Morgunblaðið - 19.12.2009, Side 55

Minningar 55
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. DESEMBER 2009
✝ Inga Benedikts-dóttir fæddist á
Efri-Dálksstöðum á
Svalbarðsströnd 6.
janúar 1942. Hún
lést á Dvalarheim-
ilinu Dalbæ á Dalvík
13. desember sl.
Foreldrar hennar
voru Benedikt Bald-
vinsson, bóndi á
Efri-Dálksstöðum, f.
1894, d. 1980, og
Friðrika Kristjáns-
dóttir, húsfreyja á
Efri-Dálksstöðum, f.
1902, d. 1989. Inga átti tvö
systkini, þau Kristján Bene-
diktsson, f. 1928, d. 1979, og
Guðlaugu Benediktsdóttur, f.
1932.
Inga giftist árið 1964 Vilhelm
Þórarinssyni, f. 1916, d. 1998.
Börn þeirra eru: 1) Friðrik Vil-
helmsson, f. 1965. Maki: Ingi-
björg María Ingvadóttir, f. 1969.
Börn þeirra eru Vil-
helm, f. 1991, Ingvi
Örn, f. 1994, og Elín
Brá, f. 1999. 2) Snjó-
laug Vilhelmsdóttir,
f. 1973. Maki: Hrvoje
Verzi, f. 1970. Börn
þeirra eru: Tinna
Verzi, f. 2006 og
Viggó Verzi, f. 2009.
Inga lauk stúd-
entsprófi frá
Menntaskólanum á
Laugarvatni vorið
1964. Það ár fluttist
hún í Svarf-
aðarbraut 1 á Dalvík og bjó þar
alla tíð síðan. Á Dalvík starfaði
hún aðallega við ýmis skrif-
stofustörf. Inga sat m.a. í sókn-
arnefnd Dalvíkurkirkju til fjölda
ára.
Útför Ingu fer fram frá Dalvík-
urkirkju í dag, laugardaginn 19.
desember 2009, og hefst athöfnin
kl. 13.30.
Að eiga að ímynda sér tilveruna
án Ingu er eins og að sjá fyrir sér
Dalvík þar sem Upsafjallið vantar.
Eða kirkjubrekkuna. Einhvern af
þeim hlutum sem gera bæinn að því
sem hann er. Alveg eins og fólkið
sem í honum býr gerir hann að því
sem hann er. Og Inga hefur alltaf
verið hluti af tilverunni. Alveg eins
og fjallið og brekkan. Óhagganleg,
brött og hnarreist. Það er risastór
og ókunn eyða sem eftir stendur og
það eina sem hægt er að leggja til í
staðinn eru minningar. Minningar
um konu sem í hæglátri tilveru sinni
markaði djúp spor í líf mitt, allt frá
byrjun. Inga gerði alla hluti eins og
átti að gera þá. Alveg sama hvað
það var. Hún var í mínum augum
holdgervingur hinnar fullkomnu
konu. Hún bakaði best, saumaði
best og eldaði besta matinn. Soðna
ýsan var meira að segja áberandi
best hjá henni. Hún var líka svo fal-
leg. Með grænu augun sín undir
svipmiklum augabrúnunum, og með
svo yndislegt bros, með þeim dýr-
legustu spékoppum sem dönsuðu í
kinnunum þegar hún brosti. Ég bar
ótakmarkaða virðingu fyrir henni
og hún leyfði mér bara að vera eins
og ég er og var hæstánægð með
mig. Aldrei gagnrýnin. Alltaf hvetj-
andi.
Ég hringdi iðulega í hana til að fá
ráðleggingar við bakstur eða elda-
mennsku því að allt varð að vera
„eins og hjá Ingu“. Það er meira að
segja stutt síðan ég fékk hjá henni
uppskrift símleiðis og við hlógum að
því að þrátt fyrir tæknivæðingu nú-
tímans þá væri mér lífsins ómögu-
legt að halda utan um uppskrift-
irnar mínar en þetta væri allt á
sínum stað hjá henni. Upp á gamla
mátann. Og þannig var það alltaf
hjá Ingu. Óbreytt. Og alltaf hægt að
treysta því í hverfulum heimi þar
sem ekkert virðist vara lengur en
andartak. Húsið hennar alltaf eins
og öruggt skjól. Allt á sínum stað.
Og núna er komið að því sem ég
vissi að myndi gerast en gat aldrei
sætt mig við. Hún er farin. Hvernig
sættir maður sig við það þegar fjöll-
in og brekkurnar sem móta um-
hverfið eru skyndilega horfin? Sumt
vill maður bara hafa eins. Alltaf.
