Morgunblaðið - 24.10.2009, Blaðsíða 43

Minningar 43
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. OKTÓBER 2009
sem sjálfstæða einstaklinga í borg-
aralegu samfélagi. Sömu gildi kenndi
hann síðar barnabörnunum, auga-
steinunum sínum.
Árni Grétar var góður maður og
frá honum stafaði hlýja og yndisleg
nærvera. Hann var unnandi menn-
ingar og lista, sjálfur var hann gott
ljóðskáld. Hans er mikið saknað, en
minning hans mun lifa.
Við Kjartan sendum fjölskyldunni
innilegar samúðarkveðjur og biðjum
þess að almáttugur Guð styrki ykkur
í sorginni.
Megi hið eilífa ljós lýsa Árna Grét-
ari Finnssyni.
Karitas H. Gunnarsdóttir.
Hverfulleiki lífs dylst ekki þeim er
á næma strengi. „En takmark og til-
gang sinn tilveran sýnt okkur hefur.
Hún bendir á himininn, hann fyrir-
heit mönnunum gefur,“ segir Árni
Grétar Finnsson í ljóði. Skáldskapur
veitti honum hugsvölun í önnum dag-
anna. Þau Sigríður Oliversdóttir eig-
inkona hans kynntust á bernskuslóð-
um Árna á Akranesi en settust að í
Hafnarfirði. Fögur og hrífandi varð
hún Árna uppspretta ljóða og samleið
lýsir hann svo: „Að hafa leiðst um
langa bjarta daga og líka þegar
mistrið huldi sýn. Hver stund með
þér var ljúf sem ljóðræn saga. Hve
lífið væri kalt og snautt án þín.“ Um-
hverfi Fjarðarins varð Árna að ljóð-
um. Hann yrkir „Við Álfaklett“ og
tjáir þrá sína um fegri heim; „sköpuð
er mér leit, skynja straumsins skil,
skilja huldumál, finna fegri heim, frið
í minni sál“. Árni orti í hjáverkum
enda vel metinn lögmaður og forystu-
maður í félagsmálum og lengi forseti
bæjarstjórnar. Við Árni kynntumst
þegar ég varð sóknarprestur Hafn-
arfjarðarkirkju. Áhugi beggja á
skáldskap varð að tryggri vináttu.
Við ræddum ljóðagerð en líka skák
enda Árni slyngur skákmaður er teflt
hafði í liði Íslands á heimsmeistara-
mótum stúdenta og orðfæri mann-
taflsins birtist í kveðskap hans. Árni
lét sig mjög varða kristni og kirkju.
Sú hugmynd kom fyrst fram í samtali
okkar að vel færi á því að byggja sam-
an safnaðarheimili við kirkjuna og
nýjan tónlistarskóla bæjarins. Árni
prédikaði á nýársdegi í kirkjunni,
sótti hana og orti trúarljóð. „Birtu
jóla lýsir hann svo: „Sem svífi fann-
hvítur svanur úr sortanum undur-
hljótt svo kemur kærleikans birta
með Kristi á jólanótt.“ Og þýðingu
krosstáknsins þannig: „Hulinn
kynngikraftur í krossins tákni býr og
vísar þreyttum veginn sem villtur
þangað snýr.“ Árni er örlátur í ljóð-
um sínum. Eigin reynsla er yrkisefni
hans en hann kveður líka spámann-
lega inn í samtíð sína. Hann sýnir
mikla samkennd og yrkir um „hinn
brákaða reyr“ og fjallar um það sára
hlutskipti „að fæðast í heiminn sem
fatlað líf og finna þar hvorki skjól né
hlíf“. Árni yrkir í síðustu ljóðabók
sinni um áhrif Alzheimer-sjúkdóms-
ins: „Hún er þarna, samt er hún horf-
in. – Ég tala við hana eins og ekkert
hafi breyst, tala um börnin okkar,
barnabörnin, blómin í garðinum okk-
ar, sem hún gróðursetti og unni …“
Sjálfur var Árni vanmegna síðustu
misserin. Þó ætti erfitt með mál var
hugsun hans skýr. Fyrr hafði hann
ort: „Að lífið sé eins og óráðin gáta
svo oft vér reynum í blíðu og stríðu en
verðum að lúta þeim lífsins máta að
lausnin bíði á öftustu síðu.“ Ég hitti
Árna á sjúkrabeði rétt áður en hann
lést og færði honum prédikun. Hann
las hana og kinkaði kolli með birtu í
augum enda segir á lokasíðu hennar:
„Jesús Kristur léttir af mæðu og
áhyggju og gerir lífsleið að ferð með
sér að komanda ríki sínu.“ Og því er
hægt að yrkja svo sem Árni gerir þótt
gefið hafi á bátinn: „Hallar degi,
hljóðnar dröfn, hægir reginbrýnu,
sigli feginn svo í höfn sigurfleyi
mínu.“ Vinátta Árna var mér og verð-
ur mikils virði og kjarnyrtu ljóðin
hans. Guð blessi minningu Árna
Grétars og ástvini.
