Saga - 1998, Side 312

310
RITFREGNIR
um á löngu tímabili, næstum hálfri öld. Að þeim flestum er svo vikið aftur
í næstu undirköflum um einstök markaðslönd og því verður óhjákvæmi-
lega nokkuð um endurtekningar. Það hefði mátt stytta fyrsta hlutann
töluvert, draga frásögnina saman í stað þess að fjalla um þróun mála ár
fyrir ár og jafnvel frá mánuði til mánaðar. En margt forvitnilegt kemur
fram í kaflanum eins og t.d. það að um 1970 voru Spánverjar mesta salt-
fiskframleiðsluþjóð heims.
Síðustu 15-20 árin hafa orðið miklar breytingar í saltfisksölu lands-
manna. Margar nýjar afurðir hafa litið dagsins ljós á sama tíma og útflutn-
ingurinn er orðinn háður ýmsum reglum, tollum og kvótum ES. Frá öllu
þessu er greint í ritinu á greinargóðan hátt fram til ársloka 1992. Það end-
ar við þau tímamót að í ársbyrjun 1993 var útflutningur saltfisks gefinn
frjáls og á sama tíma var SÍF lagt niður í sinni gömlu mynd en hlutafélag
stofnað um sölustarfsemina.
Á bls. 94 segir: „Mestur var þurrfiskútflutningurinn til Portúgals árið
1974". Þetta kemur ekki heim og saman við myndrit á sömu síðu. Það
sýnir umtalsvert meiri útflutning þangað árið 1975.
Áttundi kafli fjallar um SÍF, Sölusamband íslenskra fiskframleiðenda, a
árunum 1932-93, en í níunda og jafnframt síðasta kaflanum er vikið að
þeim framleiðsluháttum sem tíðkast hafa hér heima við saltfiskfram-
leiðslu eftir 1946, vöruþróun og gæðamati. Loks er efni ritsins dregið
saman í þætti sem ber yfirskriftina „Horft um öxl". Það er gott yfirlit en
gera verður þá athugasemd að ekki er rétt að skreiðarverkun hafi liðið
að mestu undir lok um miðja 19. öld.
Hönnun Saltfisks fsögu þjóðar er mjög góð. Ritið er hið glæsilegasta með
fjölda ljósmynda sem njóta sín vel. Mikil vinna hefur greinilega verið lögð
í öflun mynda, bæði hér innan lands og frá markaðslöndunum. Mynda-
textar eru nákvæmir og vel gerðir en sumir eru þó teknir beint eftir meg-
inmáli. Myndaritstjórn önnuðust þeir Sumarliði ísleifsson sagnfræðingur
og Halldór Bjarnason.
Málfar er gott. Á bls. 240 er þó ritað Vestmannaeyingar í stað Vest-
manneyingar og á nokkrum stöðum hefði mátt bæta orðalag og stíl-
Dæmi um það er á bls. 166. Þar segir: „19. aldar og á fyrstu áratugum
þeirrar tuttugustu". Þá vantar víða samræmi í ritun talna. Á bls. 35 í síð-
ara bindi er ritað 22.000 og nokkrum línum neðar 24 þúsund. Á bls. 38 i
síðara bindi er setning sem endar svona: „samsvara um það bil þremur
þúsundum tonna blautverkuðum". Á bls. 136 í síðara bindi er klaufalegt
orðalag eða orð vantar í málsgrein sem er líklegra. Á bls. 149 í síðara bindi
segir: „framleiðendur biðu tap á þessu".
Ritið er vel og samviskusamlega prófarkalesið og prentvillur fáar. Les-
ari rakst aðeins á fjórar (bls. 148, bls. 180 í myndatexta, bls. 55 og 155 >
síðara bindi).