Morgunblaðið - 21.06.2009, Blaðsíða 40

40 Umræðan MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 21. JÚNÍ 2009
ÞEGAR EES-bankaregluverkið
hafði gjörlamað íslenska peninga-
málastjórn í fyrrahaust var ekkert
annað að gera
fyrir íslensk
stjórnvöld en
taka málin loks-
ins í sínar hend-
ur, taka það úr
sambandi og
setja neyðarlög.
Bretar stöðvuðu
þá frjálst flæði ís-
lensks fjár og
tóku bankana.
Bretar og EB neyddu síðan íslenska
ráðherra til að samþykkja rík-
isábyrgð á Icesave. Allt í andstöðu
við EES. Og hótað var að stöðva að-
stoð Alþjóða gjaldeyrissjóðsins, mis-
notkun á alþjóðastofnun til þving-
unaraðgerða gegn aðildarlandi.
Þessi aðför að Íslandi þolir hvorki
dagsljós né dómstóla. Ráðherrar
ESB vita líka vel að ráðherrar Ís-
lands hafa ekki fjárveitingavald, Al-
þingi hefur það. Bretar halda enn
Landsbankanum, menn spyrja sig af
hverju er ekki hægt að sættast á að
eignir hans fari í Icesave og Bretar
séu með í ráðstöfuninni? Síðan gæti
ríkissjóður staðið við ráðherralof-
orðin og greitt afganginn ef verður
þegar búið er að selja eignirnar og
hámarka þær skipulega með Bret-
um sem er allt annað mál en að
ábyrgjast risaskuldabréf. Hvert
siglir gengið og skuldatryggingaálag
ríkissjóðs með Icesave-baggann á
herðunum? Og hvað með bætur frá
Bretum fyrir bankatökurnar?
Undirlægjuháttur okkar er slíkur
að við þorum ekki að standa á rétti
og hagsmunum Íslands. Icesave-
samninganefndin heldur að að-
alhættan við að samþykkja ekki rík-
isábyrgð væri að EES-samstarfið
yrði í uppnámi. Það er varla hægt að
kalla EES samstarf. EES felur í sér
kvaðir um að taka upp vissar tilskip-
anir frá ESB sem margar eru ónot-
hæfar hér, sbr. bankaregluverkið.
Vissi Icesave-samninganefndin ekki
að þótt EES detti út hefur Ísland
fríverslunarsamning við ESB sem er
í gildi og getur dugað okkar við-
skiptum við ESB? Honum fylgja
ekki kvaðir um að hlýða óaðgengi-
legum tilskipunum. Ef valið stendur
milli annars vegar EES með tíu
milljón króna skuldaábyrgð hverrar
fjölskyldu og hins vegar fríverslunar
við ESB er það auðvelt val. Hefur
Icesave-samninganefndin misskilið
samningsaðstöðuna?
FRIÐRIK DANÍELSSON,
verkfræðingur.
Skuldahelsi fram
yfir fríverslun
Frá Friðrik Daníelssyni
Friðrik Daníelsson
Í DAG, sunnudaginn 21. júní, eru
sumarsólstöður. Þann sólarhring-
inn verður
lengsti dagur
ársins og stysta
nóttin. Um há-
degisbil verður
sól hæst á lofti
árið 2009. Síðan
tekur dag að
stytta á ný og há-
degissól að
lækka smám
saman, hænufet
á dag eins og sagt er. Þannig líða
árstíðirnar, ein af annarri, hver
með sín einkenni sem ákvarðast af
göngu jarðar um sólu.
Nær öll náttúran á jörðinni, veð-
ur, höf og lífríki, slær í takt við
þennan gang sem aldrei hættir. Ár
eftir ár, aldir og þúsaldir, koma
árstíðirnar og fara. Lífið á jörðinni
mótast af þessu, gróður, dýralíf,
sjálf menningin frá örófi alda. Fyrir
ævalöngu hófu menn að fylgjast ná-
kvæmlega með gangi sólar. Þannig