Gunnþór Ingason.
Í bók rifjar Richard M. Nixon upp
leiða Dwights D. Eisenhowers for-
seta yfir því hve erfitt hann átti með
að tjá hugsanir sínar um tíma eftir
veikindaáfall í embætti. Segist Nixon
hafa hughreyst Eisenhower með að
þetta þýddi einungis að hann hugsaði
hraðar en hann talaði sem væri fá-
gætt hjá stjórnmálamönnum. Sárt
var hve erfitt reyndist að skilja sumt
af því sem Árni Grétar vildi segja síð-
ustu misserin. En skýrt var að hugar-
flugið og skoðanirnar leiftruðu eins
og fyrr. Aðdáunarverðast var þó að
finna hve hann var óbugaður af því
hvernig komið var máli og hreyfigetu
hans; hve fjarlægt honum var vol eða
víl.
Árni Grétar vakti snemma athygli
fyrir vaskleik til orðs og æðis. Lítil at-
vik segja stundum stærri sögu. Í
Verslunarskólanum vafðist t.d. ekki
fyrir honum að gerast ritstjóri og
ábyrgðarmaður nýs skólablaðs,
„Merkúrs“, sem ráðist var í að gefa út
til að rétta hlut nemenda og vernda
blómlegt félagslíf þeirra þegar á móti
blés úr óvæntri átt. Skólanefnd hafði
úthýst úr skólahúsinu mikilvægum
þáttum félagslífsins til að hlífa nýjum
þiljum hússins. Árni Grétar lét sig
engu skipta þótt hann mætti búast
við andúð skólayfirvalda fyrir harða
gagnrýni blaðsins. Ég held að Árni
Grétar hafi aldrei veigrað sér við að
leggja til baráttu ef hann taldi mál-
staðinn þess virði. Um það var hann
líkur nánasta samherja sínum á
skólaárunum, Jóhanni heitnum J.
Ragnarssyni hrl. Við þeir yngri nut-
um þess að vera í liði með slíkum
mönnum. Í HÍ haustið 1959 varð bar-
áttumaðurinn Árni Grétar auðvitað
vonsvikinn þegar Vaka náði ekki
meirihluta í Stúdentaráði. Var honum
efst í huga að snúast til harðrar
stjórnarandstöðu í ráðinu. Málefni
réðu hjá honum meira en metorð.
Þurfti eiginlega að þröngva upp á
hann formennsku í Stúdentaráði Há-
skóla Íslands byggðu á samstarfi við
jafnaðarmenn. En það var nærtækt í
því andrúmslofti sem ríkti í landsmál-
um. Minnihlutastjórn Alþýðuflokks-
ins sat með stuðningi Sjálfstæðis-
flokksins (það var þá sem Ómar
Ragnarsson bjó til og flutti á
skemmtunum „óskalagaþátt“ þar
sem Alþýðuflokkurinn sendi Sjálf-
stæðisflokknum kveðju með laginu
vinsæla: „What am I living for, if not
for you“!). Viðreisnarstjórn flokk-
anna var í mótun. Samstarfið gekk af-
burðavel á hvorum tveggja vígstöðv-
um, enda einvalalið, og árangurinn
eftir því. Árni Grétar var snjall skák-
maður, m.a. valinn í sveit sem keppti
á 5. alþjóðaskákmóti stúdenta í
Varna, Búlgaríu, í júlí 1956. Einmitt
þá skapaðist alvarlegt ástand í heims-
málum vegna kalda stríðsins og deil-
unnar um yfirráð Suez-skurðarins.
