Morgunblaðið - 24.10.2009, Qupperneq 40

40 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. OKTÓBER 2009
✝ Álfheiður Ást-valdardóttir
fæddist á Sauð-
árkróki 30. maí 1918.
Hún lést á Heilbrigð-
isstofnun Sauð-
árkróks 14. október
sl. Foreldrar hennar
voru hjónin Ástvald-
ur Einarsson verka-
maður á Sauð-
árkróki, f. 7.8. 1889,
d. 23.8. 1955, og Sig-
urbjörg Pálsdóttir, f.
12.5. 1894, d. 24.8.
1949. Þau bjuggu á
Sauðárkróki. Systur Álfheiðar eru
Ingibjörg Kristín, f. 8.9. 1916, d.
14.2. 1933, Pála Sigurrós, f. 27.9.
1921, d. 1.7.2005, maki Hálfdán
Sveinsson verslunarmaður, f. 13.6.
1914, d. 5.12. 2006, og Stefanía
Björg, f. 11.9. 1926, maki Geirald
Sigurberg Gíslason bifreiðastjóri,
f. 7.12. 1910, d. 29.6. 1977.
Álfheiður giftist árið 1949 Jó-
hanni Ólafssyni verslunarmanni á
Sauðárkróki. Sonur þeirra er
Ólafur Helgi Jóhannsson, f. 16.7.
1950, maki Alda Valgarðsdóttir, f.
3.4. 1958. Börn a) Sara Dögg, f.
1.1. 1978, maki Friðgeir Ingi Ei-
ríksson, f. 16.11. 1978, börn Julian
Ingi og Ýmir, b) Jóhann Örn, f.
30.7. 1980, maki Julie Björk Gunn-
arsdóttir, f. 20.7. 1988, barn Seb-
astian Örn, f. 13.9. 2008, áður átti
Jóhann Örn soninn Ólaf Dag, f.
27.7. 2001. c) Elvar Már, f. 16.2.
1982, maki Lilja Dögg Guðmunds-
dóttir, f. 9.7. 1986. Áður átti Álf-
heiður soninn Ástvald Inga Guð-
mundsson, f. 8.9.
1941, maki Þórdís
Einarsdóttir, f. 24.6.
1944, d. 17.6. 2007,
börn þeirra a) Hólm-
ar, f. 29.4. 1967,
maki Óla Björk Egg-
ertsdóttir, f. 27.11.
1969, börn Orri Þór
og Birna Hrund. b)
Álfheiður Hrönn, f.
21.9. 1970, maki
Halldór Björn Hall-
dórsson, f. 12.6.
1971, börn Dagur og
Egill Birnir. c) Ás-
geir, f. 31.8. 1981, maki Karolína
Einarsdóttir, f. 9.6. 1980, börn
Lilja Hrönn og Þórdís Marín.
Alla var alla tíð mjög vinnusöm
kona og þjónustulipur, góð hús-
móðir og hafði gaman af að taka á
móti gestum. Hún vann mikið við
ræstingar, bakstur og sláturgerð
tók hún að sér fyrir mörg heimili,
en hennar aðalvinna til fjölda ára
voru ræstingar hjá Kaupfélagi
Skagfirðinga. Alla var mikil hann-
yrðakona og nú á síðari árum
mjög áhugasöm og afkastamikil á
alls lags verkum sem hún vann
heima og í föndurtímum í safn-
aðarheimilinu. Alla hafði sérlega
gaman af börnum og nutu barna-
börnin þess að vera hjá henni. Hún
bjó í Björkinni sinni, eins hún
hafði viljað, utan fimm síðustu
dagana, sem hún dvaldi á Heil-
brigðisstofnun Sauðárkróks.
Útför Álfheiðar fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 24. októ-
ber, og hefst athöfnin kl. 14.
Mig langar aðeins að minnast
hennar Öllu tengdamóður minnar
sem lést 14. október síðastliðinn. Það
eru orðin rúmlega 30 ár sem við höf-
um verið samferða og aldrei borið
skugga þar á. Það eru fáir einstak-
lingar sem voru eins duglegir, um-
hyggjusamir og nægjusamir og Alla
sem alltaf vildi vera eitthvað að gera
fyrir fólkið sitt, hvort sem það voru
börnin okkar eða við fullorðna fólkið.