var rás tímans mæld og árstíðir
náttúrunnar, vor, sumar, haust og
vetur, mótuðu lífsbaráttuna.
Árstíðirnar verða eins og kunn-
ugt er vegna þess að jörðin hallast
miðað við braut sína um sólu. Á
sporbaug jarðar um sólu liggja ein-
stakir staðir á jörðinni misvel við
vermandi geislum sólar. Einkum er
mikill munur á stöðum fjarri mið-
baug jarðar. Ef jörðin væri halla-
laus færi engum sögum af vorkomu
og farfuglum. Sumardýrð og vetr-
arhörkur skiptust ekki á hér á Ís-
landi, heldur væri sama árstíðin ár-
ið um kring. Harla lítil tilbreyting
það, miðað við það sem við búum
við.
Sumarsólstöður og vetr-
arsólhvörf voru um þúsundir ára
tímamót í samfélagi manna um víða
veröld, þær voru tími verslunar,
þinghalds og guðsdýrkunar. Þær
hafa því löngum verið tilefni hátíða.
Hinn skínandi lífgjafi á himni, sólin,
var kóróna sköpunarverksins, á tíð-
um guð sjálfur, og þungamiðja til-
verunnar. Smám saman breyttust
hátíðirnar í annan fagnað á þessum
tíma árs, svo sem jól og Jónsmessu.
En rifjum nú upp sólstöðuhátíð-
irnar og mætum í sólstöðugöngu
um Öskjuhlíð í kvöld kl. 8, hina 25.
sólstöðugöngu í Reykjavík og ná-
grenni.
ÞÓR JAKOBSSON
veðurfræðingur.
Sumarsólstöður, árstíð-
ir og tímatal að fornu
Frá Þór Jakobssyni
✝ Unnur GuðfinnaPétursdóttir
fæddist að Fögru-
brekku í Vestmann-
eyjum 15. apríl 1921.
Hún lést á Ísafirði 8.
júní síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
þau Pétur Þórðarson
og Ólafía Sigurð-
ardóttir. Fimm ára að
aldri fór hún í fóstur
til móðurömmu sinn-
ar Guðnýjar Jóns-
dóttur og manns
hennar Jóns Jóns-
sonar í Merkinesi í Höfnum Unnur
var næst yngst fjögra systkina sem
nú eru öll látin, Sigurða sem lést á
unga aldri, Sigríður Lovísa d. 1999
og Harry d. 1951.
Unnur eignaðist 5 börn. Elst er
Dagný Jóhannsdóttir gift Óskari
Hálfdánarsyni.
Árið 1943 hóf Unnur sambúð með
Sigurði Breiðfjörð Ólafssyni og
áttu þau saman 4 börn: Pétur, f.
1946, d. 2006, kvæntur Guðrúnu H.
Magnúsdóttur, Elísabet, f. 1948,
gift Ómari Karlssyni, Ólafur, f.
1951, kvæntur Gerði Sveinsdóttur,
og Gróa, f. 1953, gift
Börje Karlson. Af-
komendur Unnar eru
53. Unnur og Sig-
urður slitu sam-
vistum.
Árið 1957 flyst
Unnur til Reykjavík-
ur ein með 5 börn og
sá hún ein um að
koma þeim til manns.
Auk þess ól hún upp
sonarson sinn Vigni
Pétursson frá unga
aldri og leit á hann
sem sinn eigin son .
Unnur vann hin ýmsu verka-
kvennastörf, m.a. hjá Varnarliðinu
á Keflavíkurflugvelli, í 12 ár hjá
Efnalauginni Hjálp og eftir það við
aðhlynningu á Landakoti og hjá
Heimilisþjónustu Reykjavík-
urborgar til 70 ára aldur er hún lét
af störfum.
Unnur lést á Ísafirði, þar sem
hún var í heimsókn hjá Dagnýju
dóttur sinni og Óskari tengdasyni
til að vera viðstödd fermingu lang-
ömmubarns síns.
Útför Unnar fór fram 19. júní, í
kyrrþey.
Ó, mamma mín, nú leiðir skilja að sinni,
og sorgartárin falla mér á kinn,
en hlýjan mild af heitri ástúð þinni,
hún mýkir harm og sefar söknuðinn.
