Morgunblaðið - 28.03.2009, Blaðsíða 40

40 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. MARS 2009
 Fleiri minningargreinar um Svan-
hildi Ólöfu Eggertsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samhug og vinarþel við andlát og útför okkar
kæra
ÁSGRÍMS PÁLSSONAR
frá Engidal,
Kleifarási 2,
Reykjavík.
Læknunum Birni Einarssyni og Jóni Eyjólfi Jónssyni, starfsfólki í
Maríuhúsi og á deild L-4, Landspítala Landakoti, er þökkuð hlýja og
virðing við umönnun og einstök elskusemi.
Sr. Sigurði Jónssyni þökkum við styrkan stuðning.
Guðrún Svava Bjarnadóttir,
Bjarni Ásgrímsson, Diane Miller,
Arís Bjarnadóttir-Miller.
✝ Magnús BjörgvinSveinsson fæddist
í Miklaholti í Bisk-
upstungum 1. sept-
ember 1917. Foreldar
hans voru Sveinn Ei-
ríksson, f. 1880, d.
1972, og Júlíana
Jónsdóttir, f. 1885, d.
1965. Börn þeirra
voru Eiríkur Ívar, f.
1913, d. 1996. Jón, f.
1915, d. 1983. Guð-
rún, f. 1919, d. 2002.
Hún var gift Magnúsi
Ólafssyni og eign-
aðist með honum þrjá syni, Stein-
ar, Ólaf og Þröst. Jóhanna Ingunn,
f. 1927, er sú eina systkinanna sem
er á lífi. Hún var gift Steingrími
Magnússyni, sem nú er látinn, og
eignaðist með honum dæturnar
Sigurborgu og Júlíönu Svönu.
Magnús giftist Steinunni Jó-
hannsdóttur 1944, en þau skildu
1967. Börn þeirra eru: 1) Júlíana,
f. 1945. Var gift Gylfa H.S. Gunn-
arssyni. Börn þeirra Fríða Björk
og Halldóra Sif. 2) Jóhanna Borg-
hildur, f. 1946. Var gift Birni Hal-
blaub. Synir þeirra Magnús, Ágúst
og Torfi. 3) Sveinn, f. 1948. Var
kvæntur Kristínu Kristjánsdóttur.
Sonur þeirra Magnús Björgvin.
Kona hans er Guðrún Hinriks-
dóttir. Börn þeirra eru Hinrik,
Gunnar Ármann og
Steinar Helgi. 4)
Kristján Már, f. 1951.
Var kvæntur Lone G.
Jensen. Sonur þeirra
Jón Magnús. Kona
hans er Snjólaug J.
Brjánsdóttir. Börn
þeirra eru Sandra
Hlíf, Krista Björk og
Matthías Már. 5)
Ingibjörg, f. 1958.
Maður hennar er
Sigurður Ágúst Guð-
mundsson. Þau eiga
tvö börn, Ragnar og
Steinunni. Barnabarnabörn Magn-
úsar eru 25.
Magnús Björgvin vann fyrstu
starfsár sín sem bílstjóri, m.a. sem
rútubílstjóri hjá Ólafi Ketilssyni.
1951 hóf hann störf hjá Nýja bíói í
Reykjavík. Hann stofnaði nýbýlið
Norðurbrún í Biskupstungum árið
1955 og bjó þar með blandaðan bú-
skap, sauðfé, kýr og garðyrkju til
ársins 1967. Árið 1970 fluttist hann
til Reykjavíkur og starfaði það sem
eftir var starfsævinnar sem póstur
í Vesturbæ Reykjavíkur. Síðustu
æviárin bjó Magnús á Dvalar- og
hjúkrunarheimilinu Grund, eða frá
árinu 2004 til dánardags.
Magnús verður jarðsunginn frá
Skálholtskirkju í dag, 28. mars, kl.
14.