Þegar við komum í heimsókn
norður var alltaf hlaðið matarborð;
kjötsúpa fyrir Óla og sérréttir fyrir
hvern krakkanna, eftir því sem þeim
þótti best, og alltaf hafði hún áhyggj-
ur af að þetta væri ekki nógu gott.
Síðan var það lambahryggur og ettu
mig í eftirrétt fyrir heimferðina.
Það verða undarleg jólin hjá okkur
í ár en öll aðfangadagskvöld frá því
ég varð tengdadóttir hennar hefur
hún verið hjá okkur, fyrst á Krókn-
um og síðan kom hún til okkar í
Garðabæinn. Um miðjan desember
birtist hún tilbúin í jólaverslunina en
seinni árin kom hún klyfjuð af gjöf-
um sem hún hafði föndrað eða málað
handa öllum og á ég marga diskana
eftir hana, heklaða dúka o.fl. Jóhann
tengdapabbi lést árið 1983, sem var
alltof fljótt, þannig að Alla var ein-
sömul í tuttugu og sex ár, bjó í Björk-
inni sinni og vildi helst hvergi annars
staðar vera. Hún tuðaði yfir þessari
Reykjavík, hvað allt væri ómögulegt
hér, en þau sextán ár sem við höfum
búið hérna hélt hún nú alltaf að hún
kæmi ekki aftur, þetta væri síðasta
ferðin.
Ég hélt ekki að síðasta ferðin yrði
sú sem hún kom til okkar nú í sept-
ember, því aðeins tæpum mánuði
fyrir andlátið kom hún í augnaðgerð
og keyrðum við hana heim eftir hana
24. september. Ekki fékk hún notið
betri sjónar, a.m.k. ekki hér á jörðu.
En Alla var orðin þreytt og trúi ég að
hún sé ánægð núna og gamli hlát-
urinn farinn að hljóma.
Ég þakka fyrir allar góðu stund-
irnar í gegnum árin.
Blessuð sé minning þín.
Alda Valgarðsdóttir.
Amma mín í Björk átti endalausa
gleði og hlýju sem ég fékk að njóta
frá því að ég man fyrst eftir mér
hlaupandi til hennar eftir skóla á
Króknum. Allt var leyfilegt í Björk-
inni og amma var ævinlega í aðal-
hlutverki hver sem leikurinn var. Ég
var örugglega kominn undir ferm-
ingu þegar hún hætti að leyfa mér að
vinna í spilum eða þóttist ekki finna
mig í feluleik í Björkinni.
Eftir að foreldrar mínir fluttust
burt frá Króknum kom ég margar
ferðir og mörg sumur aftur á Krók-
inn til að spila fótbolta. Amma fylgd-
ist vel með þessum ferðum öllum og
beið alltaf klár með mat og uppbúin
rúm í Björkinni og ekki bara fyrir
mig heldur félaga mína líka ef svo
bar undir. Lummuveislur ömmu og
aðrar velgjörðir voru frægar í Tinda-
stólsliðinu og víðar.
Amma eignaðist líka sérstakan
stað í hjarta Ólu Bjarkar og krakk-
anna. Sama fjörið og úthaldið hjá
gömlu hvernig sem stóð á. Það eru
líka ógleymanlegar ferðirnar með
henni til dæmis á Síldarminjasafnið á
Siglufirði þar sem hún þá á níræð-
isaldri hermdi eftir síldarsöltun og
fleiru þannig að ekki gleymist þeim
sem voru í safninu þann daginn. Eða
þegar við fórum með henni í Há-
skólabíó að sjá Stellu í Orlofi og
amma hló alveg stanslaust alla
myndina.
Amma var alveg einstaklega dug-
leg og ósérhlífin kona. Hún var líka
ákaflega gjafmild og umfram allt
skemmtileg og hlý. Við þökkum
henni allt.
Hólmar.
Þegar ég frétti að amma mín væri
látin settist ég niður og lét hugann
reika. Þessi magnaða og yndislega
kona sem hafði verið stór partur af
lífi mínu var nú búin að kveðja þenn-
an heim. Í fyrstu varð ég sorgmædd-
ur en hins vegar gafst mér tími til að
rifja upp allar þær dásamlegu minn-
ingar sem hún skilur eftir.