Lýsti Árni því síðar hve sérstæð til-
finning hefði fylgt því að vera þarna
austan járntjalds vitandi aðeins óljóst
að eitthvað ógnvænlegt væri að ske.
Hæfileikarnir og viðhorfin, skörp
hugsun, hreinskiptni og dugnaður
urðu til þess að Árni Grétar var víða
kvaddur til forystu. Og hann naut sín
líka alla tíð vel þegar ró ríkti. Hann
naut þess að ígrunda þjóðmál með
vinum sínum, stundum stríðinn og oft
glettinn, var söngelskur og orti ljóð.
Margir líta nú þakklátum huga yfir
farinn veg og hugsa hlýtt til Sigríðar
og vel gerðra afkomenda þeirra heið-
urshjóna.
Ólafur Egilsson.
Mér er það bæði ljúft og skylt að
minnast læriföður míns, Árna Grét-
ars Finnssonar hæstaréttarlög-
manns. Honum kynntist ég árið 1987
þegar hann réð mig sem fulltrúa á
lögmannsskrifstofuna sína við
Strandgötuna í Hafnarfirði. Starfs-
viðtalið var stutt, það hafði víst ekki
skemmt fyrir að ég ætti ættir að
rekja til Hafnarfjarðar. Þetta var
upphafið að liðlega 20 ára samstarfi
okkar sem aldrei bar skugga á. Hann
gaf mér frjálsar hendur um vinnu-
brögð en var alltaf til taks og reiðu-
búinn að leiðbeina og ráðleggja þegar
á þurfti að halda. Þannig byggði hann
upp traust og virðingu okkar á milli
sem varð grunnur að farsælu sam-
starfi.
Árni Grétar var þegar reynslumik-
ill lögmaður þegar ég kynntist hon-
um. Hann var mjög skipulagður og
agaður í vinnubrögðum, hafði reglu á
hlutunum. Hann var fljótur að greina
kjarnann frá hisminu og var því
kjarnyrtur og áheyrilegur í málflutn-
ingi sínum. Af yfirvegun og rósemi
hlustaði hann á alla og lét sér aldrei
bregða þótt sumir kæmu til viðtals ill-
ir og reiðir.
Árni Grétar kenndi mér ýmislegt,
bæði í lögmennsku en einnig varð-
andi fjármál og rekstur. Hann mundi
tímana tvenna og vissi að aðhald í
fjármálum væri heillavænlegast til
lengri tíma litið. Staða þjóðarbúsins
væri betri ef ráðamenn hefðu þá af-
stöðu að leiðarljósi.
Árni Grétar rak lögfræðiskrifstofu
sína í húsi númer 25 við Strandgöt-
una í Hafnarfirði og gekk húsið undir
nafninu 25-eyringurinn. Um tíma
voru þar auk Árna og mín þeir Jó-
hann Petersen, umboðsmaður Flug-
leiða, Reynir Eyjólfsson, umboðs-
maður Happdrættis Háskólans, og
Sigurbergur Sveinsson, kaupmaður í
Fjarðarkaupum, með skrifstofu í
húsinu. Fyrir mig var það feikigaman
að hlusta á þá félaga ræða tímana
tvenna, leysa ágreiningsmál í pólitík-
inni og koma fram með ýmsar heim-
spekilegar vangaveltur um tilgang
lífsins.
