst á nýju ári. Ekki grunaði
mig þegar ég hélt heim á leið að
þetta yrði í síðasta sinn sem við nyt-
um samvistar við Ara. Endurfundir
okkar verða aldrei eins og ætlað var
vegna ótímabærs andláts hans.
Ég er þakklátur fyrir okkar góðu
kynni og vináttu og mun alla tíð búa
að minningum um góðan dreng.
Við Anna sendum eftirlifandi
systkinum og öðrum ættingjum og
vinum Ara okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Blessuð sé minning Ara Arasonar.
Einar Guðmundsson.
Í fjöru frelsarinn stendur:
Fylg þú mér.
Og hafið í drottins hendur
hraðaði sér.
(Ingimar E. Sigurðsson.)
Enginn veit sína ævina fyrr en öll
er. Sláttumaðurinn með ljáinn gefur
engin grið og er sífellt á ferð. Ég
kveð þig, kæri Ari minn, með mikl-
um söknuði og sting í hjarta.
Erfitt er að finna orðin og þau fáu
sem á blaðið fara eru umflotin tár-
um.
Hafðu alltaf ljós í hjartanu fyrir þá
sem snerta sál þína.
Það eru manneskjur sem gefa líf-
inu gildi í öllu sem þú gerir.
Leyfum okkur að hafa opið hjarta
og kærleik sem leiðarljós.
Ljós er geisli alheimsins sem lýsir
í gegnum myrk augnablik og gefur
von.
Ljós er einnig sú birta sem er
innra með okkur öllum stundum og
geislar orku til annarra.
Hamingjan í lífinu felst í því að
taka hlutunum eins og þeir koma til
þín í þeirri vissu að allt líður hjá,
bæði slæmu og góðu augnablikin.
Tíminn er dýrmætur. Hann er
núna. Njótum andartaksins og þess
sem er okkur gefið í lífinu.
Það sem er í dag og okkur er kært
– verður ekki endilega á sínum stað á
morgun.
Í dagsins önn gleymum við gjarn-
an því sem er okkur mikilvægast.
Við erum stundum svo upptekin af
því að fanga vindinn og elta hann að
við ræktum ekki nægilega vel það
sem stendur okkur næst og er okkur
kærast.
Það er staðreynd, miskunnarlaus
en sönn, að enginn veit hvað átt hef-
ur fyrr en misst hefur.
Liðnar stundir koma ekki aftur.
Enginn mannlegur máttur megn-
ar að snúa klukkunni til baka.
Okkur er skammtaður tími í lífsins
bók. Nýtum hann vel.
Við eigum að þiggja tímann sem
gjöf. Án þakkar er gjöfin þér engin
gjöf, því þú þiggur það eitt sem þú
þakkar.
Ari Arason
✝
Elskuleg móðir okkar, amma og langamma,
STEINUNN JÓNSDÓTTIR,
Dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
andaðist á Sjúkrahúsi Akraness föstudaginn
26. desember.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju þriðjudaginn
6. janúar kl. 14.00.
Inga Birna Magnadóttir,
Steinn Bragi Magnason,
Sunna Björk Þórarinsdóttir
og ömmubörn.
✝
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
JÓHANNA INGVARSDÓTTIR NORÐFJÖRÐ,
til heimilis að Hrafnistu,
áður Kleppsvegi 62,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu, Reykjavík þriðjudaginn
30. desember.
Ingibjörg Skarphéðinsdóttir, Ingi S. Guðmundsson,
Sverrir Skarphéðinsson, Hólmfríður Þórhallsdóttir,
Heiðdís Norðfjörð, Gunnar Jóhannsson,
Jón Halldór Norðfjörð, Ólafía Kristín Guðjónsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.