Morgunblaðið - 05.03.2009, Síða 27

Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. MARS 2009
✝ Arnþrúður Krist-insdóttir Möller
fæddist í Reykjavík
29. nóvember 1923.
Hún lést á Landspít-
ala, Landakoti, 24.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Kristinn Júlíus
Markússon, kaup-
maður í Geysi, f. 3.
júlí 1894, d. 16. maí
1973 og Emilía Björg
Pétursdóttir, f. 14.
ágúst 1900, d. 19.
september 1965.
Systkini Arnþrúður voru, Oddbjörg
Stella, f. 1922, d. 2003, Emilía
Sjöfn, f. 1927, d. 2003, Auður, f.
1932, d. 2005 og Gylfi, f. 1935, d.
1955.
Arnþrúður giftist 20. febrúar
1948 Óttari Möller, fv. forstjóra, f.
24. október 1918. Dætur þeirra
eru: 1) Emilía Björg, f. 1950, maki
Valgeir Ástráðsson. Hún var áður
gift Óskari Kristjánssyni sem er
Hlyn Björn. 3) Erla, f. 1954, maki
Sigurður Kristinn Sigurðsson.
Börn þeirra eru, a) Óttarr Þór, b)
Arnþrúður Dögg, í sambúð með
Sindra Páli Kjartanssyni og c)
Sigurður Kristinn. 4) Auður Mar-
grét, f. 1959, maki Guðmundur
Már Stefánsson. Dætur þeirra eru,
a) Signý Ásta, b) Ásdís Björk og c)
Edda Rún.
Arnþrúður ólst upp á Stýri-
mannastíg 12, í Reykjavík, en eft-
ir að hún giftist bjuggu þau Ótt-
arr fyrst í Mávahlíð 36, síðan á
Vesturbrún 24, þar til þau fluttu í
Efstaleiti 12. Að skólagöngu lok-
inni starfaði Arnþrúður hjá Ísaga
í Reykjavík og í Reykjavík-
urapóteki. Hún sótti kvennaskóla í
Bandaríkjunum, þar sem hún m.a.
lagði stund á listmálun, var á hús-
mæðraskóla á Ísafirði og einnig í
Danmörku. Arnþrúður tók virkan
þátt í starfi Hringsins og var fé-
lagi í „Inner Wheel“ í Reykjavík.
Hún hafði mikla ánægju af að
mála á sínum yngri árum og
seinna lærði hún postulínsmálun.
Hún var mikil hannyrðakona og
lék allt í höndum hennar. Eftir að
Arnþrúður giftist helgaði hún sig
heimili og fjölskyldu. Útför Arn-
þrúðar fer fram frá Seljakirkju í
dag og hefst athöfnin kl. 13.
látinn. Dætur hennar
og Óskars eru, a)
Arna, í sambúð með
Sigurði Jóhanni Stef-
ánssyni og eiga þau
tvö börn, Karlottu
Ósk og Óttar Andra,
b) Anna Margrét, í
sambúð með Eiríki
Benedikt Ragn-
arssyni og eiga þau
einn son, Óskar
Breka, c) Emilía
Björg, gift Pálma
Sigurðssyni og eiga
þau eina dóttur,
Perlu Emilíu. 2) Kristín Elísabet, f.
1951, maki Jóhannes Jóhannesson.
Börn þeirra eru, a) Arnar Gylfi, í
sambúð með Árnýju Indriðadóttur,
b) Bergþór og c) Alexandra Rós.
Áður átti Kristín, Sigfús Helga
Helgason, í sambúð með Hildi
Markúsdóttur og eiga þau tvo
syni, Ara og Axel og Auði Helga-
dóttur, í sambúð með Gaut Ívari
Halldórssyni og á hún einn son,
Tengdamóðir mín, Arnþrúður
Möller, hefur kvatt okkur að sinni.
