Embla - 01.01.1949, Page 52

Embla - 01.01.1949, Page 52
sem hún hafði sagt og gert eða látið gera. Og pabbi minntist oft á það, þegar þan Torfi og Gnðlaug fluttust að Ólafsdal. Þá mætti hann þeim á Beltunum fyrir ofan Brunná. Sagði hann, að sér hefði orðið starsýnt á þessa stóru, gjörvulegu konu, sem reiddi þá yngsta barn þeirra hjóna, af þeim, sem þá voru fædd, Ásgeir, 0 vikna. Pabba, sem þá var unglingur, fannst hún bera langt af öllum konum, sem hann hafði séð. En Torfa þekkti hann áður, því að hann var Saurbæingur. Svo var það einn haustdag. Ég var þá á tíunda árinu. Þá kom til okkar stúlka, frænka mín, sem var vinnukona í Ólafsdal. Mamma og hún settust inn í hjónaherbergið, og ég heyrði, að þær voru mikið að tala um nöfnu mína. Ég heyrði líka, að þær nefndu mig. Stúlkan sagði, að nafna mín vildi, að ég kæmi inn eftir, þegar ég væri orðin það þroskuð, að ég gæti tekið á móti einhverri tilsögn. Morguninn eftir, þegar frænka mín kvaddi, heyrði ég, að hún sagði við mömmu: „Láttu hana gera eitthvað, prjóna vettlinga eða leppa, svo að nafna hennar sjái, hvað hún getur.“ Ég var látin prjóna leppa. Þeir voru sendir inn eftir fyrir jólin. Eftir hátíðar kom húsbóndinn frá Ólafsdal, en svo var Torfi Bjarnason skóíastjóri alltaf kallaður. Ég þekkti liann vcl. Hann kom oftast við heima, þegar hann fór út í sveit. Hann var vanur að kippa í hárlokk minn og kalla mig litlu konuna sína. Oft hafði hann komið með bækur og blöð og gefið mér, t. d. Barna- gullið og Æskuna. Og ekki get ég lýst því, hvað mér fannst hann bera af öðrum mönnum. En nú kom hann með ný tíðindi. Hann sagði við mig: „Heyrðu, litla konan mín! Nú vill stóra konan mín fá að sjá þig. Viltu ekki koma inn eftir og vera hjá okkur tíma í vetur?“ Og það var fastmælum bundið, að ég kæmi með þorra. Þetta voru nú meiri fréttimar. Ég gat ekkert um annað hugsað. Ýmist var ég gagntekin af tilhlökkun eða hálf veik af kvíða. í barnshuga mínum var Ólafsdalur eins og töfrahöll, þar sem allt var svo fínt, bjart og hlýtt. Og þar áttu allir að vera alltaf hreinir, en ég var stundum löt að þvo mér og greiða. Það var einn bjartan þorradag. Fönnin glitraði í sólskininu. Pabbi var búinn að leggja á hestana. Ég var komin í sparifötin, 50 EMBLA
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118

x

Embla

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Embla
https://timarit.is/publication/759

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.