Morgunblaðið - 07.11.2009, Blaðsíða 44

44 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. NÓVEMBER 2009
✝ Björn Skaftasonfæddist á Horna-
firði 27. apríl 1937.
Hann varð bráð-
kvaddur á vinnustað
sínum 30. október sl.
Foreldrar hans voru
Halldóra S. Björns-
dóttir frá Dilksnesi í
Hornafirði og Skafti
Pétursson frá Rann-
veigarstöðum í Álfta-
firði. Systir Björns er
Hildigerður Skafta-
dóttir f. 10.7. 1944,
maki Unnsteinn Guð-
mundsson f. 5.5. 1945. Börn þeirra:
1) Elvar Örn, maki Elínborg Ólafs-
dóttir, börn þeirra eru Ágúst, Sindri
Örn og Anna Birna. 2) Íris Dóra,
maki Hilmar Stefánsson, börn
heimdraganum ungur. Var við fisk-
vinnu í Reykjavík til að byrja með.
Réð sig síðan til starfa hjá Ísl. að-
alverktökum sem þá voru að hefja
uppbyggingu á Keflavíkurflugvelli.
Lengst af vann hann hjá verktaka-
fyrirtækjum við stjórnun véla og
tækja, má þar nefna byggingu
Keflavíkurvegarins, við Loranstöð-
ina á Gufuskálum, við byggingu rad-
arstöðvarinnar á Stokksnesi, virkj-
anir á hálendinu o.fl.
Með fyrirtækinu Veli h.f. og fleiri
verktakafyrirtækjum ferðaðist
hann víða um land við ýmis verk-
efni. Hafði alltaf lifandi áhuga á
landinu sínu, mönnum og málefnum
og ekki hvað síst starfinu sem hon-
um þótti vænt um og rækti af trú-
mennsku. Seinustu árin vann Björn
hjá Ýtuvélum og var við vinnu sína í
Hamranesi er kallið kom.
Útför Björns fer fram frá Hafn-
arkirkju í dag, 7. nóvember, og hefst
athöfnin kl. 14.
þeirra eru Hildur,
Andri Steinn og
Freyja Rún. 3) Selma,
maki Pétur Magn-
ússon, börn þeirra eru
Kristín, Berglind og
Magnús Emil. Tví-
burabróðir Björns lést
skömmu eftir fæðingu
og drengur, fæddur
1946, lést í fæðingu.
Björn ólst upp í
Dilksnesi, mann-
mörgu heimili, við leik
og störf. Fimmtán ára
gamall var hann far-
inn að taka þátt í atvinnulífinu, fór
til síldveiða á vélbátnum Sigurfara
frá Hornafirði, tók þátt í byggingu
Hrollaugseyjavitans, gripið var í
ýmislegt er til féll. Hleypti hann
Elsku Bassi.
Kveðjustundin er upp runnin, svo
óvænt sem hún nú kom.
Ótal minningar koma upp í hugann
þegar litið er til baka. Heimsóknir
þínar á sunnudögum, oftar en ekki
færandi hendi með kjúkling í poka,
bílferðirnar austur, afmælisferðin
þín til Köben, skemmtilegt spjall,
spilamennska og jólin koma strax
upp í hugann. Jólin hafa alltaf verið
svo tengd þér. Alveg frá því ég man
fyrst eftir mér komst þú með jólin.
Þannig var það. Jólin byrjuðu þeg-
ar þú komst í húsið. Þannig var það
svo líka eftir að ég fluttist í bæinn og
fór að halda mín eigin jól. Þú komst
alltaf við hjá okkur á leiðinni austur
og þar með byrjuðu jólin.
Alltaf glaður, alltaf notalegur, allt-
af hlýr og skemmtilegur, alltaf
áhugasamur! Það verður sannarlega
skrítið að fá ekki jólin flutt inn á hús-
ið af þér áfram.
Elsku Bassi, takk fyrir allar góðu
minningarnar. Þín verður saknað.
Guð geymi þig.
Selma og fjölskylda.
Hann Bassi er farinn, elsku kallinn
okkar. Jólin að nálgast og enginn
jólasveinn.