Við fráfall Magnúsar afa okkar
rifjast upp margar minningar. Þær
fyrstu eru frá því við bjuggum í Bisk-
upstungunum og afi vann við vega-
gerð. Á þeim tíma tengdist öll vinna
við vegi honum afa, hvort sem það
var nýi vegurinn upp Kambana eða
grjóttínsla úr Kjalvegi.
Afi var mikill áhugamaður um bíla,
sérstaklega er okkur minnisstætt
þegar hann keypti Matadorinn, flott-
an fólksbíl með alls konar græjum
sem hann sýndi okkur áhugasömum
pollunum. Hann sagði okkur líka oft
sögur af því þegar hann keyrði áætl-
unarbíla milli Reykjavíkur og Bisk-
upstungna, um færðina og fólkið sem
hann var samferða.
Þegar afi var fluttur til Reykjavík-
ur og fór að vinna við póstútburð
fengum við sögur af fólkinu í hverf-
inu hans og vináttu hans við það. Svo
virtist sem hann ætti vini í hverju
húsi og hann lagði metnað sinn í að
veita fólkinu góða þjónustu. Afi var
duglegur hjólreiðamaður og eitt sinn
bauð hann í hjólaferð frá Mosfells-
bænum þar sem við bjuggum þá, í
gegnum Heiðmörkina og alla leið í
Garðabæinn. Það var mikið ævintýri
sem seint gleymist.
Afi var einstaklega hlýr maður og
ævinlega glaður að sjá okkur. Fyrir
kærleikann sem hann sýndi okkur
erum við afar þakklátir. Minning
hans lifir með okkur.
Magnús H. Björnsson.
Ágúst H. Björnsson.
Torfi H. Björnsson.
Meira: mbl.is/minningar
Takk fyrir:
Takk fyrir pabbi minn að ég varð
til.
Takk fyrir öll systkini mín.
Takk fyrir að mamma þín var
amma mín.
Takk fyrir að kaupa handa mér
bókina Áslák eyrnaprúða og lesa
hana fyrir mig þegar ég fékk heila-
hristing og var sex ára.
Takk fyrir að bjóða mér í sunnu-
dagsbíó fyrir börnin þegar þú vannst
í Nýja bíói.
Takk fyrir að bjóða mér í rútuferð-
ir þegar þú vannst hjá Óla Ket.
Takk fyrir að reyna að kenna mér
að reikna.
Takk fyrir að kenna mér að beita
verkfærunum þínum.
Takk fyrir að kenna mér að þekkja
fuglana og fjöllin.
Takk fyrir að vera svo mikill sjen-
tilmaður að ganga götumegin og í
takt við mig þegar við gengum sam-
an eftir gangstéttum Reykjavíkur-
borgar og vorum að fara á kaffihús, í
Óperuna eða í Dómkirkjuna á að-
fangadagskvöld.
Takk fyrir að vera til í að skreppa
með mér í bíltúr út úr bænum þegar
ég fékk þá hugdettu.
Takk fyrir að hjálpa mér oft að
flytja.
Takk fyrir að vilja alltaf hjálpa
mér.
Takk fyrir að láta þér þykja vænt
um mig.
Takk fyrir að gera þitt besta við að
vera pabbi minn.
Nú ertu kominn upp í himneska
ljósið, þar ertu ekki einmana eða
leiður. Þar ertu með Guði og Jesú
Kristi og færð nóg að gera.
Takk fyrir allt, í Jesú kærleikans
nafni. Amen.
Lúllý.
Júlíana Magnúsdóttir.
Magnús Björgvin
Sveinsson
✝ Svanhildur ÓlöfEggertsdóttir
fæddist á Siglufirði
28. ágúst 1931. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Siglufjarðar 21. mars
2009. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Eggert
Páll Theódórsson lag-
erstjóri, f. 1. júní
1907, d. 9. mars 1984
og frú Elsa Sig-
urbjörg Þorbergs-
dóttir, f. 29. maí 1914,
d. 3. október 1994.