„Inga Ben; fóstra mín, fyrirmynd
og stoð í lífinu: ég kveð þig í bili
með orðum þangað til næst, þegar
ég get kysst þig og faðmað. Þú mót-
aðir mig og margt af því besta sem
ég á til er þér að þakka. Ég læt
þetta fallega ljóð fylgja að lokum, af
því að manstu; innst inni erum við
báðar sveitastelpur.“
Fjalladrottning, móðir mín!
mér svo kær og hjartabundin,
sæll ég bý við brjóstin þín,
blessuð aldna fóstra mín.
Hér á andinn óðul sín
öll, sem verða á jörðu fundin.
Fjalladrottning, móðir mín,
mér svo kær og hjartabundin.
Blessuð sértu, sveitin mín,
sumar, vetur, ár og daga.
Engið, fjöllin, áin þín,
yndislega sveitin mín,
heilla mig og heim til sín
huga minn úr fjarlægð draga.
Blessuð sértu, sveitin mín,
sumar, vetur, ár og daga.
Allt, sem mest ég unni og ann,
er í þínum faðmi bundið.
Allt það, sem ég fegurst fann,
fyrir berst og heitast ann,
allt, sem gert fékk úr mér mann
og til starfa kröftum hrundið,
allt, sem mest ég unni og ann,
er í þínum faðmi bundið.
(Sigurður Jónsson)
Ylfa Mist Helgadóttir.
Vinur þinn er þér allt. Hann er akur
sálarinnar þar sem samúð þinni er
sáð og gleði þín uppskorin.
Hann er brauð þitt og arineldur, þú
kemur til hans svangur, og í leit að
friði.
(Kahlil Gibran)
Ég vil minnast hennar Ingu vin-
konu minnar með fáeinum orðum.
Þessi tilvitnun í Spámanninn hér að
framan segir mikið um okkar kynni,
sem hófust fyrir 44 árum á fæðing-
ardeild FSA á Akureyri, þar sem
við vorum báðar að eignast börn.
Það hefur aldrei borið skugga á
þessa vináttu okkar.
Ég ætla ekki að rekja lífsferil
Ingu hér, til þess eru aðrir færari.
Inga var mjög hög í höndum og með
afbrigðum velvirk. Allt sem hún
gerði, hvort sem það var við bók-
hald eða handavinnu, var vel gert,
öðruvísi lét hún það ekki frá sér
fara. Hún unni fjölskyldu sinni mjög
og fylgdist með barnabörnunum af
miklum áhuga, og þau veittu henni
mikla gleði. Það var alltaf gott að
tala við Ingu og líka gaman, hún var
svo mikill húmoristi.
Yngsta dóttir mín, sem var stund-
um með mér, þegar ég fór í heim-
sókn til hennar, sagði „það er svo
gaman þegar þið eruð að tala sam-
an“, þá var hún bara lítil stelpa.
Það er orðið langt síðan baráttan
við sjúkdóminn, sem lagði hana að
velli, hófst. Það voru góðir tímar inn
á milli og aldrei óþægilegt þótt við
ræddum þessi mál. Öll okkar sam-
vera var þægileg, hvort sem það var
ganga yfir fjall, ferð upp að Nykur-
tjörn eða sigling yfir í Hrísey.
Ég þakka allar stundir okkar
saman og kveð hana með söknuði,
en gleði yfir að hafa átt hana að vin-
konu.
Ég votta börnum hennar Friðriki
og Snjólaugu og fjölskyldum þeirra
mína dýpstu samúð.
Megi Guð styrkja þau í sorginni.
Lena Gunnlaugsdóttir.
Inga var yngst þriggja systkina,
dóttir þeirra heiðurshjóna Bene-
dikts Baldvinssonar og Friðriku
Kristjánsdóttur sem bjuggu að
Efri-Dálksstöðum á Svalbarðs-
strönd. Við Inga gengum saman í
barnaskóla á Ströndinni í því húsi
sem nú hýsir Safnasafnið. Að loknu
fullnaðarprófi fórum við bæði til
náms í Héraðsskólanum á Laugar-
vatni og síðan Menntaskólanum á
sama stað og lukum þaðan stúdents-
prófi eftir 7 vetra dvöl. Ein af
ástæðum þess að tveir fimmtán ára
krakkar fóru svo langa leið til fram-
haldsskólanáms var að bróðir Ingu,
Kristján hafði numið við Héraðs-
skólann á Laugarvatni og hvatti
okkur mjög til að sækja um skóla-
vist þar. Kristján var fjölhæfur
gáfumaður, afburða leikari, sem
ugglaust hefði getað átt glæsilegan
feril á því sviði ef hann hefði svo
kosið. Kristján lést því miður fyrir
aldur fram úr illvígum sjúkdómi,
þeim sama og nú hefur lagt Ingu að
velli.
Eftir stúdentsprófið skildu leiðir.