Þú grætur vegna þess sem var
gleði þín, stendur einhversstaðar.
Já, hann var gleðigjafi hann Bassi,
hvar sem hann fór fylgdi honum
þessi notalega hlýja nærvera. Hans
verður víða sárt saknað
Bassi fæddist og ólst upp í Dilks-
nesi, mannmörgu og gestkvæmu
heimili. Í rauninni var þetta komm-
úna af bestu gerð, þarna hófu sinn
búskap flest systkinanna með sínar
stækkandi fjölskyldur, eindrægnin
mikil, hver hafði sitt hlutverk. Nóg
var húsplássið. Gleði og kátína, glað-
værð í fyrirrúmi.
Það eru forréttindi að fæðast inn í
svona umhverfi, alltaf tími fyrir börn
og þess naut hann Bassi í ríkum
mæli. Tvíburinn litli fékk áreiðanlega
margfaldan skammt af ást og um-
hyggju, sem mikið var til af og hefur
fylgt honum alla tíð. Já, það var gott
að vera krakki í Dilksnesi og alast
upp í „hrúgunni“, alltaf gaman,
mynduðust þarna góð tengsl frænd-
systkinanna, sem eru dýrmæt.
Bassi var alltaf notalegur og stutt í
húmorinn, man hann á skólaleiksýn-
ingu, í gamla kirkjukjallaranum við
Laxá, þar sem hann lék kónginn í
„Grámann í Garðshorni“, þar skein
út húmorinn hans, í alvöru augna-
bliksins.
Hann Bassi minn var ekki efni í
bónda. Fljótlega eftir fermingu var
hann farinn að leita sér atvinnu, var
part úr sumri við byggingu vitans á
Hrollaugseyjum, þar sem búið var í
tjöldum, fór fimmtán ára gamall til
síldveiða, norður fyrir land, lítið
veiddist, en allt var svo skemmtilegt í
frásögninni.
Ungur fór Bassi suður, var fyrst
við fiskvinnu, fljótlega fann hann
fjölina sína og réði sig til starfa þar
sem hann gat unnið á þungavinnu-
vélum. Vinnan var hans líf og yndi
alla tíð, hann var mikils metinn í
þeim störfum sínum. Hárfínn ýtu-
maður, sögðu þeir.
Í Reykjavík hafði Bassi sitt heimili
að Sjafnargötu 6, þar eignaðist hann
trausta og góða vini. Heimilisköttur-
inn, hann Brandur, flutti til Bassa,
bjó þar við gott atlæti, valdi besta
stólinn í stofunni og fékk mikið og
gott að borða. Bassi minn kunni þá
kúnst að lifa í núinu, sáttur og glaður
með sitt.
Hann Bassi vann mikið og tók sér
aldrei sumarfrí, tók þess í stað langt
og gott jólafrí. Var bara jólasveinn-
inn okkar fjölskyldunnar. Frá því við
hófum búskap hér á Hornafirði hefur
hann verið ómissandi partur af jól-
unum hann Bassi. Pabbi bjó hjá okk-
ur og var mikil tilhlökkun þegar von
var á Bassa, allir fóru að spyrja í
byrjun desember „Hvenær kemur
Bassi?“. Þegar hann var kominn
byrjuðu jólin og þau voru þangað til
hann fór, þó það væri í byrjun febr-
úar. Mikið spilað, mikið hlegið, mikið
gaman.
Við eigum minningu um ógleym-
anlega afmælisferð með Bassa, kring
um sjötugsafmælið. Gaman var að
sjá hvað hann naut þess.
Bassi minn, við erum full af þakk-
læti fyrir allan tímann sem við höfum
átt saman og alla gleðina sem þú
gafst okkur öllum.
Biðjum Guð að vaka yfir þér.
Hildigerður og Unnsteinn.
Minn góði granni Björn Skaftason
er allur.
Bassi, eins og hann var kallaður
frá blautu barnsbeini, lifði einföldu
og fábrotnu lífu.
Hann var neyslugrannur maður.