Svanhildur var elst
systkina sinna, en þau eru Sigríður
Þóra, f. 6. maí 1933, Kolbrún, f. 9.
nóvember 1936, Theódór Sævar, f.
18. janúar 1940, Kristín María, f. 10.
maí 1945, Svava, f. 2. október 1947
og Guðbjörg Sjöfn, f. 3. október
1949.
2) Guðný, fyrrv. verkstj., f. 26. júlí
1952, gift Sveini V. Björnssyni,
fyrrv.verkstj., f. 3. nóvember 1935.
Þau eiga tvö börn og tvö barna-
börn. 3) Jóna Sigríður húsmóðir, f.
28. september 1961, var gift Sig-
urði Oddssyni sjómanni, og eiga
þau fjögur börn og tvö barnabörn.
Sambýlismaður Jónu Sigríðar er
Bjarni Halldórsson stýrimaður, f.
21. janúar 1960. Svanhildur Ólöf
og Guðmundur skildu árið 1974.
Svanhildur vann hjá Landssím-
anum á Siglufirði á sínum yngri ár-
um og síðar vann hún við versl-
unarstörf bæði á Siglufirði og í
Reykjavík og seinustu starfsárin
hjá Sjúkrahúsi Siglufjarðar. Árið
1982 hófu Svanhildur Ólöf og Óli
Sveinbjörn Júlíusson sambúð og
bjuggu þau saman á Siglufirði til
ársins 2000 er þau fluttu til Hafnar
í Hornafirði. Óli Sveinbjörn lést ár-
ið 2005 og þá flutti Svanhildur Ólöf
aftur til Siglufjarðar og bjó á dval-
arheimilinu Skálahlíð til dauða-
dags.
Útför Svanhildar Ólafar fer
fram frá Siglufjarðarkirkju í dag,
28. mars, kl. 11.
Á aðfangadag 1950
giftist Svanhildur
Ólöf Eggertsdóttir
Guðmundi Óla Þor-
lákssyni, bygg-
ingameistara og tón-
listarmanni, f. 21. júní
1928, d. 29. nóvember
1977. Foreldrar hans
voru Þorlákur Magn-
ús Stefánsson, bóndi
og organisti á Gaut-
landi, f. 1. janúar
1896, d. 4. nóvember
1971 í Fljótum og frú
Jóna Sigríður Ólafs-
dóttir, f. 27. júní 1893, d. 16. desem-
ber 1976. Svanhildur Ólöf og Guð-
mundur eignuðust þrjár dætur: 1)
Elsa bankaritari, f. 25. apríl 1951,
gift Þórsteini Ragnarssyni for-
stjóra, f. 25. september 1951. Þau
eiga fjórar dætur og sjö barnabörn.
Góðu minningarnar streyma
fram þegar ég sest niður og skrifa
minningarorð um móður mína.
Minningar um æskuárin á heimili
elskulegra foreldra og systra eru
mér dýrmætar. Vinátta og stuðn-
ingur móður minnar á fyrstu hjóna-
bandsárum okkar Þórsteins voru
okkur hjónum ómetanleg og þakk-
læti fyrir góðvild hennar og fórn-
fýsi er mér efst í huga, þegar hún er
til moldar borin. Ég sendi að skiln-
aði þessar fallegu ljóðlínur sem
endurspegla hug minn til minnar
elskulegu móður.
Elsku mamma, okkur skilur
að um tíma dauðans hönd.
Þó að hvíld sé þreyttum blessun,
og þægur byr að ljóssins strönd.
Þó er jafnan þungt að skilja.
Þokast nær mörg fögur mynd,
þegar hugur krýpur klökkur,
kær við minninganna lind.
Sérhvert barn á mætri móður
margt að þakka, er samvist dvín.
Yfir brautir æskubreka
okkur leidi höndin þín.