Í mínum huga mynd þín skærast ljómar,
og minningin í sálu fegurst ómar.
Þú móðir kær þér aldrei skal ég gleyma,
þinn andi fylgi mér á lífsins strönd.
Ég vil í hjarta heilræðin þín geyma
og halda fast í Drottins styrku hönd.
Með huga klökkum kveð ég góða móður.
Ó, mamma mín, þú lífs míns stærsti
sjóður.
(Árni Gunnlaugsson.)
Mamma mín, takk fyrir allt og
allt.
Þín
Elsa.
Tengdamóðir mín, Unnur Pét-
ursdóttur, kvaddi þennan heim
þann 8. júní sl.
Brottför hennar bar brátt að og
verður sorg aðstandenda hennar
meiri fyrir bragðið.
Unnur fæddist í Vestmannaeyj-
um árið 15. apríl 1921 en fluttist
ung að aldri að Merkinesi í Höfnum
og var hún í Höfnunum fram til árs-
ins 1957 er hún flutti til Reykjavík-
ur, ein með fimm börn á sínu fram-
færi og kom þeim öllum til manns.
Það má ætla að oft það verið erf-
itt að vera ein á þessum árum að
ala upp fimm börn og vera á verka-
kvennalaunum, svo hafa börn henn-
ar sagt að þau hafi ekki skort neitt
þó að ekki hafi verið hægt að veita
þeim neinn munað. Unnur lét sér
ekki muna um að bæta við sig börn-
um og tók að sér sonarson sinn
þegar hann var 8 mánaða að aldri
og ól hann upp til fullorðinsára.
Á svona stundu brjótast fram
margar minningar og frá henni all-
ar góðar. Unnur var hvers manns
hugljúfi og vildi öllum gott gera og
hafði gaman af því ef gæti hún gert
fólki einhvern greiða, svo sem mað-
ur heyrði hjá henni er hún var að
rifja upp minningar frá þeim árum
er hún starfaði við heimilisþjónustu
hjá Reykjavíkurborg og fór hún þá
örugglega langt út fyrir það sem
ætlast var til af henni í aðstoð við
þá skjólstæðinga sem hennar að-
stoðar nutu .
Síðastliðin sjö ár var Unnur bú-
sett í næsta húsi við okkur hjónin
og því oft litið þangað í kaffi og
málin þá rædd frá ýmsum hliðum.
Þrátt fyrir háan aldur hélt Unnur
sitt eigið heimili og þáði enga að-
stoð frá utanaðkomandi. Og fylgd-
ist grannt með gangi mála í þjóð-
félaginu alveg fram í andlátið
Bíltúrar um sveitir landsins voru
hennar ánægjustundir og ferðaðist
hún mikið um landið með sínum
nánustu. Margir eru þeir bíltúrarn-
ir sem við höfum farið saman um
Reykjavík og nágrenni og nokkuð
margar eru þær ferðir sem þær
fóru, Elsa konan mín og Unnur, í
sumarbústað okkar og undi Unnur
sér þar vel við spil og spjall við
langömmubörninn og aðra þá sem
þar bar að garði.
Svo hress var Unnur að síðustu
ferð sína til Ísafjarðar, þangað sem
hún var að fara til að vera viðstödd
fermingu langömmubarns, fór hún í
bíl og hafði gaman af að sjá þau
mannvirki sem unnið er að til að
gera leiðina milli Reykjavíkur og
Unnur Guðfinna
Pétursdóttir
Á grundunum í
landi Flugumýrar,
þar sem sumarhúsa-
félag fjögurra fjölskyldna mynd-
aðist, drúpa fánar í hálfa stöng.
Jón Stefánsson, sem við kölluðum
ætíð Nonna, er nú allur. Það hef-
ur verið höggvið stórt skarð í
frændgarð og vinahóp sem dvalið
hefur sín sumarfrí á þessum stað
og gjarnan verið sem ein stór
fjölskylda, og þannig var það
einnig 17. júní fyrir 10 árum þeg-