Bjó þröngt. Kærði sig kollóttan um
tækninýjungar eins og gemsa og
sjónvarp. Útvarp og heimasími upp-
fylltu hans tæknikröfur, en snerist
tæknin hins vegar um jarðýtur, flug-
vélar og annan vélbúnað þá komst
Bassi á flug. Þá var hann í essinu
sínu.
Bassi var einstaklega hláturmild-
ur maður, hafði mikla persónutöfra
og var mikill húmoristi. Hlýr maður
og hluttekningarsamur. Aldrei
heyrði ég hann hallmæla nokkrum
manni.
Ég gagnrýndi Bassa oft fyrir það
hvað hann ynni mikið. Hann væri nú
einu sinni kominn á aldur, en hann
sagði bara: Á meðan heilsan leyfir,
því þá að hætta að vinna? Og á jarð-
ýtunni vann hann til dauðadags.
Bassi hringdi í mig á miðvikudag,
þremur dögum fyrir spurningaþátt
sjónvarpsins, Útsvar, og meldaði sig
í heimsókn til að horfa á þáttinn þar
sem Skagfirðingar og Hornfirðingar
kepptu. Honum var það kappsmál að
fylgjast með frammistöðu sveitunga
sinna á Hornafirði.
Aldrei varð úr þeirri heimsókn því
Bassi lést deginum áður. Á meðan ég
horfði á keppnina í sjónvarpinu lét ég
kertaljós loga og hugsaði um Bassa.
Ég er viss um að hann fagnaði með
mér sigri Hornfirðinga. Megi hann
nú hvíla í friði.
Systur Bassa og fjölskyldu sendi
ég mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur – og ekki síst yngstu meðlimun-
um. Það fór ekki framhjá mér hversu
vænt honum þótti um sitt fólk. Bless-
uð sé minning hans.
Björg Elín Finnsdóttir
Síðasta föstudag októbermánaðar
fékk ég símtal um að Bassi hefði orð-
ið bráðkvaddur við vinnu sína. Fyrir
mig var þetta mikið áfall. Það var
mikil gæfa fyrir mig að kynnast
Bassa fyrir 12 árum og eignast sem
vin, hélst sú vinátta allar götur síðan,
enda var hann sérstaklega umburð-
arlyndur, hógvær og umfram allt
skemmtilegur. Oft lét hann hnitmið-
uð orð falla við spilaborðið og í góðra
vina hópi, svo allir viðstaddir hlógu
ákaft.
Bassi var sérlega fróður og hafði
ákveðnar skoðanir á málum og var
því vinsæll eins og við var að búast.
Hann var einstakur persónuleiki sem
mátti ekkert aumt sjá og allir voru
vinir hans. Mikill vinnuþjarkur var
hann og naut vinnunnar svo mikið að
hann tók ekki í mál að taka sér frí eða
slaka á.
Að lokum vil ég þakka fyrir að hafa
kynnst Bassa, bæði persónulega og
fyrir hönd starfsfólks míns. Blessuð
sé minning þessa góða drengs.
Garðar Rafn Sigurðsson.
Hann veitti birtu á báðar hendur
um bæinn sérhvert kvöld …
(Eiríkur K. Eiríksson.)
Þetta lag um Lukta-Gvend var
mikið uppáhald Björns Skaftasonar
eða Bassa eins og hann var kallaður
en honum kynntist ég sem unglingur
þegar hann kom sem leigjandi í hús
ömmu minnar á 7. áratugnum. Strax
tengdist hann ömmu og móður minni
miklum vináttuböndum en þær eru
nú báðar látnar. Á þessum tímum var
oft vakað fram eftir nóttu við hlátur
og söng og alltaf valdi Bassi Lukta-
Gvend. Ef til vill má segja að þessar
ljóðlínur lýsi Bassa vel en hann var
félagslyndur maður og örlátur sem
oft fór Bjartari leiðina hér áður fyrr.
