SunnudagsMogginn - 17.01.2010, Blaðsíða 29

17. janúar 2010 29
niðri takkanum á myndavélinni eins og vélbyssu og kláraði
filmuna. Það var stórkostleg sjón að sjá eldrautt lithvolf sól-
arinnar við tunglröndina. Það er öðruvísi í dag að mynda
með stafrænum myndavélum þar sem maður getur haft fleiri
hundruð myndir á disknum og skoðað þær strax.
Ég átti bara tuttugu myndir eftir á filmunni í hámarki sól-
myrkvans. Ég stakk filternum aftur fyrir linsuna þegar
myrkvinn var búinn og myndaði sólina koma aftur í ljós.
Það var ekki laust við smááhyggjur á heimleiðinni af því
hvort ég hefði klúðrað málunum eða ekki. Ég varð að taka
myndina á svo litlum hraða, mátti alls ekki hreyfa mig. Það
var engin leið að vita það fyrr en búið var að framkalla film-
una. Við lentum á Grænlandi, tókum eldsneyti og flugum
heim.
Komutími var nálægt miðnætti og undir venjulegum
kringumstæðum hefðum við ekki náð þessari mynd í blaðið
daginn eftir vegna þess að litfilmur voru framkallaðar úti í
bæ á þeim tíma. En það voru aðrar aðstæður. Leiðtogafundur
Reagans og Gorbatsjovs átti að vera í Höfða eftir nokkra daga
og allar fréttastofur heimsins voru komnar til Íslands. AP-
fréttastofan var með bækistöð í Morgunblaðshúsinu og hafði
framköllunarvélar tilbúnar sem gátu framkallað litfilmur.
Við fengum að framkalla filmurnar í einum grænum hjá þeim
þessa nótt.
Það var ólýsanleg tilfinning þegar í ljós kom að myndin
hafði tekist. Það var eins og að koma úr geimferð eftir að hafa
hitt karlinn í tunglinu.
Annar ekki síðri félagi beið eftir mér á jörðu niðri. Sig-
tryggur Sigtryggsson var fréttastjóri á vakt og var eins og
indíáni í miðjum stríðsdansi. Hann varð mjög glaður, eins og
svo oft áður, að sjá að myndin af þessum einstaka atburði
hafði tekist. Gamla góða Víkingsöskrið ómaði um sali. Sig-
tryggur þekkir góða fréttamynd þegar hann sér hana og
hvernig á að birta hana. Sem hann og gerði. Myndin fór
einnig út um allan heim og birtist þar í helstu stórblöðum.
Það er svo merkilegt að þetta er eina myndin sem er til af
þessum atburði því þeir sem höfðu filmufólíuna fyrir framan
linsuna fengu bara svartar myndir, hringurinn sem allt sner-
ist um sást ekki því fólían var of dökk. Það er gott að vera
heppinn stundum. Ég deildi því myndum á alla vísinda-
mennina sem voru með í ferðinni og voru að rannsaka hvort
fjallaskörðin á tunglinu stemmdu við útreikningana.
Það fylgdi því stolt að vita að myndin stemmdi við allt sem
Þorsteinn Sæmundsson hafði reiknað út, hann veit alveg
upp á hár hvað hann er að gera. Það var ekki óþægileg til-
finning að hafa náð markmiðinu og átt þátt í leiðangri sem
var markverður í alla staði.
Með þessa tilfinningu fór ég inn í næsta stóratburð í Ís-
landssögunni en það var leiðtogafundur forseta Sovétríkj-
anna og forseta Bandaríkjanna í Höfða.
Baksíða og innsíða í Morgunblaðinu 4. október 1986.