Ferðalagi hennar hér er lokið en held-
ur áfram annars staðar. Lilla eins og
hún var kölluð af fjölskyldu og vinum
skilur eftir sig stórt skarð eins og þeir
gera sem hafa mikið gefið, ekki síst af
ást, glaðværð og væntumþykju. Lilla
var mér ekki aðeins tengdamóðir
heldur ég taldi hana til minna bestu
vina.
Þegar ég nú læt hugann reika til
liðina ára eru minningar frá Efsta-
leiti, Vesturbrún, Helluvaði og Gils-
bakka þar sem Lilla gegndi aðalhlut-
verki umvafðar hlýju og birtu. Lilla
var afar glæsileg kona sem geislaði af,
sterkur persónuleiki og var einstak-
lega miklum kostum prýdd sem mót-
aðir voru af góðu uppeldi úr foreldra-
húsum á Stýró eins og fjölskyldan
kallaði það, frá foreldrum sínum þeim
Kristni Júlíusi Markússyni, kaup-
manni í Geysi, og konu hans Emilíu
Björgu Pétursdóttur. Þar voru þau
grunngildi sem skipta meginmáli í líf-
inu í hávegum höfð, enda birti yfir
svip hennar þegar minningar hennar
um Stýrimannastíg bar á góma. Fjöl-
skyldan, börn og barnabörn, heimilið
og hennar frændfólk var henni allt.
Lilla ól dætur sínar fjórar þær Em-
ilíu, Kristínu, Erlu og Auði allar upp
við móðurlega umhyggju í takt við
það sem hún kunni best og hafa þær
allar erft frá móður sinni góða siði og
lífsgildi sem þær nú veita börnum sín-
um, enda er samkennd og samheldni
fjölskyldunnar einstök. Daglegt sam-
band þeirra systra við móður sína var
hluti af lífinu á hverjum einasta degi.
Lilla var afar stolt af sínu fólki og
fylgdist vel með hverjum og einum og
áföngum þeirra í lífinu, samgladdist
innilega þegar vel gekk en hvatti
óspart og studdi með jákvæðni og
góðum óskum þegar á þurfti að halda.
Það var ekki ónýtt að eiga þennan
bakhjarl sem alltaf lagði inn gott orð
og sá ljósu hliðina á tilverunni, af því
má mikið læra.
Þær voru sem betur fer margar
ánægjulegar stundirnar sem ég átti
með Lillu, þar átti meðfæddur klassa-
húmor hennar stóran þátt í að skapa
létt og skemmtilegt andrúmsloft.
Fyrir ungan mann sem var að stofna
heimili og leggja út í alvöru lífsins fyr-
ir 34 árum var það einstök gæfa að
kynnast þeim hjónum Lillu og Óttari
Möller og eignast hana fyrir tengda-
móður og ekki síður sem vin, þá hefur
hún verið börnunum mínum yndisleg
amma eins og þær verða bestar.
Aldrei eitt augnablik bar skugga á
vináttu okkar og ég get aldrei full-
þakkað forsjóninni fyrir að hafa
kynnst þessar yndislegu konu. Sann-
arlega hefur hún átt stóran þátt í að
gera mig að betri manni og nestaður
af væntumþykju hennar og öllu því
góða sem hún gaf mér í gegnum árin
finn ég betur og betur eftir því sem
árin líða hversu miklu máli það skiptir
að njóta þeirra forréttinda að um-
gangast gott fólk og eiga góða vini.
Líf okkar sem nú kveðjum er snauð-
ara en áður og það er ansi tómt nú um
stundir en vissan um líf eftir þetta líf
mildar og minningarnar um góðan
vin, yndislega ömmu og góða konu
bæta að nokkru upp söknuðinn og
þannig verður það að vera.
Sigurður Kr. Sigurðsson.
Elsku amma mín, ég á eftir að
sakna þín mjög mikið.
Það varst svo góður vinur og alltaf
gott að koma til þín. Við spjölluðum oft
lengi um heima og geima, og margar
voru sögurnar um ferðalögin þín til út-
landa í gamla daga. Þú sagðir mér frá
ferðum þínum í skipalestum til Am-
eríku á stríðsárunum, frá skólanum
þínum fyrir utan New York og mörgu
öðru, allt voru þetta spennandi og
skemmtilegar sögur sem ég lifði mig
inn í.