Því við bindum þöglum huga,
þýtt, með hlýrri vinamund,
þakkarkrans, sem tregatárin
tállaus vökva á kveðjustund.
(Höf. óþekktur).
Elsa Guðmundsdóttir.
Það er komið að kveðjustund,
elsku mamma. Við höfum alla tíð
verið mjög nánar og þú hefur gefið
mér og börnunum mikið í gegnum
tíðina og átt þú þakkir skildar fyrir
það. Þú hefur alltaf verið stór hluti
af lífi mínu og borið hag minn og
barna minna fyrir brjósti og sýnt
okkur hlýju, umhyggju og örlæti
sem ég vil þakka þér fyrir með
þessum fátæklegu orðum.
Það var mér erfið stund en jafn-
framt mikilvæg, þegar þú kvaddir
þennan heim í örmum mínum. Ég
er þakklát fyrir að hafa fengið að
fylgja þér síðasta spölinn og fá að
vera hjá þér á kveðjustundinni.
Minningarnar um allar samveru-
stundirnar og símtölin sem við átt-
um á hverjum degi, lifir áfram og
ég mun geyma þær í hjarta mínu
alla tíð.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Góður Guð geymi þig, elsku
mamma mín.
Þín dóttir,
Jóna Sigríður.
Við Elsa, elsta dóttir Svanhildar
Ólafar eða Lóu eins og hún var
ávallt kölluð, urðum kærustupar á
unglingsárum. Ég var fljótlega boð-
inn velkominn á heimili Lóu og
Guðmundar, þótt ungur væri, og
það var greinilegt að þau treystu
prestssyninum á staðnum fyrir
elstu dótturinni. Við Elsa treystum
síðan böndin og þegar við eignuð-
umst elstu dóttur okkar, Svanhildi
Ólöfu, var Lóa okkar stoð og stytta
við uppeldi nöfnu sinnar fyrstu ár-
in.
Óhætt er að segja að hún og Guð-
mundur hafi umvafið okkur og þá
ekki síst dótturdóttur sína kærleika
og umhyggju. Eftir að við Elsa
stofnuðum heimili í Reykjavík
haustið 1971 var samgangur mikill
við Háveginn á Siglufirði. Lóa var
alltaf boðin og búin að taka á móti
okkur og þar var ávallt slegið upp
veislu þegar við komum norður og
það var ávallt gaman að fá Lóu í
heimsókn inn á heimili okkar. Gjaf-
mildi og rausn tengdamóður minn-
ar áttu raunar engin takmörk og
engin leið var að breyta neinu þar
um. Lóa hafði gaman af ferðalögum
og naut þess að vera í suðrænum
löndum þar sem sólin skín og verm-
ir og sem betur fer auðnaðist henni
að fara í margar slíkar ferðir.
Ég vil hér þakka öll góðu árin
með Lóu og allt það góða sem hún
gerði fyrir okkur Elsu og dætur
okkar og ég bið góðan Guð að
blessa hana og allar góðu minning-
arnar sem við hana eru bundnar.
Þórsteinn Ragnarsson.
Í dag, þegar við kveðjum elsku
ömmu Lóu, kemur margt upp í hug-
ann sem vert er að minnast.
Við hugsum oft til þeirra tíma
þegar við sem litlar stúlkur eyddum
heilu sumrunum á Siglufirði. Þegar
við komum keyrandi til Siglufjarð-
ar var það venjan að taka einn rúnt
áður en við keyrðum svo upp bröttu
brekkuna að Hávegi 32 og fannst
okkur sá rúntur alveg óþarfur því
við gátum ekki beðið eftir að hlaupa
upp tröppurnar og hitta ömmu Lóu.
Á Háveginum var dekrað við okkur
á allan hátt, við fengum að sofa uppi
í, vaka fram eftir, fengum nóg af
góðgæti og gaukaði amma oft að
okkur peningum. Við fengum að
velja matseðilinn og margt girni-
legt leyndist í búrinu góða. Á sumr-
in var frystikistan full af grænum
frostpinnum sem við og vinir okkar
nutum góðs af, því að í minningunni
var alltaf gott veður á Siglufirði.