Ég fór að rifja upp æskuárin mín á
Króknum og þær ófáu heimsóknir
sem voru farnar til ömmu í Björk. Ég
minnist þess þegar ég vaknaði eld-
snemma og hentist niður í fjöru fyrir
neðan Björkina til að veiða. Alltaf
dró ég upp einhverja smátitti og
amma tók við þeim hæstánægð og lét
mér líða eins og besta veiðimanni í
heimi. Alltaf átti hún karamelluköku
og eitthvert bakkelsi þegar ég kom í
heimsókn og alltaf mundi hún hvern-
ig ég vildi fá ristaða brauðið mitt. Ég
minnist sérstaklega einnar ferðar
okkar í Björkina fyrir örfáum árum.
Um leið og við komum var amma bú-
in að bera fram karamellukökuna
frægu og við settumst niður og fór-
um að spila, á sömu Shell-spilin og ég
og hún höfðum spilað á fyrir 20 ár-
um. Ég ákvað að fara og kaupa
handa henni þrjá nýja spilastokka
sem ég skildi síðan eftir hjá henni.
Viku seinna kom Heiða systir með
tvo þeirra til baka eftir heimsókn í
Björkina.
En þarna var henni rétt lýst, hana
skorti aldrei neitt og þrír nýir spila-
stokkar voru ekkert annað en óhóf í
hennar augum. Allar þessar minn-
ingar og upprifjanir gerðu það að
verkum að það færðist bros yfir and-
lit mitt. Ég veit að það hefði hún
amma viljað því hún var persóna sem
setti sjálfa sig aldrei í fyrsta sæti.
Allt fram á síðasta dag hugsaði hún
um aðra og vildi sjá til þess að fólkinu
í kringum hana liði vel. Þetta eru
þær minningar sem ég held í, minn-
ingar um stórkostlega konu sem leit
lífið og tilveruna réttum augum.
Elsku amma mín, ég man líka hvað
var alltaf gaman að fá þig í heimsókn.
Að sjá hamingjuna sem skein úr aug-
un þínum þegar þú varst að leika við
börnin. Þú gleymdir alveg stað og
stund og litlu börnin sátu dolfallin og
skellihlæjandi að þessari konu sem
var að fela sig bak við mjólkurfernu á
hinum enda borðsins.
Vertu nú sæl amma mín, ég veit
ekki hvort ég á nokkurn tíma eftir að
gera mér grein fyrir því hversu
heppinn ég var að eiga ömmu eins og
þig. Ég kveð þig með miklum sökn-
uði en ég veit að næst þegar við hitt-
umst þá bíður þú með karamellukök-
una og við eigum eftir að setjast
niður og spila eins og svo oft áður.
Ásgeir.
Það er skrýtið að kveðja ömmu,
sem mér finnst að hafi alltaf verið til.
Hún er stór partur af sjálfri mér og
er meðal þeirra sem mér hefur alltaf
þótt vænst um. Hún var kona sem
mann langaði að gera allt fyrir en
vildi sjaldnast neitt þiggja. Hún var
besta amma sem hægt var að eiga,
alltaf góð, alltaf glöð og alltaf til stað-
ar ef á þurfti að halda.
Í húsinu hennar, Björkinni, var
ævintýraveröld, sambland af gömlu
og nýju dóti sem amma hafði safnað
af kostgæfni til að við barnabörnin
gætum leikið okkur. Í leikjunum
fékk hugmyndaflugið lausan taum-
inn þar sem alls konar kefli, dollur og
miðar gátu nýst á ýmsa vegu. Amma
kom með stöðugar hugmyndir að
nýjum leikjum á meðan hún bakaði
handa okkur allt það sem hugurinn
girntist. Smám saman uxum við
barnabörnin þó úr grasi og kynnt-
umst ömmu á annan hátt. Í stað þess
að safna leikföngum byrjaði amma
að föndra af miklum móð og í hverri
heimsókn beið manns eitthvert
ámálað leirtau eða handunnar mott-
ur. Hún var alltaf að færa okkur eitt-
hvað og alveg fram á síðasta dag vildi
hún gera vel við okkur. Hún var mik-
il félagsvera og naut sín best í hópi
fjölskyldu og vina.