Þú spurðir mig nú seinni árin í
hvert sinn sem ég heimsótti þig hvort
ég væri ekki orðinn trúlofaður en því
miður gerðist það ekki á meðan þú
lifðir. Þú verður örugglega með mér
þegar það gerist.
Þakka þér fyrir allar góðu sam-
verustundirnar, ég veit að það verður
tekið vel á móti þér í himnaríki af ætt-
ingjum og gömlum góðum vinum.
Þú varst yndisleg amma og góður
vinur og minningarnar um þig eiga
eftir að hlýja mér um hjartarætur alla
ævi.
Óttarr Þór Sigurðsson.
Ein mesta manneskja sem ég hef á
ævinni kynnst, amma Lilla, er dáin.
Þegar ég sit hér, skrifa og rifja upp
árin með henni, átta ég mig enn meira
en áður á því hversu heppinn ég var
að eiga ömmu Lillu. Þegar ég var lítill
strákur vöndum við mamma og Auð-
ur systir komur okkar til ömmu og afa
á Vesturbrúninni. Alltaf var svo vel
tekið á móti okkur. Amma átti alltaf
eitthvað handa okkur; nammi, epli í
kassavís og þennan sérstaka amer-
íska appelsínusafa. Amma var alltaf
svo glöð, hló og sagði brandara og
sögur sem hún kunni nóg af. Þegar ég
varð eldri fór ég sjálfur að fara til
ömmu og afa.
Mér er sérstaklega minnisstæður
einn sumardagur fyrir nokkuð mörg-
um árum síðan. Við Hildur ákváðum
að fara í heimsókn í sumarbústaðinn
við Þingvallavatn og vera með ömmu
og afa. Eftir frábæran dag í góðu
veðri og frábærum félagsskap var svo
grillað og spjallað. Við fundum að
þarna leið ömmu vel á staðnum sem
er svo samofinn hennar eigin ævi.
Þegar við Hildur fórum svo að
koma til ömmu og afa með strákana,
klikkaði amma ekki frekar en fyrri
daginn. Það var snúist endalaust í
kringum okkur, amma var svo spennt
og glöð með að fá allan þennan skara í
heimsókn.
Fyrir ekki svo löngu síðan fórum
við Hildur með strákana í síðustu
heimsóknina til ömmu Lillu. Eins og
alltaf, þá var hún svo glöð að sjá okk-
ur öll. Við spjölluðum um ýmislegt og
við fundum að eins og alltaf var amma
svo ánægð og þakklát fyrir komuna.
Þannig man ég eftir ömmu Lillu; sí-
fellt brosandi og hlæjandi. Um leið og
ég kveð ömmu Lillu með miklum
söknuði, þá veit ég að hún verður allt-
af með okkur. Ég bið góðan Guð um
að geyma ömmu mína þangað til ég
hitti hana næst.
Elsku amma Lilla, hvíldu í friði.
Sigfús Helgi.
Elsku besta amma Lilla.
Um daginn komst ég loks yfir
gömlu gestabókina frá Helluvaði. Ég
var búin að hafa töluverðar áhyggjur
af því að finna hana ekki, því ég vissi
að í hana hafði ég skrifað niður
færslur um nokkrar af bestu stundum
okkar saman.
5.-7. maí 1995:
„Mér má ekki verða kalt, ef ég
verður kalt, þá verður amma klikkuð“
– Ég var 11 ára, með hita og hálsbólgu
en stóð fast á því að fá að koma með
ykkur afa austur. Mamma hafði lík-
legast engar áhyggjur af að mér
myndi slá niður í sveitinni þar sem
hún þekkti til þinna margrómuðu og
oft á tíðum yfirnáttúrlega hæfileika
að skynja trekk og kulda. Þú dúðaðir
mig inn í sæng í sófanum og gafst mér
fulla skál af ferskum jarðarberjum
með sykri … ekki skrítið að ég vildi
hvergi annars staðar vera.