Amma Lóa var einstaklega barngóð
og hjá ömmu mátti leika sér um allt
hús og var mjög spennandi fyrir
litlar stelpur að dreifa Barbie-dóti
um alla stofuna og jafnvel út á sval-
ir. Amma hafði gaman af því að
spila við okkur og munum við eftir
mörgum kvöldum þar sem setið var
fram eftir við spil og skraf.
Amma var mjög félagslynd og
hjá henni var mikill gestagangur.
Enginn fór svangur frá henni enda
var hún annálaður hnallþórumeist-
ari. Hún amma Lóa hafði gaman af
að ferðast, aðallega til Kanarí og
var mjög spennandi þegar hún kom
heim og töskurnar voru opnaðar.
Því alltaf kom amma með spenn-
andi gjafir handa okkur systrum.
Hún amma Lóa tók alltaf upp
hanskann fyrir okkur börnin og
varði okkur ef þess þurfti. Þegar
óhapp varð og einhver okkar braut
óvart vasa eða eitthvað slíkt, þá var
amma Lóa fljót að segjast hafa gert
það, bara til þess að við fengjum
ekki skammirnar. Þannig var hún
alltaf að hugsa um aðra. Hún var
áhugasöm um líf okkar og velferð
og hafði mikinn áhuga á því að okk-
ur vegnaði vel.
Marga fleiri kosti væri hægt að
telja upp um ömmu Lóu, en minn-
ingin um góða konu lifir í hjörtum
okkar allra.
Elsku amma Lóa, þú varst engri
lík. Þú varst okkur mjög kær og við
erum heppnar að hafa átt þig sem
ömmu.
Guð blessi minningu þína, elsku
amma. Hvíl í friði.
Svanhildur Ólöf, Herdís,
Guðný og Valý Ágústa
Þórsteinsdætur.
Elsku amma mín, maður á svo
margar minningar um þig. Ég var
úti á sjó á laugardaginn síðastliðinn
þegar Svava systir hringdi í mig og
sagði mér að þú værir farin frá okk-
ur. Mér er þungt fyrir brjósti að
horfa á eftir þér. Ég veit að ég er
ekki einn um það. Minningarnar
eru margar enda margar samveru-
stundirnar sem ég hef átt með þér á
minni ævi. Þú hefur alltaf fylgst vel
með fjölskyldu minni og varst alltaf
tilbúin að gera allt fyrir okkur.
Ég er mjög þakkláttur fyrir þann
tíma sem Nadía fékk með þér og
einnig að þið hittust í vikunni sem
leið, spjölluðuð saman og hún söng
fyrir þig. Við áttum mjög gott spjall
á þriðjudaginn síðastliðinn og óraði
mig ekki fyrir því að það yrði síð-
asta langa spjallið okkar. Við töl-
uðum um heima og geima, þú værir
svo ánægð að þú myndir ná ferm-
ingunni hjá Svanhildi systur og þá
væru öll barnabörnin þín fermd.
Því miður þá kom kallið of fljótt,
amma mín, en veit að þú verður
með okkur í fermingunni. Við minn-
umst góðra stunda með þér og áður
en við fluttum á Siglufjörð, þegar
þú bauðst okkur að gista á heimili
þínu að Suðurgötu 43. Minningarn-
ar geymum við ávallt í hjarta okk-
ar.
Elsku amma mín, ég mun alltaf
minnast þín með bros í hjarta og
vona að þér líði vel. Allar áhyggj-
urnar eru farnar og þú getur hvílt
þig og fundið friðinn.
Elsku mamma, guð gefi þér
styrk.
Þinn
Guðmundur Óli.
Svanhildur Ólöf
Eggertsdóttir