Inga flutti til Dalvíkur og giftist
þeim mæta manni Vilhelm Þórar-
inssyni og eignuðust þau tvö mann-
vænleg börn. Sá sem þetta ritar
hvarf um árabil til útlanda til fram-
haldsnáms en á síðari árum hafa þó
samverustundirnar orðið heldur
fleiri. Þótt oft væri langt á milli
samfunda var þráðurinn alltaf tek-
inn upp þar sem frá var horfið síð-
ast og stutt í húmorinn og gleðina.
Bekkjarsystkinin frá Laugarvatni
hafa alloft hist í sumarfríum og fyrir
nokkrum árum var komið saman á
Dalvík þar sem haldin var mikil
veisla á heimili Ingu.
Eftirminnileg er ferð okkar
ásamt vinum um Svarfaðardal og
Skíðadal þar sem Inga lýsti stað-
háttum og kunni skemmtilegar sög-
ur af flestum ábúendum sveitarinn-
ar. Á fiskideginum mikla á Dalvík
sl. sumar heimsótti ég Ingu sem lék
á als oddi og áttum við dýrmæta
stund saman og enn sem fyrr voru
málin krufin frá ýmsum hliðum.
Nú hefur Inga kvatt þetta jarðlíf,
hún skilur eftir góðar minningar og
við bekkjarsystkinin frá Laugar-
vatni munum sakna hennar. Börn-
um og eftirlifandi ættingjum sendi
ég mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Árni V.
Inga Benediktsdóttir
✝
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra sem vottað
hafa okkur samúð með nærveru sinni, kortum,
skeytum, blómum eða öðrum gjöfum vegna
andláts og útfarar ástkærrar eiginkonu, móður og
tengdamóður,
KRISTBJARGAR GUÐBRANDSDÓTTUR
fyrrv. kaupmanns
á Sauðárkróki,
er lést á Sjúkrahúsi Skagfirðinga fimmtudaginn 3. desember
og jarðsungin var hinn 12. sama mánaðar.
Einnig sendum við þakkir til allra þeirra sem aðstoðuðu hana og okkur
í veikindum hennar nú í haust.
Guð veri með ykkur öllum.
Magnús H. Sigurjónsson,
Guðbrandur Magnússon, Ragnheiður Ýr Grétarsdóttir,
Sigurjón Magnússon, Guðrún Bjarney Leifsdóttir,
Heiðdís Lilja Magnúsdóttir.
✝
Innilegar þakkir til þeirra sem sýndu okkur hlýhug
og samúð við andlát og útför eiginkonu, móður,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
MARGRÉTAR SIGHVATSDÓTTUR
frá Ási,
Vestmannaeyjum,
Strikinu 10,
Garðabæ,
sem lést sunnudaginn 15. nóvember.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar 14-E á Landspítalanum.
Friðrik E. Ólafsson,
Erna Friðriksdóttir, Stefán Halldórsson,
Ólafur Friðriksson, Þuríður Guðjónsdóttir,
Sighvatur Friðriksson, Hjördís Hjálmarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður og afa,
ÓLA JÓSEFSSONAR,
Kleppsvegi 16,
Reykjavík.
sem lést fimmtudaginn 26. nóvember.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deilda K1 og L1
á Landspítala Landakoti.
Sigurveig Jakobsdóttir,
Bjarni Ólason, Sif Ólafsdóttir,
Rósa Björg Óladóttir, Bergsveinn Marelsson,
Halldór Ólason, Elín Þóra Böðvarsdóttir
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærs föður okkar, tengdaföður og afa,
METÚSALEMS BJÖRNSSONAR
húsasmíðameistara.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á deild 2-S
hjúkrunarheimilinu Eir fyrir frábæra umönnun.
Linda Metúsalemsdóttir, Sigurður Örn Sigurðsson,
Birna Metúsalemsdóttir, Guðmundur Erlendsson,
Björn V. Metúsalemsson, Sjöfn Gunnarsdóttir
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim er sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
elskulegrar eiginkonu minnar, móður, tengdamóður
og ömmu,
GRÉTU STEFÁNSDÓTTUR,
Þórunnarstræti 136,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til Krabbameinsfélags Akureyrar,
Heimahlynningu á Akureyri og starfsfólks Sjúkrahúss
Akureyrar fyrir góða umönnun.
Páll Gíslason,
Bergþóra Pálsdóttir,
Sigurður Pálsson, Hólmfríður Sveinmarsdóttir
og barnabörn.
✝
Alúðarþakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu og heiðruðu minningu
okkar ástkæru
SIGURBJARGAR INGVARSDÓTTUR,
Hrafntóftum 2,
áður Langholtsvegi 44.
Ragnheiður Jónsdóttir, Hafsteinn Ingvarsson,
Þórunn Jónsdóttir, Steinn Þór Karlsson,
Elísabet Vilborg Jónsdóttir, Steinar Þór Jónasson,
Pálína Jónsdóttir, Björgúlfur Þorvarðsson,
Margrét Fjeldsted,
Jóna Borg Jónsdóttir, Ludvig Guðmundsson
og afkomendur þeirra.