21.-23. júlí 1995:
Afi, amma og Signý (11 ára!) – gott
veður, sól og sæla. Á föstudaginn
horfðu amma og ég á spennandi super-
man. Namminu var ekki gleymt. Í
kvöld fáum við lambalæri. Amma er í
dansstuði, ath. þá verður glatt í húsi.
Hún setur Bjögga á hæsta.
Eplalengjuatriðið okkar er einna
skemmtilegasta minningin af vitleys-
unni í okkur, þú hafðir farið í búðina
og keypt eplalengju eins þú varst vön
að gera fyrir sveitaferðirnar okkar.
Gestabók 28. ágúst 1995: „Slysið í
dag var þegar ég og afi vorum að bera
dót út í bíl og gleymdum eplalengj-
unni úti á götu, sá sem finnur hana
verður heppinn.“ Við hlógum eins og
vitleysingar yfir þessu alla helgina, en
báðar alveg grautfúlar að fá ekki
eplalengju í kaffinu.
Sumarið ’95 eyddi ég flestöllum
helgunum með afa og þér í sveitinni.
Afa og ömmu helgarnar eru einar af
mínum dýrmætari æskuminningum
og eitthvað sem ég mun ávallt varð-
veita í hjarta mínu.
Elsku amma, takk fyrir allt.
Þín,
Signý.
Elsku amma, Lilla amma, hefur ver-
ið lögð til hinstu hvílu. Upp spretta ótal
minningar um frábæra konu sem unni
sínu fólki, var umfram allt góður vinur
og með einstaklega góða nærveru.
Hún var alltaf til staðar fyrir okkur og
nutum við þess vel að fá að njóta henn-
ar fram á fullorðinsaldur. Fyrstu
minningarnar tengjast sveitinni, veru
okkar á Helluvaði sem og í sumarbú-
staðnum við Þingvallavatn. Ömmu leið
vel í sveitinni innan um fólkið sitt og
fallega náttúruna, hún stundaði
prjónaskap og sýndi mikið listfengi
meðal annars við postulínsmálun.
Amma var einstaklega stolt af af-
komendum sínum og safnaði öllu sem
hún fann um fólkið sitt í blöðum og
tímaritum og festi á stóra korktöflu í
eldhúsinu. Hún hafði mikinn áhuga á
öllu því sem við tókum okkur fyrir
hendur og hvatti okkur til dáða.
Það var alltaf gott að koma í heim-
sókn til ömmu og afa. Sérstaklega
þykir okkur minnisstætt að amma
átti alltaf til íspinna í frystinum og var
ætíð með nýjustu tímaritin á fóta-
skemlinum í sjónvarpsherberginu.
Þar áttum við margar góðar stundir
og munu minningarnar ylja okkur um
ókomna tíð.
Elsku amma, við erum ævinlega
þakklátar fyrir allar þær yndislegu
stundir sem við áttum með þér og við
munum sakna þín óendanlega mikið.
Minning þín mun lifa að eilífu,
Þínar,
Arna, Anna Margrét
og Emilía Björg.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V.Briem)
Nú kveðjum við elskulega móður-
systur okkar hana Arnþrúði, eða Lillu
eins og hún var alltaf kölluð. Nú eru
þær allar saman á ný systurnar fjórar
frá Stýró og reyndar systkinin öll, en
Gylfi bróðir þeirra lést af slysförum
aðeins tvítugur að aldri árið 1955.
Afi og amma byggðu sér fallegt hús
að Stýrimannastíg 12 í gamla Vest-
urbænum og þar ólust systkinin fimm
upp. Æskuheimilið var þeim afar
kært alla tíð og má segja að systurnar
og afkomendur þeirra hafi ætíð kennt
sig við heimilið að Stýrimannastíg.