ar Nonni mágur og vinur var
burtkallaður úr þessu samfélagi.
Í huga okkar duldist það ekki
hver var í forystu fyrir þetta
samfélag. Nonni var sá sem fyrst
sá sæluna fyrir sér í þessum
Jón Stefánsson
✝ Jón Stefánssonfæddist á Hjalta-
stöðum í Blönduhlíð í
Skagafirði 28. apríl
1923. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Sauðárkróks 15. júní
2009 og fór útför
hans fram frá Sauð-
árkrókskirkju 20. júní
Meira: mbl/minningar
hrjóstuga reit við
rætur Glóðafeykis,
sem engum dylst að
er sælureitur í dag.
Og þannig helgaðist
það að í þessum
sumarhúsa- og vina-
hópi var hann rétti-
lega nefndur bæjar-
stjóri.
Að setjast niður
og ætla að skrifa
minningarorð um
Nonna er eitthvað
sem okkur finnst
ekki alveg tímabært,
og jafnvel þó hann hafi verið orð-
inn 86 ára þá var hann með allt á
hreinu og ætíð tilbúinn til for-
ystu. Við erum búin að njóta hans
sem yndislegs nágranna í 31 ár
þar sem aldrei bar skugga á.
Oft var Bjössi fjarverandi og ég
ekki mjög laghent við sláttuvélina
og þegar hún gekk illa eða ekki
þá þurfti ekki að kalla á Nonna,
hann kom hlaupandi með skrúf-
járn og skiptilykil, engin læti eða
æsingur, sagði gjarnan að vélin
væri búin að taka of mikið inn á
sig, fór höndum um kerti og inn-
sog, og þar með voru vandamálin
úr sögunni og allt fór í gang. Eig-
inleikar Nonna voru margir og
var honum snyrtimennskan sann-
arlega í blóð borin og sést það
best á öllum hans verkum að
Lækjarbakka. Þá hljóp það ekki á
klukkutímum hvenær þau Peta
mættu fram á grundir á föstudög-
um, ég held að mínútur hafi ráðið
ferð, slík var stundvísin.
Í vinahópi var hann oft spaug-
samur og glettinn og hafði ein-
stakt lag að segja þannig frá að
engan særði. En minnisstæðast í
fari hans var mikill drengskapur
og hjartahlýja þeim sem hann
unni.
Á síðstliðnum vetri leyndi sér
ekki að heilsufari Nonna hrakaði,
en síðastliðið ár hafði hann séð
um öll heimilisverk þar sem
heilsufar Petu gaf sig. Við litum
við hjá þeim hjónum af og til.
Laugardaginn 4. apríl sl. kom ég
við hjá þeim, þá sagði Nonni mér
að nú gæti hann ekki verið lengur
heima. Ég keyrði þau á sjúkra-
húsið 6. apríl, þá var hann vissu-
lega orðinn fársjúkur en bar allt í
hljóði til síðustu stundar. Bar-
áttan er búin að vera hörð við ill-
vígan sjúkdóm sem tekist var á
við með hetjudáð.
Elsku Peta, þú hefur sýnt mik-
inn styrk á erfiðum tímum. Við
biðjum guð að gefa þér hann
áfram. Elsku Ingi, Guðlaug, Guð-
rún, Einar og fjölskyldur, megi
ljós minninganna ætíð lýsa ykkur.
Elsku Nonni frændi og vinur,
hafðu þökk fyrir allt, vináttu, all-
ar veitingar innanhúss sem og af
barnum góða sem enginn gat
toppað. Hvíl í friði.
Meðal granna geymist minning
grandvarleika og heiðursmanns
meðan andinn eygir vinning
undir merkjum sannleikans.
(Sigurður Hansen.)
Lilja, Björn
og fjölskyldur
Selhellu 3 Hafnarfirði
Sími 517 4400 • www.englasteinar.is


  
   

 

   

 
 

 
   



  


 



 
    
       
BRÉF TIL BLAÐSINS