Hans mannkostir voru einnig gæska
og tillitssemi og af þeim fórum við
sem bjuggum nálægt honum ekki
varhluta. Hann var hógvær og gerði
sálarlíf sitt ekki að aðalumræðu þess
hóps sem hann var í hverju sinni
heldur var hann líkari þeim Íslend-
ingum sem flestir eru nú gengnir til
feðra sinn og þótti lítillæti og hófsemi
mestu skipta. Þótt Bassi ynni mikið
alla tíð safnaði hann ekki að sér ver-
aldlegum munum eða auði. Þrátt fyr-
ir það eða ef til vill þess vegna virtist
hann sáttur við líf sitt sem skilaði sér
til annarra í glaðlyndi og húmor.
Bassi var barngóður og lét sér
annt um börnin okkar. Hann var góð-
ur við minni máttar sem kom líka vel
í ljós þegar köttur einn sem Brandur
heitir, ákvað að setjast að á Sjafn-
argötunni. Brandur naut skjóls hjá
Bassa sem sá um að hann liði ekki
skort. Þó að rúm vika sé nú frá því að
hann varð bráðkvaddur bíður feiti
kötturinn Brandur ennþá við tröpp-
urnar þar sem Bassi kom alltaf í lok
vinnudags og heilsaði upp á hann.
Fráfall Bassa var óvænt því hann
virtist heilsuhraustur maður þó að
hann lifði ekki á heilsufæði einu sam-
an og gerði sér glaðan dag um helg-
ar. Hann skilur eftir sig söknuð en
jafnframt hlýja og góða tilfinningu í
hjarta okkar hér á Sjafnargötunni;
eins og þeir einir gera sem gefa af sér
og láta sig aðra skipta.
Hafliði M. Guðmundsson
og fjölskylda.
Biörn Skaftason
Bassi var sómamaður.
Já, sómamaður glaður,
núna hann hvílir í kyrrð og ró,
en ó, hve hann fallega hló.
Hann Bassi bara gaf og gaf,
en bað aldrei um neitt.
Það sem kom fyrir hann á föstu-
dag
þykir mér ekki lítið leitt –
en ó, hve hann brosti breitt!
Berglind.
Við kveðjum nú kæri vinur
kominn er tíminn þinn.
Signir þig kyrrlátur kvöldroðinn
og hverfur í himininn.
Með innilegum samúðar-
kveðjum til fjölskyldu Bassa
Emilía, Jón og fjölskylda.
HINSTA KVEÐJA
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐNÝ BALDURSDÓTTIR
frá Kirkjuferju,
Ölfusi,
lést að morgni laugardagsins 31. október
á Hrafnistu í Hafnarfirði.
Útför hennar fer fram frá Fríkirkju Hafnarfjarðar
mánudaginn 9. nóvember kl. 13.00.
Sigríður Auðbjörg Jónasdóttir, Magnús Arthúrsson,
Þórunn Margrét Jónasdóttir, Óli Vignir Jónsson,
Sólveig Jóna Jónasdóttir, Jón Ingvar Haraldsson,
Þórður Kristinn Jónasson, Hjördís Pálmarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Þökkum samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa,
ÓLAFS Á HEYGUM MAGNÚSSONAR,
Bræðratungu 13.
Jóhanna S. Kjartansdóttir,
Sigrún á H. Ólafsdóttir, Halldór Ingólfsson,
Hrafndís Hanna Halldórsdóttir.
✝
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýju við andlát og útför eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
FLOSA G. ÓLAFSSONAR
leikara,
Bergi,
Reykholtsdal.
Lilja Margeirsdóttir,
Anna Flosadóttir, Bjarni Hjartarson,
Ólafur Flosason, Elísabet Halldórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og systir,
RANNVEIG PÁLSDÓTTIR,
Túngötu 12,
Keflavík,
lést á heimili sínu laugardaginn 31. október.
Hún verður jarðsungin frá Ytri-Njarðvíkurkirkju
laugardaginn 14. nóvember kl. 13.00.
Við þökkum öllum þeim sem studdu okkur á þessum erfiðu tímum.
Tryggvi Freyr Jónsson, Íris Aníta Hafsteinsdóttir
og börn,
Kristín Ósk Óskarsdóttir,
Klara Margrét Jónsdóttir,
Ingimar Jenni Ingimarsson
og aðrir aðstandendur.