Þannig hafa til dæmis verið haldin
nokkur fjölskyldumót undir merkjum
Stýró-fjölskyldunnar. Mótin voru
haldin á öðrum sælureit fjölskyldunn-
ar í Heiðarbæjarlandi við Þingvalla-
vatn. Þar byggðu afi og amma sum-
arbústað árið 1936 og nefndu hann
Birkilund. Skammt frá reistu Lilla og
Óttarr síðar sinn eigin bústað. Þar var
oft glatt á hjalla og eigum við öll góðar
minningar frá þessum yndislega stað.
Systurnar voru mjög samheldnar
og góðar vinkonur og héldu alla tíð
góðu sambandi, hittust reglulega og
áttu ófá símtölin þess á milli. Annað
sem þær áttu sameiginlegt var mynd-
arskapurinn, hvort sem var við mat-
argerð eða hannyrðir. Og hláturmild-
ar voru þær með afbrigðum. Alltaf
þegar stórfjölskyldan kom saman,
var mikil gleði og kátína í kringum
systurnar. Þær voru léttar í lund að
eðlisfari og sáu auðveldlega spaugi-
legu hliðina á hlutunum. Aðrir gestir
drógust jafnan að þeim því þar var
greinilega fjörið!
Lilla missti allar systur sínar og
maka þeirra á tæpum tveimur árum
og þótti nóg um. Orðaði það stundum
svo að þau Óttarr væru ein eftir.
Sannarlega hljóta það að hafa verið
mikil viðbrigði að hennar kæru systur
og samferðafólk í gegnum lífið hafi
farið á svo skömmum tíma. En Lilla
var lánsöm og átti yndislega fjöl-
skyldu, Óttar sinn, 4 frábærar dætur
sem umvöfðu hana hlýju og um-
hyggju, góða tengdasyni, fullt af
mannvænlegum barnabörnum sem
þótti svo innilega vænt um hana og
meira að segja langömmubörnum.
Sannarlega góð arfleifð og var hún
líka stolt af þeim. Þegar við heimsótt-
um Lillu á Landakot var alveg ótrú-
legt hvað hún var alltaf hress, þrátt
fyrir að við vissum vel að líðanin væri
kannski ekki sú besta. Hún sló á létta
strengi og spurði frétta af okkur,
börnunum hennar Auðar systur sinn-
ar, og fjölskyldum okkar. Hressileiki
hennar smitaði út frá sér og fór mað-
ur léttur í lund frá henni.
Það er komið að leiðarlokum og
viljum við systkinin í Brautarholti
þakka allt gamalt og gott í gegnum
tíðina og biðjum guð að blessa Óttarr,
Emilíu, Kristínu, Erlu, Auði og fjöl-
skyldur þeirra. – Blessuð sé minning
elsku Lillu frænku sem okkur þótti
svo vænt um.
Ólafur, Kristinn Gylfi,
Björn, Jón Bjarni, Emilía
Björg og fjölskyldur.
Arnþrúður
Kristinsdóttir Möller
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Megi algóður Guð geyma þig
elsku amma mín og takk fyrir
að vera besta amma í heimi. Ég
mun alltaf sakna þín,
Alexandra Rós.
HINSTA KVEÐJA
 Fleiri minningargreinar um Arn-
þrúðiKristinsdóttur Möller bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
STEFÁN STEINAR TRYGGVASON
lögregluvarðstjóri,
Blikahólum 2,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi þriðjudaginn
24. febrúar.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 6. mars kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim sem vilja minnast
hans er bent á Hjartavernd.
Rannveig Kristjánsdóttir,
Rannveig Stefánsdóttir, Ögmundur Gunnarsson,
Tryggvi Stefánsson,
Sigríður Halla Stefánsdóttir, Guðni Hólm,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Móðir okkar,
KRISTJANA S. MARKÚSDÓTTIR
frá Súðavík,
til heimilis að Þórðarsveig 3,
Reykjavík,
er látin.
Ásdís Magnúsdóttir,
Markús K. Magnússon,
Karl G. Karlsson.