Í minningunni var alltaf fullt hús
af fólki í Björkinni og oft kátt á
hjalla. En þrátt fyrir sitt glaðværa
viðmót hafði amma mjög fastmótaða
lífssýn sem í mínum huga gerði hana
að svo magnaðri persónu. Hún stóð
föst á sínu og var sjálfstæð og engum
háð. Hún lét hverjum degi nægja
sína þjáningu og fann fegurðina og
hamingjuna í hlutum og fólki sem
stóðu henni næst.
Elsku amma, ég veit að allir engl-
ar Guðs hafa tekið á móti þér því þú
átt ekkert minna skilið.
Þín
Álfheiður.
Elsku amma, ég á eftir að sakna
þín svo mikið. Það var gott að ég náði
að koma til þín og kveðja þig áður en
þú fórst frá okkur.
Það á eftir að vera voða skrítið að
hafa þig ekki hjá okkur eða koma í
heimsókn til þín að fá karamellukök-
una sem er búin að vera í boði fyrir
okkur síðan ég man eftir mér.
Þú varst lífsglaðasta og hlátur-
mildasta manneskja sem ég hef hitt
og mun örugglega hitta. Ég er þakk-
látur fyrir að strákarnir mínir náðu
að eyða tíma með þér.
Álfheiður
Ástvaldardóttir✝Bróðir okkar og mágur,
ÞÓRIR DAGBJARTSSON
stýrimaður og netagerðarmaður,
Bræðraborgarstíg 4,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu mánu-
daginn 26. október kl. 11.00.
Sigrún Dagbjartsdóttir,
Vilborg Dagbjartsdóttir,
Páll Dagbjartsson, Guðrún Magnúsdóttir,
Þorleifur Dagbjartsson, Soffía Magnúsdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður, faðir, stjúpfaðir, tengdafaðir,
bróðir, mágur, afi og langafi,
ÞORSTEINN KRISTINSSON,
Hörgshlíð 20,
Reykjavík,
sem lést þriðjudaginn 20. október, verður jarð-
sunginn frá Háteigskirkju mánudaginn 26. október
kl. 13.00.
Frida Petersen,
Kristinn Már Þorsteinsson,
María Þorsteinsdóttir, Karl Sigurðsson,
Ingibjörg Þorsteinsdóttir, Hans Jakob Beck,
Ester Þorsteinsdóttir, Þröstur Jensson,
Eyðstein Wardum, Súsanna S. Wardum,
Alf Wardum, Unnur Sigurjónsdóttir,
Hallur Wardum, Marjun F. Wardum,
Klara Kristinsdóttir, Vignir Daníel Lúðvíksson,
afabörn og langafabörn.
✝
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
JÓNÍNA STEINUNN JÓNSDÓTTIR
frá Söndum í Miðfirði,
Kleppsvegi 62,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli miðvikudaginn
21. október.
Jón Grétar Guðmundsson, Sesselja Ó. Einarsdóttir,
Jóhann Örn Guðmundsson, Guðrún Helga Hauksdóttir,
Salóme Guðný Guðmundsdóttir, Helgi Þór Guðmundsson.
✝
Ástkær sonur okkar, bróðir, barnabarn og frændi,
ARON SNORRI BJARNASON,
Skeljagranda 1,
Reykjavík,
er látinn.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn
26. október kl. 13.00.
Thelma Theodórsdóttir,
Bjarni Snorrason, Bente Tönnesen,
Theodór Elmar Bjarnason, Pattra Sriyanonge,
Brynjar Orri Bjarnason,
Sigríður Bjarnadóttir,
Theodór Guðmundsson, Björk Guðmundsdóttir,
Jóhannes Snorrason, Sigrún Jónsdóttir,
Guðmundur B. Theodórsson og fjölskylda,
Hörður Theodórsson, Lára Eymundsdóttir og fjölskylda
og aðrir aðstandendur.
✝
Ástkær móðir okkar,
VIGDÍS ÞORBJÖRNSDÓTTIR JANGER,
Dídí,
lést á hjúkrunarheimilinu í Greenwich Woods
fimmtudaginn 15. október.
Minningarathöfn var frá St. Catherine of Siena
föstudaginn 23. október.
Jarðsett verður í Reykjavík og auglýst síðar.
Þórdís Janger Smith,
Siv Janger Schultz
og fjölskyldur.