Árni Grétar var fæddur og uppal-
inn á Skaganum og hafði alltaf sterk-
ar taugar þangað. Sýndi hann Skag-
anum traust sitt með því að halda
með Skagamönnum í fótboltanum
þótt hann byggi í Hafnarfirði. Þótt
Árni væri keppnismaður í eðli sínu
var hann sjálfur enginn íþróttamaður
og voru vindlarnir aldrei langt undan.
Ekki heldur kom keppnisskapið fram
þegar hann sat undir stýri á bílnum
sínum með númerinu G2. Svo lötur-
hægt keyrði hann bílinn að mér lærð-
ist fljótt að vera fyrri til að bjóða far.
Árni Grétar var víðlesinn og fróður
um margt. Hann unni ljóðlist sér-
staklega og var sjálfur laginn við þá
iðju. Eftir hann liggja nokkrar ljóða-
bækur sem geyma margar perlur.
Eiginkona Árna Grétars, Sigga,
eins og hún er alltaf kölluð, bjó þeim
hjónum gott heimili. Þar réð hún ríkj-
um. Veikindi hennar síðastliðin ár
voru Árna þungbær.
Ég kveð góðan vin og fyrrverandi
starfsfélaga til margra ára með sökn-
uði og virðingu. Við Ólöf sendum
Siggu, börnum og þeirra fjölskyldum
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Stefán Bj. Gunnlaugsson.


  


 



 
    
       
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim er sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
elskulegs föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
JÓNS GÍSLASONAR,
Fjólugötu 14,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til læknanna Jóns Þórs Sverris-
sonar og Vals Marteinssonar. Einnig til starfsfólks
handlæknisdeildar Sjúkrahúss Akureyrar, Heimahjúkrunar á Akureyri,
Kristnesspítala og Víðihlíðar á dvalarheimilinu Hlíð Akureyri.
Sveinn Heiðar Jónsson, Erla Oddsdóttir,
Sigríður Jónsdóttir, Stefán G. Jónsson,
Sæbjörg Jónsdóttir, Jón Hlöðver Áskelsson,
Karl Jónsson, Helga Kristrún Þórðardóttir,
afa- og langafabörn.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa og lang-
afa,
LÁRUSAR L. SIGURÐSSONAR,
Skúlagötu 20,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki heima-
hlynningar Landspítalans fyrir einstaka alúð og
umönnun í veikindum hans.
Jónína Þorsteinsdóttir,
Sigríður Ásta Lárusdóttir, Runólfur Gunnlaugsson,
Ágústa Lárusdóttir, Sigurður Þór Kristjánsson,
Þorsteinn Lárusson, Steinunn Eiríksdóttir,
Sigurður Lárusson, Ásta Björk Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Þökkum auðsýnda samúð vegna fráfalls móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ELÍNAR ODDSDÓTTUR,
Ástúni 8,
Kópavogi.
Sólrún B. Kristinsdóttir,
Hauður Kristinsdóttir, Magnús Alfonsson,
Þóra Sjöfn Kristinsdóttir,
Anna Margrét Kristinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
ARNFRÍÐAR ÞORSTEINSDÓTTUR,
Melgerði 13,
Reyðarfirði.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk dvalarheimilisins
Uppsala á Fáskrúðsfirði fyrir einstaka umönnun
og hlý samskipti.
Guð blessi ykkur öll.
Þórhallur Jónasson,
Benedikta G. Jónasdóttir,
Eðvald Gestsson,
Halldór Jónasson, Jóhanna Hallgrímsdóttir,
Sylvía Dögg Halldórsdóttir, Ingi Örn Gíslason,
Sigurbjörg Eðvaldsdóttir, Tómas Dagur Helgason
og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir, afi og langafi,
SVEINN TORFI SVEINSSON
verkfræðingur,
Hraungörðum,
Garðabæ,
verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju þriðjudaginn
27.október kl. 13.00.
Vilborg Elín Torfadóttir, Stefán Sigurðsson,
Ingibjörg Ásdís Torfadóttir, Sveinn Hallgrímsson,
Ingibjörg Erna Sveinsson, Helgi Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.